Ook al werd MindsEye omschreven als een actiegame die GTA het vuur aan de schenen zou leggen, vonden we het verdacht dat Build a Rocket Boy weigerde reviewexemplaren uit te sturen. Toen het op dag van release nog steeds stil bleef, voelden we de bui hangen. In het slechtste geval is deze MindsEye geen GTA-killer, maar misschien wel een leuk zoethoudertje tot GTA VI, toch? Toch? Wel, niet dus.

Het is niet dat MindsEye in se rotslecht is. Sommige aspecten zoals de verhaalopzet zijn best cool: als voormalig soldaat met geheugenverlies krijgt Jacob Diaz een neuraal implantaat (de zogenaamde MindsEye) ingeplant waarna hij geteisterd wordt door flashbacks van een geheime missie. Om uit te spitten wat er precies gebeurde, trekt hij naar de woestijnstad Redrock, waar hij ontdekt dat hij niet de enige is op zoek naar antwoorden.

Sci-fi thriller

Geheime militaire operaties, spionage, de impact van AI en technologie op de samenleving? De thema’s van MindsEye zijn die van de betere sci-fi-actiethriller en het stemmenwerk is lang niet slecht, al stopt daar onze lofzang. Het duurt niet lang voor je doorhebt dat Jacob als personage zo eendimensionaal en flinterdun is, dat je er bijna dwars doorheen kan kijken.

De afwikkeling van het verhaal gebeurt bijzonder amateuristisch en serveert een anticlimax van formaat. Ook best frappant anno 2025: je kan geen enkele cutscenes skippen, ook niet wanneer je missies opnieuw moet spelen. En dat leidt tot gruwelijk vervelende toestanden. Temeer omdat de makers zowat elke leuke gameplayverwachting verpletteren met een cutscene. Die nakende boss battle? Niet speelbaar, gewoon een filmpje. Krijgen we een autoachtervolging met bots? Nope, je mag toekijken hoe ze jouw bolide in een cutscene vernielen en daarmee ook de spanningsboog van dit verhaal.

Bug city

MindsEye wordt geplaagd door een veelheid aan bugs en glitches die dit avontuur zo goed als onspeelbaar maakt. Ondanks ‘de grote update waar je zeker op moet wachten voor je review’ is de game nog steeds ontzettend onafgewerkt en een haast even groot technisch fiasco als Cyberpunk 2077 op PS4. En dan hebben we het niet eens over de vreemde designbeslissingen.

Een paar voorbeelden, zeg je? MindsEye is een rechtlijnige actiegame, maar lijkt ooit als openwereldgame te zijn gestart. De makers doen alvast hun stinkende best om die schijn hoog te houden. Terwijl je van missie naar missie rijdt, zie je de stad Redrock vooral als decor waarbij verkennen uit den boze is. Wijk je even af van het geijkte pad af, dan is het bijna zeker ‘mission failed’. Zo kan je ook een free roam-modus vrijspelen, maar die staat helemaal los van het verhaal. Eerlijk? Geen idee wat we er moeten mee aanvangen, gezien er niets in deze lege stad te beleven valt.

GTA doordrukje

Als we dan toch een pluspunt moeten opnoemen: MindsEye heeft stijl en ziet er lang niet zo slecht uit. Ook het aanbod aan voertuigen is best groot en ze besturen daarenboven goed. Alleen: wat ben je er mee als de missies zo hopeloos verouderd en slecht geregisseerd zijn? Zo moet je een ander voertuig volgen zonder opgemerkt te worden. En dat loopt niet van een leien dakje. Oliedomme NPC’s blokkeren je weg of rijden jouw auto vast. Uitstappen om die onverlaat van achter zijn stuur te trekken, resulteert automatisch in een ‘Mission Fail’. Opnieuw cutscene en herbeginnen.

Er loopt te veel verkeerd om van geslaagd autoritjes te spreken. Zo zie je in het aankomend verkeer auto’s letterlijk uit het niets spawnen en weer verdwijnen. Radiostations om naar muziek te luisteren zijn er niet. En de arm der wet houdt zich bovendien niet bezig met wat jij allemaal uitspookt. Wat ons vermoeden nog meer sterkt dat de ambitieuze openwereldplannen voor deze GTA-killer snel werden opgeborgen en MindsEye tot een lineaire actiegame werd omgebogen. De basiselementen van een GTA zijn er, maar geen enkele is degelijk uitgewerkt.

Flauwer dan flauw

De combat dan maar? De shootouts gebeuren in GTA-stijl, maar worden snel eentonig door het acute gebrek aan intelligentie bij de vijand. Hier is geen enkele nood aan strategie: er zijn geen mêlee-aanvallen, dekking heb je eigenlijk niet nodig en je krijgt zoveel verschillende random vuurwapens waarbij het verschil in handling minimaal is.

De perks die je gaandeweg ontgrendelt, zijn niet spectaculair, maar brengen een ietsiepietsie variatie. Zo kan je plots bots overnemen en hen inzetten om baddies op de korrel te nemen. Hetzelfde voor de granaatfunctie op drones: neat, maar voor je het weet zit je de hele tijd bommen te droppen op alle vijandelijke locaties en voelt oorlogsvoeren een beetje aan als werken op een zaterdag.

MindsEye had veel ambitie, maar helaas weinig creativiteit en blinkt vooral uit door het aanbod aan onafgewerkte content. Kan Build a Rocket Boy dit nog rechtzetten zoals CD Projekt Red dat deed met Cyberpunk 2077? Wij vrezen van niet. Daarvoor is de basis niet sterk genoeg en zitten te veel uitgangspunten simpelweg niet juist. Tenzij een mirakelupdate in de toekomst hier nog een geslaagde openwereldgame van maakt: gewoon met een wijde boog omheen lopen.