Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC/Switch 1&2/Xbox One/PS4

Op NBA 2K viel er de laatste jaren veel aan te merken, maar de gameplay, die bleef – op wat gemuggenzift na – buiten schot. Dat is dit jaar anders. Visual Concepts schiet de bal zodanig mis, dat ze zelfs de ring niet raken.

Veel verkeerd

Laat ons meteen met de bal in huis vallen en je onverbloemd vertellen wat er scheelt. Spelers voelen gewichtloos aan. Het tempo ligt veel te hoog. De AI gedraagt zich vreemd. De eigenheid die de vele sterspelers kenmerkt, is simpelweg verdwenen.

Visual Concepts nam de animaties onder handen en dat zie je… bij momenten. De heren van de NBA versnellen geregeld onverwachts snel. Alsof een plotse rugwind ze een zetje geeft. Het is een vreemde gewaarwording. Soms kraakte onze hersenpan en vroegen we ons half verbijsterd af of ons brein ons aan het bedriegen was. Helaas.

Misschien hadden ze voor NBA 2K26 enkel tijd om een deeltje van de code aan te passen en zien we het resultaat van een nieuwe laag die niet helemaal symbiotisch samenleeft met de oude. Alsof het afgeleefde behangpapier nog net onder die pas geverfde muur komt piepen.

De CPU maakt er een sport van om open shots te laten liggen in ruil voor een overbodige pass naar de buitenkant. De verdediging is totaal niet opgewassen tegen de vele tools die de aanval heeft.

Op de koop toe is shots maken in NBA 2K26 veel te makkelijk. Zozeer zelfs dat we verschillende keren controleerden of we niet per ongeluk op een te makkelijk niveau speelden. En neen, wij zijn zeker geen ultragetalenteerde 2K-speler.

Onoverzichtelijke chaos

Uit onze voorgaande paragrafen kan je afleiden dat we ontgoocheld zijn in de staat van de traditioneel nochtans sterke gameplay. Het verleden leert ons wel dat deze review een momentopname is. De kans is reëel dat de gameplay er binnen een maand volledig anders uitziet en dat we dan wel een enthousiast moment zullen meemaken. Al lijkt dat scenario momenteel erg ver weg.

Wat niet zomaar zal verdwijnen, is de hebzucht van 2K. Al jaren bezondigen ze zich aan twijfelachtige praktijken. Ook nu moet je ongeveer 50 euro extra betalen als je wil dat je MyPlayer een speelbare staat bereikt. Dat is iets dat wij halsstarrig weigeren te doen. Wij laten de modus tegenwoordig gewoon links liggen. Een zeer aan te bevelen praktijk.

We liegen. In functie van deze review waagden we ons toch even aan deze microtransactiewereld. Wat ons opviel was dat onze MyPlayer eruitzag als een krachtige, atletische twintiger, maar dat hij sprak als een mensenschuwe pre-tiener. Dat haalde ons meteen uit het verhaal, dat sowieso al verwaarloosbaar is.

Een andere opvallende vaststelling is hoe rommelig NBA 2K26 zich presenteert. Overal overstelpen ze je met veel te drukke menu’s, oninteressante uitdagingen en nog meer afval. Het is alsof je de ontplofte kamer van een obsessieve verzamelaar binnen schuifelt. Oh ironie: het startmenu straalt wel rust uit. Helaas is het de uitzondering in een verder chaotisch vormgegeven spel.

Verwaarloosde vriend

Eigenlijk vinden wij de echte NBA tegenwoordig ook verwarrend, met die NBA Cup. Of met mannen van een stuk boven de 2 meter die aan de lopende band driepunters scoren. Daarom gaan oude relikwieën zoals ons in een hoekje zitten met MyNBA en starten we een avontuur in de Jordan Era.

Die modus is zoals vanouds heel lijvig, diepgaand topentertainment. Alleen laat de gameplay ons momenteel genadeloos in de steek. En een ploeg herbouwen en ondertussen alleen maar games simuleren, gaat snel vervelen. Daarom voelen wij ons wat verwaarloosd, als een center die enkel in de paint floreert.

Dat er werkelijk niets veranderd is aan MyNBA, zorgt voor het heel pijnlijke zout in de wonde. Welja, de review guide die we meegestuurd kregen, vermeldt dat er dynamic banners zijn. Die laten je in jouw stadium zien welke prestaties je levert. Win je een titel, dan geven die banners dat virtueel weer.

Welkom terug. Na het lezen van de vorige zin ben je ongetwijfeld naar de winkel gerend om een exemplaar van NBA 2K26 te kopen. Alsof er nog iemand is die dat doet. Dat laatste moeten ze bij Visual Concepts ook gedacht hebben toen ze MyNBA links lieten liggen.

Geld maakt alles kapot

Ach, stop met dat gezeur, oude man, denk jij nu. Maar wij weigeren om onze wandelstok te laten zakken. Wild ermee zwaaiend denken we aan tijden waarin sportspellen nog een ander doel dienden dan de zakken van de publishers met zo weinig mogelijk moeite vullen.

Het ergste is dat NBA 2K26 na MLB The Show 25 het beste AAA-sportgame op de serieus verziekte markt is. Daar worden we zo triest van dat onze tot op de draad versleten bretels ervan afzakken.

En dan zwijg ik nog zedig over de graphics die tegenvallen. NBA 2K26 ziet er heel af en toe bedrieglijk goed uit, maar nadat je 10 minuten op een houten balk hebt gekeken in een slecht geacteerde scène in MyCareer, denk je er net als ons gegarandeerd anders over.

Woekerend virus

NBA 2K26 is het resultaat van een virus dat al jaren ongestoord zijn gang kan gaan. Publishers blijven vasthouden aan verregaande monetization en verwaarlozen al de rest. Zolang het maar geld opbrengt, toch?

Dat is een strategie die tot nu toe blijft werken, dankzij een gebrek aan concurrentie en een generatie goedgelovige gamers die niet beter weet.

Het klinkt als een cliché uit de mond van deze oude man, maar vroeger was het echt beter. Als NBA 2K26 en met hen het volledige gamma gedrochten dat voor sportspellen moet doorgaan, finaal kapseist, dan gaan wij niet lachend staan dansen op het graf. We gaan met pijn in het hart achterblijven, voor die oude vriend die zijn leven niet op orde kreeg.

Ach, wat zijn wij weer aan het zeiken. Er zal niets veranderen. Volgend jaar gaat de kwaliteit verder achteruit. Gelukkig bestaat er nog zoiets als emulatie. Zo kunnen wij tot in de oneindigheid genieten van die goeie, oude tijd.