Een nieuw jaar, een nieuwe WWE-game: het was een zekerheid net zoals ene ‘Stone Cold’ Steve Austin al eens graag een biertje openkraakt en een welbepaalde vinger of twee opsteekt. Tot voor kort. Het met bugs en glitches bezaaide fiasco genaamd WWE 2K20noopte ontwikkelaar Visual Concepts tot een totale herbronning, en die is eindelijk, ruim twee jaar later, gearriveerd. WWE 2K22 is hier, and it hits different, of zo belooft de tagline althans.

Nieuwe motor

Met een splinternieuwe motor onder de kap kan dat ook moeilijk anders. Van zodra we in de oefenring kruipen om met coverboy Rey Mysterio de kneepjes van het vak te leren, voel je het meteen. It really does hit different. Dropkicks en backhand chops komen harder aan en zijn vloeiender aan elkaar te linken dan ooit tevoren.

Wanneer we de échte, werkelijk bruisende WWE-arena’s betreden, valt nog meer op hoe iedere tot in de puntjes gedetailleerde kemphaan of -hen lijkt op zijn/haar evenbeeld, zowel wat de looks en moveset betreffen als de impact van gewicht, grootte en kracht. Denk dus maar goed na wie je selecteert wanneer je Brock Lesnar op je bord krijgt, tenzij je een enkeltje richting Suplex City wilt.

Met zijn eenvoudige besturing, bestaande uit lichte aanvallen, zware aanvallen en grapples, kunnen volslagen n00bs (zoals wij) meteen hevig keet schoppen. De bodyslams,powerbombs en backbreakers vloeien bovendien mooi in elkaar over, wat een match een waarheidsgetrouwe feel geeft, als was je WrestleMania aan het volgen op de buis.

Minder wild zijn we over het reversalsysteem, waarbij je moet raden welke soort aanval je zal incasseren en vervolgens zo snel mogelijk met eenzelfde aanval pareren. Hetgeen even arbitrair aanvoelt als blad, steen, schaar. Graag hadden we iets meer controle gehad, al krijg je op deze manier wel een continue dynamiek van aanval en verdediging – een prima representatie van de werkelijke schijnsport in spandex, dus. Iedere partij die we uitvochten voelde eigenlijk uniek aan en de manier waarop je de ring als extra wapen kan gebruiken werkt gewoon enorm bevredigend.

Lucha libre

Wat de actie in de squared circle betreft zien we een Andre The Giant-stap vooruit, maar wat met de overige modes? Zoals het 2K met zijn sportluik betaamt, puilt ook deze aflevering uit van de content. Vooreerst is er de Showcase Mode, waarin je met bovengenoemde luchador Rey Mysterio enkele iconische momenten uit diens rijke carrière dient na te spelen, waaronder zijn legendarische strijd tegen wijlen Eddie Guerrero. Extra interessant is dat het gemaskerde icoon zijn gloriemomenten van commentaar en extra info voorziet. Erg geslaagd.

Dé blikvanger dit jaar is de terugkeer van de MyGM-modus, na dertien jaar afwezigheid(!). Bedoeling is om als General Manager van een van de WWE-merken, Raw of Smackdown, met een exuberant budget je rooster te vullen en tv-shows en evenementen allerlei te boeken, in een decennia-overschrijdende strijd om kijkcijfers. De ultieme pro wrestling-simulatie, dus, die even verslavend werkt als geadverteerd. Alleen stootten we op enkele missers: zo kan je enkel 1-vs-1 of tag team matches boeken en is er een opvallend gebrek aan stipulaties en kampioenschappen. Dat in schril contrast met het aantal matchtypes in het exhibitiegedeelte.

Kaartjes trekken

Oude bekende Universe-mode is ook terug van weggeweest, werkt als vanouds en toont eigenlijk verdacht veel overlap met MyGM, maar goed. Nieuw is ook MyFACTION, 2K’s respons op FIFA’s Ultimate Team, waarin je een groepering genre nWo en D-Generation X moet zien samen te stellen, in de stijl die we ondertussen kennen – boosters openen en grinden geblazen. Vooraf vreesden we ervoor, maar gelukkig zien we hier geen verguisde microtransacties. Verrassend genoeg pompten we verreweg de meeste tijd in deze modus. Een zootje ongeregeld opwerken tot allesverwoestende factie is dan ook verslavender dan we dachten.

Reken daarbij een weerom diepe MyRISE-modus, waarbij je een zelfgemaakte kleerkast richting succes moet zien te loodsen in een met melodrama en intriges doorspekte tocht naar de wereldtitel, online multiplayer en een veelvoud aan exhibition matches, en het is duidelijk dat je vele uren zoet bent met deze WWE 2K22. De uitgekiende productiewaarde voert dat alles bovendien naar nieuwe hoogtes, waardoor we misschien wel van de beste WWE-game ooit kunnen spreken, of toch als we het over diegene onder de vlag van 2K hebben. (WWF No Mercy uit 2000 blijft ongeslagen koning!)

Terwijl grote bons Vince McMahon de hete adem van de hevig oprukkende promotie All Elite Wrestling in zijn nek voelt (een game zit in de pijplijn overigens), mag hij hier toch fier zijn: we zijn de ramp die WWE 2K20 heet allang vergeten, Vince. Leve WWE 2K22!