Op papier is Zombie Army 4 een natte droom: bataljonnen zombienazi’s onder leiding van een hersenvretende Adolf Hitler aan flarden knallen. Al moeten we toegeven dat we geen echt hoge verwachtingen hadden, aangezien de eerste drie delen niet meer dan flauwe zijsprongetjes van de Sniper Elite-reeks waren. Terecht?

Plan Z

Het verhaal is er eentje van dertien in een dozijn. Hitler is intussen (alweer) verslagen, maar zijn plan Z heeft nog wat gruwelijke nawegen: het krioelt overal van de Duitse zombiesoldaten. Gelukkig zijn Karl Fairburne en zijn drie kompanen er nog om de wapens op te nemen en net als in de betere B-zombiefilm gaat dat gepaard met veel bloed en gore. De zogenaamde ‘environmental kills’ maken hun intrede en drijven de spektakelwaarde van de reeks de hoogte in.

Met wat timing kan je vliegtuigpropellers activeren die de ledematen in het rond doen vliegen. Of een lading uiterst ontvlambare vaten op een bataljon hersendode nazistrijders droppen. Of hijskranen aanzetten die kolossale stenen laten vallen en zo het hoofd van een taaie mini-boss stante pede verpletteren. Enfin, je snapt wel waar we heen willen: wij zijn fan.

Röntgenfoto erbij?

Ook de Mortal Kombat-achtige X-ray kills zijn terug. Ga je voor de perfecte sniper elite-headshot, dan verandert de camera van standpunt en volg je de kogel tot hij een zombie recht in het oog (of tussen de benen) raakt. En je alles op anatomisch bijna correcte wijze ziet gebeuren. En om één of andere reden gaan die slowmotion kills nooit vervelen.

Het tempo zit ook precies goed in de game: scènes waarbij je naar adem hapt terwijl je scherm volstroomt met hordes ondoden, worden afgwisseld met  ‘rustiger’ missies waarbij je je een weg probeert te banen tussen de zombies. Zombie army 4: Dead War is best uitdagend, maar nooit frustrerend, wat van deze op het eerste gezicht hersenloze zombieshooter de perfecte remedie na een dag vol stress. En dat je de hele campagne met tot vier spelers in co-op kan doorlopen, draagt ook bij aan de pret. De moeilijkheidsgraad wordt trouwens aangepast aan het aantal spelers in je team, zodat het altijd uitdagend genoeg blijft. Sterf je, dan verander je zelf in een zombie totdat één van je teamgenoten je omlegt.

Beetje zoals BJ

Ook het upgrade-systeem werkt best aanmoedigend en je waant je al snel Wolfensteins BJ Blazkowicz wanneer je jouw guns versterkt met vuur of elektriciteit. De echte ‘Sniper Elite-herkomst gaat er zo wel een beetje uit, maar who cares wanneer je de wereld probeert te redden van de nazi’s? Het loont ook de moeite om de kill streaks aaneen te rijgen, want zo krijg je een aantal abilities ter beschikking als supersnel je shotgun herladen of een hele precieze shot met je sniper.

Toegegeven, we zijn wel wat bugs tegengekomen en veel écht nieuwe dingen voegt dit vierde deel niet toe aan de formule. Maar desalniettemin kan dat onze pret niet drukken. En de horde mode bleek een aangenaam tussendoortje om op één locatie uit de campaign even je wapens te gaan uittesten en te zien hoe lang je het uitzingt tegen de legers ondoden die op je af komen. Kortom, we hebben ons dus veel harder en langer vermaakt dan we eigenlijk gehoopt hadden.