Getest op: Nintendo Switch

In 2018 verscheen de eerste Detective Pikachu game in Europa. In tegenstelling tot de live-actionfilm die erop geïnspireerd was, eindigde het speurwerk met verschillende onbeantwoorde vragen. En die antwoorden krijgen we eindelijk in de sequel.

Thundershock Holmes

Omdat het verhaal verdergaat waar het vorige spel eindigde, krijgen we bij het opstarten een korte samenvatting van wat gebeurde. Geen schrik, het verhaal is zo eenvoudig dat je moeiteloos kan inpikken: Tim is op zoek naar zijn verloren gewaande vader en in zijn zoektocht krijgt hij de hulp van de koffieverslaafde detective Pikachu. Tot zover de basisopzet.

In Ryme City, waar het gros van het verhaal zich afspeelt, leven mens en Pokémon vredig samen. Hier dus géén turn based gevechten zoals in de mainline Pokémon-games, wel veel speurwerk. Tim onderzoekt de vele mysteries die de stad teisteren en gaandeweg komt hij meer te weten over het lot van zijn vader.

De taakverdeling is ook duidelijk: Tim ondervraagt de menselijk NPC’s terwijl Pikachu kan praten met de Pokémon uit de stad. Hoewel deze opzet in 2018 fris aanvoelde, wordt dat trucje in 2023 snel eentonig. Sterker, het lijkt alsof Nintendo helemaal géén vernieuwingen heeft toegevoegd aan de formule. En dat helpt de beleving niet.

Erg slappe koffie

Het leeuwendeel van de tijd ondervraag je getuigen om progressie te maken in jouw onderzoek. De speler krijgt een keuzemenu aan mogelijke vragen voorgeschoteld en voor een ervaren speurder is al snel duidelijk welke vraag je de juiste richting in zal sturen. Helaas moet je telkens alle vragen stellen, ook al is de oplossing al lang duidelijk.

Hetzelfde geldt voor de puzzels: als je weg onderbroken wordt door een ijsmuur en wat verderop zit een vuurpokémon voor zich uit te staren, hoef je voor de oplossing echt geen vermaard speurder te zijn. Maar ook hier moet je altijd het plan van de ontwikkelaar volgen. Kom je te vroeg tot de juiste conclusie, dan zegt Pikachu gewoon dat je daar beter later op terugkomt.

Foute conclusies blijven overigens onbestraft, dan schudt Pikachu even z’n gele kopje, waarop je vervolgens opnieuw een gok kan wagen. Detective Pikachu 2 is rechtlijnig, al zijn er toch enkele optionele zijmissies die… gewoon meer van hetzelfde bieden. Af en toe krijg je een quicktime event voor de kiezen, maar ook die kan je eigenlijk nooit falen. Misschien als je heel erg je best doet, maar ons is het in ieder geval niet gelukt.

A bolt of brilliance?

Grafisch is deze game absoluut geen hoogvlieger, maar dat verwachten we al lang niet meer van een Pokémon-game. We waren eerlijk gezegd al blij dat onze Switch het spel soepel draaide, wat we van de mainline titels helaas niet kunnen zeggen. Nog een verbetering ten opzichte van games als Scarlet & Violet is dat dit spel vaak gebruik maakt van ingesproken dialogen. Niet dat je om zal vallen van de performances, maar we waren wel blij met deze afwisseling in een spel waar dialogen zo’n belangrijke rol spelen.

Vreemd vinden we dan weer wel dat deze dialogen niet in het Nederlands beschikbaar zijn. Een gemiste kans gezien het spel zich voornamelijk tot kinderen richt en de meeste Nintendo-titels wel gewoon in onze moedertaal te spelen zijn. De muziek doet z’n werk, maar blijft naderhand ook niet hangen. Standaardmuziek die je wel vaker hoort in dit type spellen, al bewees de Ace Attorney-serie dat het ook op dat vlak anders en beter kan.

Pichu perfect

Detective Pikachu Returns is ondanks onze kritiek een luchtig en best vermakelijk spel. Maar dan enkel voor kinderen uit de basisschool. Al hebben die tijdens het spelen best iemand stand-by die Engels spreekt. Volwassenen laten deze Detective Pikachu Returns beter aan zich voorbijgaan. Dit avontuur is gewoon veel te gemakkelijk en de makers houden je voortdurend bij het handje. Na één zaak heb je wel gezien wat de game te bieden heeft en dat is al bij al niet bijster veel.