fbpx

Immortals: Fenyx Rising is de beste Zelda-kloon ooit

immortals fenyx rising review

Steek Kratos en prinses Zelda op Temptation Island met liters drank, wat xtc en geen anticonceptie. De liefdesbaby die uit die wilde nacht ontspruit zou ongetwijfeld Fenyx heten, het titelpersonage uit Ubisofts nieuwste epos. Een m/v/x die/dat wel héél erg veel verwantschap met zijn/haar/hun oudjes vertoont.

Eerlijk: we waren slechts matig enthousiast toen we dit avontuur op ons bord kregen. Na z’n lauwwarm onthaalde aankondiging op E3 2019, een naamsverandering (R.I.P. Gods & Monsters) en sober uitziende gelekte Stadia-gameplay, zou je voor minder sceptisch zijn. Maar kijk, een dik etmaal op het Golden Isle doorgebracht te hebben later, zijn we als sisyfus’ rotsblok gevallen voor Fenyx’ charmes.


IFR screen MinotaurHammer Wings 20200910 945pm CEST

Goed gejat

Nochtans, van veel originaliteit zullen we de luitjes van Ubisoft Quebec (laatste wapenfeit: Assassin’s Creed Oddyssey) nooit betichten. Zoals we in de inleiding reeds prijsgaven, is Immortals een duidelijke hommage aan The Legend of Zelda, en dan meer bepaald de laatste aflevering Breath of the Wild, vermengd met de op Griekse mythologie gestutte epiek van een God of War. Maar eerder dan een eerbetoon is het een regelrechte kloon geworden, met zowat krek hetzelfde spelverloop. Wie Hyrule en omstreken al volledig uitgeplozen heeft op Nintendo’s Switch, zal zich hier meteen thuis voelen dus. Maar zoals het alomgekende credo luidt: ‘Beter goed gejat dan slecht bedacht.’ En goed gejat hebben ze.

De plot in een notendop: Typhon (lees: de baarlijke duivel) heeft het op Zeus’ troon gemunt en ontketent een legertje minotaurussen, griffioenen, cyclopen en ander ongedierte op het eiland. Aan jou, een sterfelijke drenkeling, om de vermiste goden op te sporen (een beetje zoals de Divine Beasts in Zelda…), hun identiteit in ere te herstellen en Typhon te confronteren. Dat alles wordt aaneengepraat door Zeus en diens neef, de titaan Prometheus. Zeg maar de Statler en Waldorf van dienst. Met zijn welig tierende witzen neemt Immortals zichzelf dan ook nimmer serieus. Hoewel die insteek fris aanvoelt, rolden we toch ook meermaals met de ogen. Humor blijft iets delicaats – dat hebben we zelf al genoeg op pijnlijke wijze ondervonden – en hier zijn de missers helaas veeltalliger dan de hits.

IFR screen HarpyAttack 20200910 945pm CEST

Fleecedekentje

Al zet die humoristische insteek ook de voortdurend ongedwongen sfeer in de verf, dodelijke monsters of niet. Vergeef ons de mierzoete uitdrukking, maar struinen doorheen de gevarieerde, fleurige gebieden die het eiland rijk is, voelt bijwijlen aan als een fleecedekentje voor de ziel. Ideaal voor deze winterse coronaperiode. Er kwam zelfs kippenvel aan te pas toen we ons eerste godenbeeld beklommen en de schijnbaar eindeloze, in aquarelverf gedrenkte vista’s overschouwden.

En hoewel de Optimization Mode wat meer details toevoegt aan die vergezichten en metalen objecten of waterspiegels realistischer doet blinken, genoot de Performance-tegenpool, met zijn aalgladde 60 frames per seconde – zelfs tijdens de meest chaotische battles – onze voorkeur.

IFR screen ConstellationPuzzle 20200910 945pm CEST

Daedalus’ pijlen

Die zwaardgevechten zijn altijd even flitsend als pittig waarbij je hackt, slasht, pareert en wegduikt – een beetje zoals bij de klassieke God of Wars. Vooral Fenyx’ boog bleek een handige tool in het decimeren van gedrochten, en dan zeker wanneer je Daedalus’ pijlen met chirurgische precisie richting voorhoofd gidst. Die pijlen komen ook van pas in de vele puzzels die je tegen het lijf loopt, wat ons betreft het meest geslaagde aspect van Immortals. Weerom doen die op physics gebaseerde, soms larger than life omgevingspuzzels je de gloriemomenten van Breath of the Wild herleven, al heeft Ubisoft Quebec zijn stinkende best gedaan om je hersenen aan het werk te zetten. Zeker in de grotere Vaults (in ‘die andere game’ bekend als Dungeons) zal je soms serieus moeten peinzen en weer opnieuw proberen om verder te geraken.

Naast verhaalmissies zit het Griekse eiland bomvol zijsporen om je uren-, zeg maar dagenlang bezig te houden. Van zijqueesten over optionele puzzels en Vaults tot collectibles verzamelen om de skilltree van je zelfgebricoleerde held(in) mee uit te breiden… Dit epische avontuur bulkt van de inhoud en verveelde ons eigenlijk geen moment. Ironisch genoeg hebben we nu wel meer zin gekregen in zowel Breath of the Wild 2 als God of War: Ragnarok, maar als zoethouder kan deze wel tellen.

8.7
  • flitsende hack-and-slash-actie
  • epische puzzels
  • beste Zelda-kloon ooit
  • soms nogal flauwe humor

BESLUIT

Bij Zeus! Zelda-fans die Griekse mythologie een warm hart toedragen (en flauwe humor kunnen tolereren), mogen absoluut niet twijfelen. Ja, dit is een regelrechte Zelda-kloon, maar misschien wel de beste Zelda-kloon ooit.

Een reactie achterlaten