Getest op: PS5

De jongens en meisjes van Insomniac Games bewezen al dat ze aardig overweg kunnen met door radioactieve spinnen geplaagde New Yorkers. Maar of ze met deze langverwachte sequel de superheldentandem Peter & Miles tot nieuwe hoogtes kunnen stuwen? Dat lees je in onze zwaartekrachttartende review.

Insomniac op nummer 1

Niet Santa Monica Studios (God of War) of Naughty Dog (The Last of Us), maar Insomniac Games wordt steeds vaker genoemd als dé smaakmaker van PlayStation Studios. Met Spider-Man torpedeerden ze in 2018 de luchtacrobaat opnieuw naar de hoogste regionen der first-party games om erna met de PS5 spin-off rond Miles Morales te bewijzen dat ze de PS5-tech al bij launch in de vingers hadden. Met deze Spider-Man 2 zet Insomniac zijn mars naar eeuwige roem verder en plaatst zichzelf bovenaan de rangorde van PlayStation Studios.

Spider-Man 2 is een tour de force die op grafisch, technisch en gameplayvlak de lat alweer enkele decimeters hoger legt. Twee speelbare helden, dubbel zoveel spelwereld en een spektakelgraad die minstens twee keer zo hoog ligt. En dat allemaal volgens de hoogste productiewaarden die we gewoon zijn van PS5-exclusives. Deze Spider-Man 2 is niet minder dan een superhelden powertrip. Eentje waarbij we ons meermaals in de ogen gewreven hebben en de naald van onze verwonderingsbarometer nooit onder het ‘Wow’-veld is gezakt.

Spidertandem

In deze sequel ga je aan de slag met zowel Miles Morales als Peter Parker. Tijdens de verhaalmissies beslist de game met welke spinnenheld je slingeren gaat. Tussen de verhaalmissies door, wanneer je Manhattan aan je nieuwe slingerskills onderwerpt, kan je links swipen op de touchpad en via het app-menu van held wisselen. On the fly. En dat op zich is best wonderbaarlijk.

Waar andere developers de PS5-technologie niet onder de knie krijgen en je getrakteerd wordt op een laadscherm telkens je een nieuwe ruimte binnenstapt, lijkt Insomniac het PS5-dna in zijn bloed te hebben. Ze zijn meester in het naadloos brengen van actie en je van de ene ongelooflijke set piece in de volgende te droppen. En de eerste 20 minuten van deze Marvel’s Spider-Man 2 zijn daar het bewijs van. Zonder te veel prijs te geven word je in een bombastische confrontatie met een kolossale Sandman gedropt waarbij kosten noch moeite gespaard werden. Dat gevecht neemt al snel epische proporties aan die we enkel van God of War gewoon zijn. Niet meer dan een voorsmaakje van wat je de komende 25 uur te wachten staat.

Superschurk en Venom

Het verhaal speelt zich 9 maanden na Miles Morales af. Miles en Peter die allebei worstelen met het superheldenbestaan, maken kennis met superschurk Kraven. Die heeft van Manhattan zijn jachtterrein gemaakt en wil zoveel mogelijk villains en superhelden aan zijn trofeemuur toevoegen. Wat tot enkele onverwachte ontmoetingen en comebacks leidt. Wanneer Peters zieke vriend Harry ook nog eens een symbioot introduceert, komt het verhaal pas goed op dreef.

Niet alleen passeren heel wat bekende tronies de revue, de besmette Peter vecht ook nog eens tegen zichzelf en verandert langzaam in een antiheld. En wanneer de échte Venom ten tonele verschijnt, gaat het hek helemaal van de dam. Om maar te zeggen: los van Miles ietwat flauwe school- en liefdesverhaal, weet Insomniac de spanning aan te houden tot het epische slot. Zoals het een goede Marvel-film betaamt.

Die verhalende rollercoaster vertaalt zich op gameplayvlak in een aaneenrijging van de meest waanzinnige set pieces die we ooit in een PS5-game hebben gezien. Die geschifte achtervolging van The Lizard op de East River? Da’s maar één voorbeeld. Insomniac heeft alles bigger, bolder and better gemaakt en trekt ogenschijnlijk moeiteloos alle registers open.

Ze slagen er zelfs in het portaaltrucje van Ratchet & Clank waarbij je naadloos naar een ander level zapt, hier op coole wijze te integreren. Een WTF-moment waarbij wij toch even de record-knop van onze PS5-controller indrukten. Om het nu en later waarschijnlijk nog een keer aan ons nageslacht te tonen. Dit avontuur barst van dit soort ‘heb je dat gezien?!’-momenten die de achtjarige in ons naar boven haalt. En da’s gezien onze leeftijd en ervaring best een prestatie.

Performance of Fidelity?

Gelukkig hadden we vlak voor deze review onze PS5 van een 4TB SSD-kaart voorzien, want nooit eerder maakten we zoveel video’s en screenshots tijdens het reviewen. Marvel’s Spider-Man 2 ziet er fantastisch uit. Van de filmische finishers en ziedend snelle achtervolgingen tot boss battles waarbij ganse decors je om de oren vliegen. Het grafisch detail is zo enorm dat je haast de geribde voering van Miles 2020-jasje kan voelen.

Een puike prestatie, vooral gezien het tempo een stuk hoger ligt. Zowel het webslingeren als het ineen elkaar meppen van Hunters, symbiotische lelijkers of andere criminelen lijkt sneller. In Fidelity mode viel onze bek open van de haarfijne grafische details en ray tracing, maar we schakelden toch snel over naar performance mode. Die zet de framerate op 60 of hoger (er is ook een 120 Hz optie) en levert vloeiende animaties af. Wat het webslingeren en knokken enkel ten goede komt.

Pittige luchtacrobatie

Opvallend: de makers leggen minder de focus op stealth dan in het eerste deel. Er zijn enkele missies waarbij je als MJ door gevaarlijk territorium moet sluipen, al zijn die erg scripted en eerder aan de flauwe kant. Als Miles of Peter kan je in vijandelijke hoofdkwartieren nog steeds opteren voor de stille aanpak en de baddies één per één het zwijgen opleggen. De nieuwe zipline waarmee je Batman-gewijs je eigen wandelpaden in de lucht kan maken, maken die stealth aanpak een stukje gemakkelijker. En door op de rechterstick te druk kan je zelfs zien wanneer het veilig is om een vijand ongezien op te pikken. Het is allemaal wat gemakkelijker en veiliger gemaakt.

Word je toch gespot door een of andere robotvogel, dan is het knokken. En eerlijk? Dat doen we veel liever. Het vechtsysteem is alweer een stuk soepeler en sneller dan in Spider-Man: Miles Morales. Zo gooien grotere baddies en bosses voor je voeten, met superattacks die je enkel kan counteren met een parry. De combat is bovendien een stuk meer verticaal geworden waarbij je de tegenstand individueel of in groep de lucht injaagt om ze meters boven de begane grond bewusteloos te meppen.

Insomniac slaagt erin om elke confrontatie eruit te laten zien als een luchtballet van vuisten, webkogels, perfect geëxecuteerde ontwijkmoves, parries en op ontploffing staande projectielen die terug naar afzender worden gestuurd. Het aantal vijanden en hun variatie werd opgekrikt, samen met hun niet aflatende vechtmoed. Dat resulteert in uitdagendere combat, die echter nooit te moeilijk of unfair aanvoelt. Misschien ook omdat zowel Miles en Peter over indrukwekkende powermoves beschikken die je gaandeweg unlockt en upgradet via de skill trees. Bij momenten vinden we die superattacks misschien zelfs een tikje overpowered, al past dat helemaal binnen het verhaal.

Webslingeren 2.0

Maar prijs voor de beste verbetering gaat naar het webslingeren. Die kreeg een fikse upgrade in de vorm van web wings waarmee de Spideys kunnen zweven. Klinkt duf, maar is het niet. Zo kan je aan hoge snelheid door Manhattan zoeven, de East River oversteken naar Queens en Brooklyn en gemakkelijk achtervolgingen inzetten.

Snelheidsduivels kunnen op zoek naar de vele luchtsnelwegen. Volg je die, dan kan je de map aan een rotsnelheid doorkruisen. Waarom Insomniac in godsnaam nog fast travel locaties heeft toegevoegd aan de map, is dan ook een raadsel. Het webslingeren en wingsuiten is wat ons betreft de enige fast travel die je hier nodig hebt.

Buiten de verhaalmissies is er een karrenvracht aan activiteiten om te voltooien. En geloof ons, die zal je met plezier 100%’en. Omdat het vechten en vliegen nooit gaat vervelen, maar ook omdat je veel tokens, tech parts en andere resources nodig hebt om de shitload aan coole stuff vrij te spelen. Zo zijn er tientallen nieuwe Spider-suits (en varianten) voor Peter en Miles vrij te kopen, hoogtechnologische gadgets om te upgraden en suit tech die de algemene stats van beide Spideys verbetert. Hadden we trouwens al gezegd dat je nu drie skill trees hebt in plaats van één?

Nog veel te doen dus, nadat de aftiteling voorbij is gerold, en goed om zien dat Insomniac ook daar niet heeft stilgezeten en werk heeft gemaakt van de openwereldactiviteiten. Er is meer afwisseling en ze zijn ook beter uitgewerkt. De fotografie-opdrachtjes en suffe wetenschappelijke energieproefjes zijn nog steeds present, maar worden nu vergezeld van leukere activiteiten. Geflipte virtuele knokpartijtjes bijvoorbeeld waarbij Mysterio zijn bokaalkop laat zien. Vliegsessies waarbij je in de slipstream van een ziedend snelle drone moet zien te blijven. En genoeg vijandelijke bolwerken om je tot het max XP-level te knokken.

Customizing troef

We kunnen Marvel’s Spider-Man 2 nog verder gaan fileren, maar je moet het vooral zelf ontdekken. Enkel dit nog: petje af aan de jongens en meisjes van Insomniac, want ze hebben heel wat moeite en energie gestopt in het aanbieden van zoveel mogelijk customizingopties. Een visuele filter die Spider-Man hortend en stotend laat bewegen zoals in Into the Spider-Verse? Pow-tekstballonnen wanneer je een rake klap uitdeelt? Maar ook de mogelijkheid om zo goed als elk aspect van de HUD, combat, quicktime events en andere spelelementen te finetunen? Developers, neem hier gerust een voorbeeld aan.

Hoe langer je speelt, hoe meer kleine details je ontdekt. Zoals Venom die tijdens de latere, donkere passages door de speakers van je DualSense zit te sissen. Of hoe het verkeer en aantal voetgangers serieus is opgevijzeld en Times Square nu écht leeft. We zijn dan ook enorm benieuwd welke plannen Insomniac heeft voor het volgende, derde deel. Want een nieuwe Spider-Man game maken die beter en grootser is dan dit? Dat lijkt ons een onmogelijke opdracht.