Samen met drie andere survivors je een weg door een horde gruwelijk gemuteerde vijanden knallen? Als je daar met een lichte geeuw en een “been there, killed that” op zou reageren, dan bitchslapt Back 4 Blood je terug wakker. Het gaat immers niet om hoe vaak iets al gedaan is, maar om hoe goed dat gedaan wordt. En Back 4 Blood doet dat geweldig goed.

Hier komen de Ridden

Veel verhaal moet je niet verwachten van Back 4 Blood. Op een handvol overlevenden na is de wereldbevolking veranderd in zombies. Hier heten ze Ridden en zijn ze vaak tot extra-lastige en buitenmaatse varianten gemuteerd. Jij speelt een van de zogenaamde cleaners, geharde overlevers die het zooitje moeten zien aan te pakken. Tot de tanden bewapende bikkels (m/v) met een heel verschillende achtergrond, al doet er niet echt toe.

Het gaat vooral om de speciale vaardigheden die elk van die acht personages naar jouw shooterbeleving en het team brengt. Zo is de voormalige huismoeder ‘Mom’ bijvoorbeeld in staat om gevallen collega-cleaners onmiddellijk weer op de been te helpen én geeft ze het team een extra leven in het geval er iemand helemaal zou leegbloeden. Elke Cleaner heeft zijn eigen skills en een gezonde mix in je squad is een vereiste, gezien Turtle Rock Studios een zombieleger op je afstuurt die nog diverser en talrijker is dan tevoren.

Vacature: schoonmaker

Je kiest je cleaner en duikt dan ofwel in een solocampagne waar je door drie bots vergezeld wordt. Of je joint een missie (of run) die je samen met drie andere online spelers tot een goed einde brengt. Er is crossplay waardoor je in geen tijd een team cleaners kan vergezellen. De basis van Back 4 Blood is simpel: je knalt op alles wat beweegt en gebruikt je omgeving en teamwork om je door de levensgevaarlijke wereld te bewegen.

De shootermechanismen spelen supersoepel, de wapens doen wat je ervan verwacht en op de laagste van de drie moeilijkheidsgraden heb je voldoende aan het ping-systeem om het zonder stemcommunicatie te redden. De makers voeren steeds meer en geschiftere Ridden-vijanden op. Van de standaard Tall boys die je proberen pletten met hun mega-arm tot vieze muurvagina’s die zombies in je gezicht katapulteren. Net als in voorganger Left 4 Dead is elke missie een heerlijk dynamische eb en vloed van korte rustmomenten en intense, bloederige chaos.

Het is altijd duidelijk wat er van je verwacht wordt en het blijft geweldig om dat samen met anderen te doen. Qua ongedwongen co-opervaring doet Back 4 Blood zijn voorganger Left 4 Dead alle eer aan. Dat elke volgende doorloop van dezelfde missie weer anders speelt, houdt de herspeelbaarheid hoog. Bijvoorbeeld door een andere combinatie van cleaners, door een andere mix van die speciale Ridden, die ook nog eens op andere momenten opduiken, of door EHBO-wandkasten die niet langer hangen waar je hoopte. Dezelfde setting, maar toch elke keer anders.

De regels van het kaartspel

Om die herspeelbaarheid écht te garanderen (of de eentonigheid te counteren) werkt Back 4 Blood met een nieuw card-deck-systeem. Daarbij verzamel je kaarten die de gameplay tweaken, voor jou of je hele team, in goeie of taaie zin. Het blijkt een onverwacht diep en complex systeem, dat jammer genoeg niet altijd even goed wordt uitgelegd. Terwijl het nochtans op de hogere moeilijkheidsgraden het verschil tussen slagen of falen betekent.

Op die hogere moeilijkheidsgraden heb je ook echt een team nodig waarin minstens de helft van de spelers de tactieken met stemcommunicatie in haalbare banen leiden. Want zelfs op Veteran, de middelste moeilijkheidsgraad, is de game meedogenloos. De AI game director, die met zijn corrupte kaarten de boel manipuleert, lijkt je overlevingskansen weg te lachen. Dat maakt het natuurlijk extra bevredigend wanneer je wèl in je opzet slaagt en je met je team heelhuids de volgende safe room binnen strompelt. Al doe je dat vaak helemaal doordrenkt van bloed, kots en ingewanden.

Back 4 Blood is een ontzettend vermakelijke co-opshooter. Eentje die de klassieke Left 4 Dead-formule verder verfijnt met zijn diepgaand card systeem. Alleen, net in dat diepe preppen van card-decks en die extreem grillige moeilijkheid, verliest Back 4 Blood toch iets van zijn ‘gewoon knallen’- elegantie.  Op dit moment vermaken we ons rot, maar zullen dezelfde missies – ondanks hun hoge variatiefactor – blijven boeien? Zoals bij elke online shooter, blijft het afwachten.

En die ‘Swarm’ PvP-modus dan? Een aardig tussendoortje, maar erg frustrerend voor non-hardcore speler en sowieso niet de reden waarom je deze game moet kopen. Back 4 Blood koop je voor co-op. En als je een Game Pass abo op je Xbox hebt,  hoef je niet eens tot kopen overgaan. Gewoon gratis op je SSD downloaden. Een absolute no-brainer als je het ons vraagt.