Als Italianen een game maken, dan kan je er een espresso op verwedden dat het een motorracegame is. In dat opzicht past ontwikkelaar RaceWard Studios net als concurrent Milestone – dat andere softwarehuis uit de laars – perfect binnen het plaatje. RiMS Racing ziet het er uit als een concurrent van Ride 4, met een kennersbril kom je echter tot een andere conclusie: RiMS Racing rukt zich los van alle clichés.

Foutloos racen loont

Acht motoren, allemaal superbikes van rond de 1000cc. Op meer dan die tweewielers kan je hier niet racen. Je kan de machines wel verregaand aanpassen, met allerlei authentieke onderdelen. Het upgradesysteem is dieper dan de put in onze begroting, want je vervangt niet gewoon je remmen, je moet aan de slag met remblokken, -klauwen, -schijven, -hendels en -kabels.

Bovendien moet je alles zelf monteren. Dat doe je met wat knoppenacrobatiek: er drie tegelijk indrukken, de analoge sticks in tegenwijzerzin draaien enzovoort. Voor deze feature speelde RaceWard Studios leentjebuur bij Biker Garage: Mechanic Simulator. Fun in het begin, maar na een tijdje wordt het te tijdrovend en gaat het vervelen. Vooral als je alle kuiponderdelen moet demonteren om een uitlaat te installeren. Gelukkig kan je sleutelen beperken tot een simpele druk op de knop als je jouw team upgradet.

Je motorfiets veelvuldig opensmijten, repareren en upgraden is een must, want hier slijten de onderdelen. Misschien iets te dramatisch naar ons gevoel. Dat je de banden en remblokken vlug moet afschrijven, is logisch. Maar een uitlaat of koppelingshendel moeten het behoorlijk lang kunnen uitzingen. Tenzij je er graag bij gaat liggen, uiteraard, want crashen kost in dit spel behoorlijk wat geld.

Als je een brokkenpiloot bent, kan de rekening zodanig oplopen dat je na een tijdje met een half wrak de baan op moeten. De slimme Italianen hebben er bovendien voor gezorgd dat op de hogere moeilijkheidsgraden niet straffeloos races kan herbeginnen. Foutloos racen loont. Het is een fijne feature, waarmee RiMS Racing zich onderscheidt van de concurrentie.

10 seconden trager

Scherpe tijden neerzetten zonder een enkeltje richting asfalt is geen sinecure als je kiest voor de meest realistische physics. Dan is onstuimig draaien aan de gashendel of een ondoordacht remmanoeuvre vaak fataal. Zelfs een verraderlijke hobbel in het wegdek kan leiden tot een doodsmak tegen de grond. We vergelijken RiMS Racing dan ook met die-hard simulaties zoals TrackDayR en GP Bikes.

De waarheid is dat zij hun realisme nog serieuzer nemen. Het onderwerp van deze review leunt wat dat betreft dichter aan bij de MotoGP-reeks. Maar – nu geven we weg dat we een oude vent zijn – het weggedrag deed ons nog het meest denken aan de Superbikegames van EA Sports rond de eeuwwisseling, trouwens ook door Milestone ontwikkeld. Dat zeggen we omdat vooral accelereren veel finesse vraagt, terwijl remmen minder fingerspitzengefühl vergt dan in MotoGP 21.

RiMS Racing overtreft alle andere motorracegames op het vlak van bandenslijtage. Als je uit voorzichtigheid regenbanden kiest op een halfdroge baan, dan overhitten ze en rij je ze vliegensvlug aan flarden. Het overkwam ons tijdens een middellange race in Zolder. De laatste ronde waren we een handvol seconden trager dan in onze eerste ronden. Heerlijk!

Eindelijk doet iemand dit goed. Kleine kanttekening: de kans is groot dat je zelfs dan als eerste finisht, want wij vonden de AI veel te tam. Ook op de moeilijkste settings reden we ze te makkelijk naar huis. Motorracegames zijn dan wel het genre waarin we het meest competitief zijn, toch vrezen we dat het soort gamer dat deze game koopt, hetzelfde zal overkomen.

Eigenzinnige keuzes

De carrièremodus vormt ontegensprekelijk de hoofdbrok in RiMS Racing. Het bewijs: gemodificeerde motoren kan je enkel in deze modus gebruiken. Een vreemde designkeuze, die heel ongelukkig is in combinatie met de kleine selectie motoren. De circuits zijn gelukkig talrijker aanwezig. Vooral op de straatparcours is het aangenaam vertoeven. Als we moeten kiezen tussen de glooiende wegen van de Million Dollar Highway of het verschrikkelijke Circuit Paul Ricard, dan weten wij het wel. RaceWard Studios is wat eigenzinnig in de selectie van circuits. Canadian Tire Motorsport Park en Fuji International Speedway – bekend van de Olympische Spelen – mag je toch buitenbeentjes noemen.

RiMS Racing is verre van perfect, maar het zijn durvers bij RaceWard Studios. Ze wagen het om de tot vervelens toe platgereden paden te verlaten en zoeken een niche binnen een genre dat op zich al een niche is. Het resultaat is uniek, met enkele veelbelovende aspecten. Toch ontbreekt het hen aan inhoud. Ze mogen hun motorenpark flink uitbreiden, met bijvoorbeeld enkele naked bikes en andere cilinderinhouden. Paradoxaal genoeg vrezen we dat het succes van RiMS Racing, het cateren van een zeer specifieke doelgroep, uiteindelijk hun grootste probleem is.