Deze Archaeans verschenen overal in de VS en jij moet je doorheen vier verschillende locaties knallen: New York, San Francisco, Alaska en de woestijn. Elke setting heeft drie verschillende maps met telkens random gekozen objectives die je moet voltooien. Ofwel tackel je de volgende en steevast pittigere objective, of je laat tussendoor ‘extracten’ met de helikopter. De steeds wisselende objecties gecombineerd met de co-op gameplay voor drie, zorgt ervoor dat elke speelbeurt anders uitdraait. Althans, da’s de theorie.

Na een dagje ploeteren in contaminatiezones merk je dat ondanks de variatie in locaties dezelfde omgevingen steeds terugkeren. Het soorten mission objectives-types is ook te laag, waardoor het ‘been there, done that’ gevoel snel de kop opsteekt. Ze lijken bovendien uitgebreide versies van Terrorist Hunt in Siege, waardoor deze Extraction eerder een uitbreiding lijkt dan een volwaardige, nieuwe game.

Het gebrek aan verhaal en context helpt de samenhang van de game ook al niet. Je hebt zo’n 30 milestones die je kan vrijspelen door XP te vergaren en die geven je nieuwe operators, gear en levels. Je kan elke operator ook gaan opschroeven tot level 10 om nieuwe wapens en upgrades te vergaren, maar dat is het zowat. Naast de wekelijkse Assignments en de endgame The Maelstrom Protocol (basically een langgerekte en kick-ass moeilijke missie) is er maar weinig om je aan de slag te houden. Zonde.

Staalharde actie

Speel je alleen, dan past de game de moeilijkheidsgraad wat aan, maar mis je een groot deel van de charme. En laat je niet misleiden: Extraction is hard. Bikkelhard. Gaat een operator MIA, dan keert hij niet terug tot je hem gaat redden. En ook de al verdiende xp blijft bij hem. Met andere woorden: je zal bij elke stap die je zet moeten afwegen of hij het risico waard is.

Ook je gezondheid vult niet automatisch bij, waardoor je aangewezen bent op health packs. Leg je nagenoeg het loodje net voor de extractie, dan start je de volgende missie meteen ook met evenveel (of even weinig) resterend leven. Die elementen geven Rainbow Six Extraction een apart smoel én plekje in de wereld van de co-opshooters. Waar co-opshooters zoals Left 4 Dead steunen op een overmacht aan vuurkracht, dwingt Ubisoft je hier tot een tactische, stealthy aanpak. En daar houden we van.

Siege DNA

Qua basisgameplay zit het echt snor. Ubisoft is erin geslaagd het DNA van grote broer Siege te behouden. Elk wapen kan gecustomized worden en heeft net als in Siege zijn eigen terugslag, manier waarop de kogels worden afgevuurd en schade. Ook de operators zullen de fans van die laatste bekend voorkomen: ze werden alle 18 uit het rooster van die game geplukt en elk hebben ze hun eigen vaardigheid. Met wisselend succes helaas: zo komt Alibi met zijn hologrammen handig van pas om een stormloop van aliens af te leiden. Maar Pulse die vijanden door muren kan spotten met zijn hartslagscanner, laat je beter in de lobby wegens doorgaans nutteloos.

Extraction gooit wèl voldoende verschillende vijandtypes in de strijd, elk met hun – toegegeven, soms voor de hand liggende – kwetsbare plekken die jij op de korrel moet nemen. Het grote aanbod aan taaie aliens zorgt ervoor dat je altijd op je hoede moet zijn. En dat je écht tactisch te werk moet om je operator niet als life size spons te moeten achterlaten. Deze harde noot kraken doe je dan ook het beste met twee buddies, al zal je ook dan na een weekje op je honger zitten. Nu maar hopen dat Ubisoft snel met meer content komt aandraven.