Sinds de uitstekende animatiefilm Into the Spider-Verse weet iedereen dat er meer dan één Spider-Man bestaat. Jongeling Miles Morales krijgt de immense eer om in next-gen heldenpak Sony’s nieuwe consolegeneratie op gang te trappen. Hoe hij het ervan af brengt? Bijzonder spectaculair.  

Als een raket

Spider-Man: Miles Morales schiet als een raket uit de startblokken. In amper twee minuten krijg je Miles’ story-so-far verteld. Nog eens twee minuten later speel je al de hoofdrol in een spectaculaire achtervolging en knokpartij die producenten van Hollywoodblockbusters zenuwachtig naar pensioenplannen doen googlen.

Voor je het goed en wel beseft zit je als nieuwkomer Miles hijgend te recupereren van je eerste baasgevecht met Rhino. Dat nekbrekende tempo neemt pas af wanneer jouw mentor Peter Parker vertelt dat hij op werkvakantie vertrekt en de bescherming van New York tijdelijk op jouw schouders rust. No pressure.

Next-gen is hier

Omdat Spider-Man: Miles Morales de allereerste titel is die we spelen op de PlayStation 5 kunnen we de game en zijn prestaties onmogelijk los zien van die console. Zo oogt dit New York – voor een keer in een aangenaam ‘fris’ winters jasje – geweldig in 4K. De wereld ziet er niet minder dan fenomenaal uit. En er zit zoveel detail in de personages dat je haast het verschil in de kledijtexturen kan voelen. Zet je de actie stil om in de Photo Mode het grafisch detail te bekijken, dan zal je bek openvallen van het niveau dat Insomniac nu al behaalt.

Mogen we ook niet vergeten: de DualSense trilt gepast op het ritme van de metrowagon en laat je zelfs de kleinste stroomstoten die over het scherm wervelen tegelijk in je handen voelen. En jongens, de fast travel in deze game: wat is-ie fast! Waar dat vroeger gemiddeld een halve minuut duimendraaien betekende, is het nu een instant gebeuren. Een haast ironische gamechanger in een game dat als geen ander spelplezier puurt uit het webslingeren van punt A naar B. Al mochten sommige checkpoints in actiesequenties of tijdens lange gevechten dan weer iets dichter op elkaar volgen.

De man achter het masker

Voor we verder in de actie duiken moeten we het toch even over het verhaal hebben. Dat schittert niet in originaliteit, maar wel op ander terrein. Insomniac scoort met degelijk uitgewerkte personages en slaagt erin de spanning tussen de man met en die achter het masker over te brengen. Meteen de eerste superheldengame die daarin slaagt.

Hier geen kleffe intermezzo’s, maar scènes die de personages én eigenlijk de hele spelwereld verankeren. Met minstens zoveel warmte en menselijkheid als grimmige tot onmogelijke morele keuzes. En ook daar gaat de rem er niet echt af, want het drama – in de beste zin van dat woord – houdt gelijke tred met de actie. Beter nog: het geeft die actie zin. Wat van Miles Morales meteen ook een must-play maakt op PS4. Ook zonder next-gen hoogstandjes houdt deze steek. 

Elektrisch geladen

Op gameplayvlak weet je wat je kan verwachten als je de voorganger hebt gespeeld. Nagenoeg alle bekende Spidey moves zijn terug: webprojectielen, spider-sense om vijandelijke aanvallen te ontwijken, ultra-moves en een resem vechtmanoeuvres die best wat tijd vragen om in je spiergeheugen op te slaan. Miles Morales blijkt overigens net zoveel Electro-Man als Spider-Man. Met dank aan zijn energetische krachten, die impact hebben op zowel gevechten als omgevingspuzzels en verhaal. En god, wat zien die elektrisch geladen supermoves en finishers er fantastisch uit op je 4K scherm.

Het skill-systeem laat je dit keer upgrades kiezen uit drie pistes: twee daarvan zijn op combat gericht en doen weinig meer dan je aanvalsmoves tweaken. Niet echt geïnspireerde stuf, maar dit is dan ook geen RPG. De derde en stealth piste – Miles kan zichzelf even onzichtbaar maken – doet iets gelijkaardigs maar hier puurt de tactische speler meer uit. Al ben je daar in de meeste baasgevechten maar weinig mee. Nee, dan zien we persoonlijk meer in de upgrades voor gadgets met resources die je verdient door allerlei uitdagingen en map-exploratie te doen.

Wisselvallige zijmissies

Opvallend: Miles Morales moet het met minder gadgets en suits stellen dan zijn voorganger. Wat verraadt dat dit standalone avontuur aanvankelijk als een lijvige uitbreiding bedoeld was. Maar buiten het kleiner aantal gadgets, merk je het niet. Je hebt zo’n 12 uur nodig om het verhaal te doorlopen en de best pittige bossfights tot een goed einde te brengen. Waarna de map gevuld is met tientallen zijmissies, challenges en andere activiteiten waar je minstens even lang mee zoet bent.

Al moet het wel gezegd: die zijmissies variëren van interessant tot ronduit saai. En daar had de eerste Spider-Man game ook last van. Sommige zijmissies passen perfect binnen je misdaad-bestrijdende takenpakket. Zo kan je nu je smartphone openen door naar links te drukken en burgers in nood te hulp schieten. Een brandje hier, een kidnapping daar: je smartphone houdt de schwung erin.

Andere zij-activiteiten zetten echter iets te veel de rem op de actie, vooral wanneer je als speler echt absoluut achter elk icoon op de map aan wil. Het contrast met het spektakel, drama en de intensiteit van het verhaal is soms te groot, waardoor we aanraden eerst het verhaal te doorlopen en pas erna de zijspielerei aan te vangen.

PS5 must-have

Ach, het is een kleine smet op het blazoen van deze Miles Morales. Eentje dat je snel vergeet wanneer je aan een rotvaart tussen de wolkenkrabbers webslingert, ondertussen Tony Hawk-gewijs tricks uithaalt en electrocriminelen met een vliegende schop richting intensive care trapt.

 Heb je een PS5? Dan moet je gewoon Spider-Man: Miles Morales in huis halen. Het is de perfecte showcase tot wat de PS5 nu al in staat is: grafisch verbluffend, zo goed als geen laadtijden en waanzinnige actie die haast uit de bioscoopfilms lijkt te komen. Een bijzonder veelbelovende introductie tot Sony’s nieuwste.