Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC/Switch

We zijn al eens te vinden voor indiegames en zeker als die van eigen bodem komen. Schim is op en top Nederlands en ziet er ontzettend origineel uit. Maar of het ook een degelijke game-ervaring te bieden heeft?

Indiepareltje

Wat niemand zal durven ontkennen is dat Schim, het geesteskind van Nederlands spelontwikkelaars Ewoud van der Werf en Nils Slijkerman, visueel verbluffend. De prachtige handgetekende levels, figuren en voorwerpen komen helemaal tot leven en creëren een geloofwaardige wereld waar je kan blijven naar kijken.

De game heeft een bovennatuurlijke insteek: in Schim kruip je in de rol van een levende schaduw. Eentje die in het begin van de game vastgekluisterd zit aan zijn mens, en hem overal volgt, zoals schaduwen nu eenmaal doen. Maar dan gebeurt het onwaarschijnlijke: schaduw en eigenaar geraken van elkaar gescheiden. Nu is het aan jou om Schim terug te leiden tot zijn schaduwloze partner.

Hoe dan? Via korte, sfeervolle levels waarin jij als Schim enkel via schaduwen kan bewegen. Het begint eenvoudig, en je hebt ook maar één vaardigheid, namelijk het springen tussen verschillende schaduwen. Beschouw het gerust als een isometrische platformer waarbij je van schaduw naar schaduw springt.

Al vrij snel ontdek je dat je ook voorwerpen kan manipuleren zolang je deel uitmaakt van hun schaduw. Je kan fietsbellen laten afgaan, verkeerslichten van kleur doen veranderen of speeltuigen laten draaien, zwieren of schommelen. Zolang het een schaduw heeft, kan je er naartoe bewegen en kijken naar welke volgende duistere plek je heen moet.

Elke level voelt aan als een puzzel, zeker wanneer de makers ook bewegende figuren, dieren en voertuigen in de mix gooien. Snel duiken naar een voorbijfietsende toerist of jezelf in de juiste wagen verstoppen om de achtervolging op je schaduwpartner in te zetten. Kortom, er zitten best wel wat leuke en originele ideeën in deze game.

Te mager beestje

Maar we moeten eerlijk zijn: ondanks die knappe visuals en originele insteek, blijven we op gameplayvlak ietwat op onze honger zitten. En dat is deels ook de opzet van de makers: Schim is bewust een kalme, rustgevende en korte indiegame, en daar hebben wij altijd wel trek in. Maar toch hadden we graag uitgebreidere en vooral diepere gameplay gezien.

De afzonderlijke elementen zitten knap in elkaar, maar het geheel schiet wat tekort. De levels voelen soms richtingloos aan waardoor je vaak een tijdje geen idee hebt waar je heen moet. die ervoor zorgen dat het totaalpakket niet zo goed aanvoelt als zijn afzonderlijke delen.

De gameplay blijft zeer beperkt, waardoor de oplossing vaak wel evident wordt, maar we missen een manier om de puzzel op een eigen, creatieve manier op te lossen. Toch verdient Schim volgens ons wel je aandacht, als je net als ons af en toe eens een namiddag wil spenderen met een korte, rustgevende game.