In een coronatijdperk waar zo goed als iedere dag inwisselbaar is – uit bed rollen, trainingsbroek aandoen, Zoom-vergadering starten, deadlines verpulveren, glaasje wijn drinken, slapen en herhaal – klinkt het weinig verlokkelijk om ook in een videogame voortdurend dezelfde dag te herbeleven. Maar als je weet dat Arkane Studios (Dishonored, Prey) achter het roer staat, dan krijg je van ons het voordeel van de twijfel.

Blackreef

Je avontuur start op Blackreef, een eiland waar iedere inwoner vastzit in een continue loop. Magere Hein heeft hier weinig te zeggen, met alle übergewelddadige gevolgen van dien: drank, drugs en moord, het kan allemaal. Te midden van deze chaos word jij wakker als Colt, een norse, sarcastische smooth-talker, die snel zijn missie ontdekt.

Als Colt moet je acht sleutelfiguren, de zogeheten Visionaries, zien om te leggen, wil je deze onduldbare lus doorbreken. O ja, pittig detail: te allen tijde wordt hij opgejaagd door de schietgrage Julianna, die dan weer koste wat kost Colt in de loop wil houden. Klinkt ingewikkeld? Welja, dat is het ook.

Moordpuzzel

Of beter: dankzij de vele tutorialteksten en de soms complexe menu’s kan Deathloop in het begin wat overweldigend overkomen. Arkane serveert geen alledaagse formule en net daarom heb je wat inlooptijd nodig. Maar na de twee eerste uurtjes zit je er helemaal in. In wat dan precies? Arkane Studios omschrijft zijn timed PS5 exclusive – ironisch genoeg uitgegeven door het door Microsoft opgekochte Bethesda – eerder als moordpuzzel dan als shooter. En dat is het ook.

Om de Visionaries op te sporen moet je vier verschillende districten uitkammen om aanwijzingen te vergaren. Om de boel nog wat complexer te maken: Updaam, Karl’s Bay, Fristad Rock en The Complex exploreren kan dan nog eens op vier verschillende momenten van de dag (ochtend, middag, namiddag en avond), wat op hun beurt ieder gebied lichtelijk transformeert, tezamen met door jou gemaakte keuzes.

Niet onbelangrijk: indien Colt tijdens zijn speurtocht het loodje legt, begint de loop weer helemaal opnieuw. Frustrerend, zeg je? Dat dachten wij ook, maar gelukkig zijn er manieren om alle vergaarde wapens en vaardigheden mee te nemen en kan Colt middels een perk tot tweemaal toe opnieuw proberen bij falen. Arkane heeft dus niet de onverbiddelijke roguelike-kaart getrokken, met andere woorden.

Dishonored 3.0

Wie de twee Dishonoreds achter de kiezen heeft, zal zich vrij snel op zijn gemak voelen in Blackreef. Wat gameplay betreft, tonen beide titels, met de door BioShock-geïnspireerde combo van magische krachten en schietijzers, dan ook veel verwantschap. Waar bij Dishonored een pacifistische stealth-aanpak wordt aangemoedigd, en gratuit moorden zelfs afgestraft wordt, krijgt Colt hier carte blanche.

Omdat de dag toch steevast opnieuw begint, kan je alles wat beweegt een kogel door het hoofd jagen dan wel van een klif schoppen. Stealth is wel degelijk een optie, maar het is duidelijk dat de nadruk ligt op een John Wick-wijze van werken. Een stijlbreuk die wat ons betreft prima werkt, want de strakke besturing en het uitgebreide, upgradebare wapenarsenaal nodigen uit om hevig keet te schoppen. De executies zijn soms bruut en vaak bloederig: wie kiest voor stealth en stille executies kan vakkundig nekken omwringen tot rompen doormidden hakken met een kapmes.

En om de gameplaymix helemaal af te maken, zijn er de eerder vernoemde superkrachten. Die ‘slabs’ vergaar je door een Visionary en/of Julianna uit te schakelen. Er zijn er best wat, al zie je ook meteen waar de makers de mosterd hebben gehaald. Zo is de Shift-vaardigheid (lees: teleporteren) een rechtstreekse kopie uit Dishonored, maar los daarvan wel onze favoriet, samen met Nexus, die het noodlot van je vijanden met elkaar verbindt. We zullen de overige slabs niet allemaal prijsgeven (tip: gewoon zo snel mogelijk voor telekinese gaan), want ze allemaal ontdekken is deel van het plezier. Al hadden we misschien toch op ietsje meer innovatie van de makers gehoopt.

Seventies style

Want laat innovatie nu net het toverwoord zijn in Deathloop, met zijn unieke concept, zijn visuele stijl die geënt is op Grindhouse cinema uit de jaren 70 en zijn verfrissende multiplayeropzet. Hierin kunnen spelers in de huid kruipen van antagonist Julianna, om bij andere willekeurige spelers binnen te vallen met als einddoel Colt een spaak in de wielen te steken. Het is geen nieuw idee, maar net omdat Arkane dit als uitgangspunt voor het verhaal heeft genomen, voelt dit niet als een snel in elkaar geflanst, verplicht multiplayernummertje.

Boven alles is Deathloop verslavend sterk. Het mysterie waarin dit Eden van eindeloze mogelijkheden baadt, motiveert je voortdurend om te blijven voortspeuren en -moorden. De bloedige zoektocht naar die ene perfecte loop waarin je alle acht Visionaries genadeloos lyncht is permanent plezierig, repetitiviteit ten spijt. Sterker zelfs: ook al was de catharsis groot na het doorbreken van de loop, deze Groundhog Day from Hell mocht van ons gerust nog wat langer duren.