We herinneren perfect onze reactie toen we een kleine eeuwigheid geleden de animatiefilm Final Fantasy VII: Advent Children zagen. Ooit zouden we een game spelen met graphics van dit kaliber. Fast forward naar 2020, naar hartje Parijs waar we een middag met Final Fantasy VII Remake mogen spenderen. En wat ziet het er waanzinnig uit. De term ‘remake’ schiet hier zelfs te kort. Of we na het matige Final Fantasy XV twijfels hadden over de reeks? Best wel, maar die zijn nu helemaal van de baan.

Grafische tovenaars

Deze remake is meer dan louter opgepoetste visuals, maar laten we toch even stilstaan bij de wonderen die het grafische team van Square Enix verricht heeft. Deze Remake draait op de Unreal Engine van Epic Games. Omdat dit eerste deel zich afspeelt in de eclectische cyberpunkstad Midgar, voerde het team tal van tweaks door om de belichting en schaduwen zo realistisch mogelijk te maken. En dat zie je. De schemerige steegjes van de wijk Sector 8 stralen een obscure sfeer uit. De neonletters in het straatbeeld weerspiegelen netjes in Clouds giga-zwaard. En tijdens battles doen de visuele effecten van vuur- of bliksemaanvallen de omgeving helemaal oplichten. Kortom, wie de demo speelde zal het roerend met ons mee zijn: Square Enix heeft zichzelf op visueel vlak overtroffen.  

Maar goed, genoeg over de grafische krachtpatserij. Even terugspoelen voor wie – hoe onwaarschijnlijk dit ook klinkt – nog nooit van Final Final Fantasy VII gehoord heeft. Oerklassieker binnen zijn genre, torpeteerde Sony’s PlayStation 1-console in 1999 naar de top en liet geen enkele speler onberoerd. En dat heeft de game te danken aan zijn ijzersterke verhaal. Held van dienst is Cloud Strife, een huurling die de ecologische verzetsgroep Avalanche een handje toesteekt om het kwaadaardige megaconglomeraat Shinra uit te schakelen. Het bedrijf heeft immers een manier gevonden om Mako, de levensenergie van de planeet, om te zetten in brandstof. Cloud, die vroeger elitesoldaat van Shinra was, komt al snel in een complot terecht dat zijn eigen lot en dat van de planeet zal bepalen.

Planeetknuffelaars

Het verhaal in deze Remake bevat veel meer nuance dan in het origineel. De kern blijft ongewijzigd, maar dialogen zijn gemoderniseerd en personages uitgediept. De demo in de PlayStation Store demonstreert dat perfect. Zo is de vijandigheid tussen Avalanche-leider Barret en nieuwkomer Cloud veel harder voelbaar. Zelfs de ondersteunende personages – Jessie, Biggs en Wedge – die in de originele game slechts een kleine rol hadden, komen in de remake meer aan bod. Zelfs de intense rivaliteit tussen Cloud en de iconische slechterik Sephiroth komt snel aan bod. En zet je meteen op het puntje van je stoel.

Cool is dat Square Enix die uitdieping van personages en spelwereld verder doortrekt. Zo is de chaos na de explosie van Mako Reactor 1 stukken beter gekaderd. Terwijl je door de straten van het vernielde Sector 8 slentert, word je met de neus op de feiten gedrukt. Niet alleen door de puinhoop die de explosie veroorzaakt heeft, maar ook door de live nieuwsberichten over een terroristische aanslag en burgers in paniek die zich schuilhouden. Een thematiek die de game bijzonder actueel maakt.

Pittige confrontaties

Echte fans willen natuurlijk weten of het nieuwe vechtsysteem even goed overeind blijft als de Active Time Battles (ATB) van vroeger. Eerlijk, als Final Fantasy veteranen zijn zelfs wij positief verrast. Het nieuwe systeem is veel sneller en intuïtiever dan verwacht. Zoals Square Enix al aangaf, is het een mix van ATB en actie. Een aanval lanceren doe je met vierkantje. Tijdens de combo’s vult zich een ATB-metertje, waarvan je segmenten kan benutten om een krachtigere aanval te lossen. Een beetje vergelijkbaar met Dragon Ball, waarin je met kicks en punches Ki opstapelt voor een super attack. Eénmaal dat ATB-metertje vol is, kan je het command menu openen met X. Het gevecht schakelt dan over naar slowmotion zodat je rustig de gewenste aanval of magische spreuk kan kiezen.

Het coole aan dat command menu is dat je via L2 en R2 bevelen kan geven aan je teamgenoten, zodat je steeds de volledige controle hebt over alle personages tegelijk. Liever geen geklooi met menu’s? Dan kan je vaardigheden koppelen aan shortcuts. Zo hoef je niet als een gek tussen de vechters te wisselen, want tijdens intense battles kan het micro-management best chaotisch worden. Ondanks de focus op actie, blijft er trouwens ruimte voor tactiek. Bepaalde Sentry Guns zijn zo opgesteld dat de in het rond hakkende Cloud er niet bij kan. Via L2 in het command menu kan je Barret opdragen om het gevaarte uit te schakelen met een precisieschot, terwijl je Tifa via R2 beveelt om Cloud te genezen met helende magie. Het speelt belachelijk vlot en zorgt voor een perfecte balans tussen actie en RPG.

 Vinden we ook uitermate geslaagd: net als in de glorietijd van de reeks op PSOne, zijn baasgevechten opnieuw de epische confrontaties die bestaan uit meerdere fases. Met hier en daar zelfs wat puzzelelementen. Wie de gratis demo speelde, heeft gemerkt dat de laserstaart van de Scorpion Sentinel perfect geïntegreerd is in deze Remake. Zo moet je beschutting zoeken achter brokstukken terwijl de mech het wapen klaarstoomt. De confrontatie met de Airbuster, na de tweede Mako Reactor, drijft de intensiteit nog verder op. Opnieuw moet je een laser ontwijken, maar deze keer door je personages buiten het bereik van de dodelijke straal te positioneren. Naarmate het gevecht vordert, gaat het speelveld geleidelijk in vlammen op, zodat je je strategie gaandeweg moet aanpassen. Een ware throwback naar de oudere games, dus.

Magische ballen

 Om de tegenstand op hun donder te geven, is het essentieel om de juiste Materia op zak te hebben. Je weet wel, die gekleurde glasballen waar je ongekende krachten uit kan putten. De hebbedingen linken aan je personage is nog steeds even eenvoudig. Elk wapen en accessoire heeft materia slots waarin je de magische ballen kan versleutelen. Eenmaal dat gebeurd is, kan je vijanden bestoken met inferno’s, ijskristallen en bliksemschichten. Maar het wordt nog beter, want door de grote focus op actie, heeft Square Enix een resem nieuwe materia bedacht, toegespitst op real-time gevechten. Denk maar aan ontwijkmaneuvers en meer.

 Al is het pas echt feest wanneer je Summon Materia in je zwaard propt. Daarmee kan je zogenaamde Eidolons of goddelijke creaturen oproepen. Deze wezens vechten een beperkte tijd met je partij mee om daarna af te sluiten met hun kenmerkende, allesverwoestende aanvallen. Tijdens onze speelsessie kregen wij het mythische waterserpent Leviathan te zien. De draak bestookt zijn vijanden met een barrage van staartslagen en bijtaanvallen, om daarna af te ronden met zijn iconische tsunami. Geweldig om te zien. Niet alleen omdat de actie dynamisch in beeld wordt gebracht, maar ook omdat de animatie zoveel bombastischer is dan in de originele game.

Laatste loodjes

 Het is duidelijk dat Final Fantasy VII Remake een geweldige, filmische ervaring wordt. Valt er dan niets op aan te merken? Jawel, al zijn het eerder onvolmaaktheden. Tijdens drukke battles werkte de camera soms tegen en we hebben nog geen manier gevonden om, behalve via het command menu, personages snel te helen. Iets wat na een tijd omslachtig wordt. Verder vonden we niet alle extra secties tijdens onze speelsessie even geslaagd. Zo moesten we de assemblage van een bepaalde baas saboteren door keycards te verzamelen. Een proces dat we tot wel vier keer moesten herhalen. Zonde, want dat haalde het uitstekende tempo aanzienlijk omlaag.

 Dat gezegd zijnde, wil Square Enix met Final Fantasy VII Remake de definiërende RPG afleveren voor de nieuwste generatie gamers. En tegelijk het nostalgische gevoel van oudere gamers overtreffen. Of de uitgever slaagt in die lastige evenwichtsoefening, weten we pas echt op 10 april als de volledige Remake in de schappen ligt. Maar dat Square Enix goed op weg is, daar zijn we nu al zeker van.

Wil je meer weten over de Final Fantasy VII Remake? Check dan onze Final Fantasy VII Remake hub.