REVIEW The Lord of The Rings: Gollum – Verdient een plekje in de hel
Emmanuel Vercruysse |
30 mei 2023

Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: PS4/Xbox One/Xbox Series/PC/Switch
We moeten het eerlijk toegeven: we voelden al een geruime tijd nattigheid. Alleen: we hadden nooit verwacht dat ontwikkelaar Daedalic Entertainment zo’n dramatisch slechte The Lord of the Rings-game zou afleveren.
Het is ook best onbegrijpelijk: Gollum zou aanvankelijk al in 2021 verschijnen, maar Daedalic stelde de titel drie keer uit. In totaal meer dan twee jaar extra tijd om de stealth-actiegame bij te schaven en te finetunen. En dan krijg je dit als eindresultaat. Geen idee wat er achter de schermen bij de Duitsers van Daedalic is gebeurd (en waar ze de subsidies in godsnaam hebben aan besteed), maar het moet geleden zijn van Rambo: the Video Game dat we nog zo een drol te spelen kregen.
Prison simulator
Het begint al met de opzet van de game: van alle interessante personages uit Tolkiens fantastische universum, kozen ze voor Gollum. Oké, maar zijn interne strijd en hoe hij langzaam van Smeagol transformeert in het wezen dat hij nu is, daar kan best een cool verhaal rond verteld worden niet? Niet? Waarbij we Midden-aarde en het optrekkende leger van Sauron in al zijn smerigheid ontdekken? Dat was de theorie, maar daar doet deze Daedalic uiteindelijk geen bal mee.
De game speelt zich af tussen the Hobbit en the Fellowship of the Ring, waarbij Gollum vooral in gevangenschap vertoeft. Hierbij moet je de ene oninteressante fetch quest na de andere voltooien en op het einde van de dag gaan slapen. Gollum is een soort prison simulator met eindeloze, dagelijkse karweitjes die niet lijken bij te dragen aan een overkoepelend verhaal. De hele game lang hadden we het gevoel dat we de echte pret aan het mislopen waren en Frodo ergens een feestje aan het houden was, waar we niet welkom op waren.
En opnieuw, opnieuw en opnieuw
Daedalic heeft zichzelf qua level- en missiedesign overtroffen: elk level bestaat uit drie fases die telkens terugkomen. Eerst begeef je je op pad – telkens door datzelfde gebied – om een of ander onnozel contextloze taak uit te voeren. Zoals in een nauwe grot klimmen om een rode steen in een vat te droppen. Het kleine misbaksel loopt bovendien tergend traag en dankzij de veel te kleine stamina-meter kan je welgeteld drie seconden sprinten, waarna hij hijgend en kermend nog wat trager voort sjokt. Mateloos irritant.
Daarna volgt steevast een platformgedeelte die wel uit de vergeten dagen van de PS2 lijkt geplukt. Maar dan zo slecht uitgevoerd dat je vaak de dood in springt of enkel door stom toeval het volgende stuk weet te bereiken. Heb je daarna je controller nog niet doormidden gebroken, dan volgt een stealth-gedeelte. En dat zou toch het summum van de game moeten zijn.
Alleen: de stealth gameplay en AI is zo slecht uitgewerkt dat games dit 15 jaar geleden beter deden. Vooral de willekeur van de AI is onbegrijpelijk slecht. Het ene moment is het Game Over omdat je plots gespot bent (geen idee door wie of wat), het volgende merkt de gehelmde wachter je niet eens op wanneer je vlak voor hem op een tafel staat. Bizar, hoe gebroken een game kan zijn.
Chasen en wurgen
We wisten ook al dat Gollum geen vechter was, maar dat betekent hier dat je behalve wat gegooi met rotsen en stenen ook bijzonder weinig actie voor de kiezen krijgt. Gollum kan zijn tegenstanders wel wurgen, maar dat lukt dan weer niet als ze een helm aanhebben, en het moeten Orcs zijn. In elk ander geval heb je een probleem. Qua game design slaat het echt nergens op.
Het slome tempo wordt nu en dan doorbroken door een achtervolgingsscène, maar ook daar is het huilen met de pet op. Crash Bandicoot-gewijs richting de camera rennen is leuk, maar daar steekt de slome besturing en brak camerawerk dan weer een stokje voor. En de morele keuzes die je af en toe moet maken, waarbij je moet kiezen of Smaegol of Gollum in zijn persoonlijkheid doorschemeren, die hebben geen enkele impact.
Gedrocht
Behalve Gollum zelf ziet alles er in deze game flets en levenloos uit. De animaties zijn houterig, de omgevingen ongedetailleerd en verouderd, net als de personages. Er loopt ook iets grondig fout met de belichting waardoor de personages in de spelwereld er gewoon nooit natuurlijk uitzien.
En dan zijn er nog de vele bugs en technische problemen. Wij speelden hem op Xbox Series en kregen naast talloze framedrops (op de meest onverwachte momenten) ook drie harde crashes te verduren. Het enige lichtpuntje? Het werk van de geluidsafdeling. Gollum klinkt best goed, zowel zijn stemwerk als bijvoorbeeld het geluid van zijn handjes in de grotten waar hij doorheen trekt. Maar tot daar de lofzang.
Dat de makers hun excuses aanbieden voor de slechte launch is één ding, dat ze beloven alles recht te zetten met updates, is onmogelijk. Het miserabele gamedesign van deze joekel van een drol valt onmogelijk te fiksen.
BESLUIT
Met Gollum levert Daedalic een ware aanfluiting af voor het The Lord of The Rings-universum. Een ontzettend saai, ongeïnspireerd, frustrerend en bovendien gebroken stuk rommel. Ze hadden dit beter samen met de ring in de vuurput gegooid.
Meer Nieuws
Meer Nieuws


REVIEW
Harrison Ford: ‘AI kan nooit echte stemacteurs vervangen’
Stijn Poelmans
- 07 februari 2025

REVIEW
Take-Two: “GTA 6 nog steeds op schema voor herfst 2025”
Stijn Poelmans
- 07 februari 2025

REVIEW
PlayStation lekt releasedatum Metal Gear Solid Delta
Stijn Poelmans
- 07 februari 2025
