Voor lange tijd was Assassin’s Creed de enige game die de geschiedenis omtoverde tot een virtuele speeltuin. Tot de Tsjechische ontwikkelaar Warhorse Studios in 2018 Kingdom Come: Deliverance uitbracht. Hoewel het ging om het debuut van de studio, leverde de actie-RPG een geweldige middeleeuwse open wereld met realistische zwaardgevechten. Nu maakt Warhorse zich op voor de sequel en wij mochten er al drie uur mee aan de slag.

Voor de laatkomers

Even de setting schetsen voor wie het eerste deel miste. Jij kruipt opnieuw in de ongetwijfeld onfris riekende huid van Henry van Skalitz, zoon van een wapensmid in de Bohemen anno 1403. Na de dood van Keizer Karel IV, ontstaat er een oorlog tussen opvolger Wenceslaus IV en zijn broer Koning Sigismund van Hongarije. Sigismund neemt hem gevangen en roept zichzelf uit tot keizer van het Heilig Roomse Rijk.

Als Henry raak je in je zoektocht om je vermoorde familie te wreken, verwikkeld in dat militaire conflict. Je sluit je aan bij Radzig Kobyla, die een rebellenleger leidt tegen de invasie van het Hongaarse leger van Sigismund. De game eindigt met een koninklijke missie waarbij je samen met je vriend Hans een boodschap moet bezorgen aan een nobelman in Kuttenberg. En daar start dit avontuur.

Helse belegering

Kingdom Come: Deliverance 2 sleurt je meteen in de actie en opent met een imposante belegering van de burcht van Suchdol. Terwijl boogschutters het kasteel verdedigen op de kantelen, bestoken de belagers de muren van de vesting met pijl en boog, handkanonnen en meer. Aan beide kanten vallen een heleboel slachtoffers tot we uiteindelijk de controle krijgen over een onbekend personage op de binnenplaats van de burcht. Onze overste duwt ons een kruisboog in de armen en beveelt ons om de muur te bemannen.

Nieuw speelgoed: altijd leuk om mee aan de slag te gaan. We stormen de trap op en doorzeven een paar halsslagaders van onze aanvallers. Tot we in de verte een trebuchet in het oog krijgen. Het oorlogstuig slingert een forse rotsblok moeiteloos de lucht in en treft het poortgebouw. De rots beukt het mechanisme voor de ophaalbrug aan diggelen en de poort smakt neer over de slotgracht. Gelukkig dropt het interne valhek ook naar beneden.

Vanop de binnenplaats roept de kapitein alle manschappen bij elkaar om het valhek te verdedigen. Terwijl de vijand zich opmaakt om de ingang te bestormen, hollen we de trap af en verschansen we ons achter een geïmproviseerde barricade van schilden. We leggen een nieuwe pijl op onze kruisboog en veren recht, klaar om de eerste vijandelijke oogbol die we zien te doorklieven.

Als de vijand het poortgebouw bestormt, proberen we zoveel mogelijk soldaten uit schakelen. Al heeft onze kapitein nog een verrassing. De vloer van het poortgebouw is namelijk bedekt met geolied stro. Eén vuurpijl later gaan de aanstormende soldaten op in een dodelijke vlammenzee. Een beetje verstard blijven we kijken naar de krijsende oranje gloed achter het valhek. Tjonge, als intro kan dit tellen. Dat deze sequel nog bruter wordt dan zijn voorganger, is bij dezen bewezen.

Red Dead Deliverance 2?

De intro blijkt slechts een voorproefje van wat nog komen gaat, want na de bloederige belegering spoelt de game enkele weken terug. Als Henry rijden we door uitgestrekte velden, vergezeld door onze goede vriend Hans en een handvol gezanten. Onze missie? Een belangrijke brief bezorgen aan Otto von Bergow, heer van Troskowitz. De rit laat ons kennismaken met een vernieuwd dialoogsysteem. Zoals in Red Dead Redemption 2, kan je reageren op allerlei opmerkingen die NPC’s maken. Capon vraagt ons of we het lokale badhuis – en dus ook de lieflijke dames ervan – willen bezoeken als we genoeg vrije tijd hebben. Via L1 kiezen we ervoor om een diplomatische ‘We zullen nog wel zien’ te antwoorden.

Niet veel later worden we tegenhouden door een kompanie van ruiters. Die zijn op zoek naar een bende schurken die de regio al wekenlang terroriseert. Hans probeert hen te overtuigen dat wij gezanten zijn, maar het gezelschap lijkt niet overtuigd. En dus moeten we onze vriend bijspringen. Deze keer krijgen we te maken met het overredingssysteem van de dialogen in Kingdom Come 2. Dat komt niet zozeer neer op verborgen statistieken, maar wel op wat jij uitstraalt als personage. Omdat we getooid zijn in adellijk pantser, stellen we voor om de heren bij te staan in hun jacht op de bandieten.

Schijnbaar de correcte keuze, want door onze bemoeienis gelooft het gezelschap dat we inderdaad belangrijke gezanten zijn uit een andere regio. De leider stelt zich voor als de kapitein van Heer Von Bergow. En hoewel hij ons aanbod apprecieert, slaat hij het af. Ook laat hij weten dat Troskowitz nog een eindje rijden is en dat we best een verblijfplaats vinden voor de nacht. Helaas is de dichtstbijzijnde herberg volgeboekt, dus slaan we ons kamp op bij een vijver in de buurt. Ondanks de dreiging van de bandieten in de regio.

Diverse open wereld

Als we gesetteld zijn voor de nacht, observeren we de omgeving. Het valt op dat de wereld even bruisend is als die van zijn voorganger. Prachtige open natuur met weidse velden, kabbelende beekjes, idyllische dorpjes, imposante kastelen, donkere bossen en verraderlijke rotsformaties. Ook de natuurlijk belichting – op elk moment van de dag – is uitstekend. De visuals doen sterk denken aan onze eerste voetstappen in de wereld van The Witcher 3. Alleen zijn hier geen monsters aanwezig. Of toch niet van de bovennatuurlijke soort.

Om de avond door te brengen, slaan we een praatje met iedereen in het kamp. Tankard heeft een dobbelbord opgezet, dus spelen we een rondje mee. Het spel lijkt een alternatief van Yahtzee, al moet je behoorlijk je best doen om te winnen. Vaak hebben tegenstanders namelijk een valse dobbelsteen. Ook passeren we bij Hans, die zijn zwaardtechnieken nog even wil opfrissen. We gaan de uitdaging aan en merken dat duels nog vloeiender zijn dan in de originele game. In de sequel heb je meteen toegang tot een Perfect Block, wat je overlevingskansen aanzienlijk verhoogt. Toegegeven, een 1v3 gevecht is nog steeds bijzonder uitdagend, maar de leercurve is veel minder steil dan in de eerste game.

Met weinig moeite hakken we Hans in de pan en zetten we ons gezellig rond het kampvuur. Oats heeft een stampot bereid en terwijl we onze maaltijd opeten, blikken we terug op avontuur in het verleden. Hans en Henry vertellen de groep over hun vorige escapades, waarbij jij als speler mag invullen hoe specifieke gebeurtenissen zich afspeelden. Een uitstekende aanpak van ontwikkelaar Warhorse, want op deze manier brengt de studio voorbije keuzes naar de sequel zonder de technische complicaties van een save-import.

Schavuiten Henry en Hans

Na het eten besluit Hans dat het tijd is voor een wasbeurt na zo’n lange reis, dus trekt hij zijn harnas uit. En omdat hij niet onbeschermd mag blijven, overtuigt hij lijfwacht Henry om hetzelfde te doen. Ook wij werpen het metalen harnas van ons af en stappen aarzelend in het water. Terwijl we ons door het riet naar diepe wateren proberen te begeven, hoort Hans plots gezang in de verte. ‘Vrouwen!’ fluistert hij en wenkt ons met een gebaar om hem te volgen. In onze onderbroek sluipen we door het riet, op zoek naar de dames.

Wanneer we eindelijk de badplaats van de dames bereiken, blijken ze aangekleed en kleren te wassen in de rivier. Hans kijkt ons licht teleurgesteld aan, maar zijn gezichtsexpressie verandert al snel in paniek wanneer er wapengekletter weerklinkt. We richten ons op en kijken in de richting van ons kamp, waar onze vrienden overrompeld zijn door een stel bandieten. Ze proberen tevergeefs terug te vechten, maar de schurken zijn té talrijk in aantal. Ze slachten onze groep genadeloos af en richten dan hun aandacht op de meisjes, waarvan ze er eentje te pakken krijgen.

Een schurk kan zijn handen niet thuishouden en betast de vrouw. Waarna Henry het uitschreeuwt naar de schurk. Al hadden we dat misschien beter niet gedaan, want de bandieten richten hun aandacht op ons en proberen ons te uit schakelen met pijl en boog. Hans roept dat we ons uit de voeten moeten maken en dus doen we onze uiterste best om de overkant van de vijver te bereiken. Als we bijna op de oever zijn, treft een pijl ons in de schouder, maar het is natuurlijk zwemmen of verzuipen. Eenmaal op het land, trekt Hans de pijl uit ons schouderblad en rennen we de bosjes in.

Nachtelijke achtervolging

Terwijl we ons verstoppen, merken we dat de bandieten de bossen al aan het uitkammen zijn. Geruisloos sluipen we door het struikgewas en ontwijken we de schurken waar nodig. Gelukkig dragen we geen harnas meer en maken we weinig geluid. We raken onze achtervolgers kwijt via een wirwar van paadjes tussen, op en over steile rotsen. En net als het lijkt of we ontsnapt zijn, slaagt één schurk erin om ons te spotten. Hij rent achter ons en grijpt ons bij de arm, dus slaan we loeihard op zijn bek, waardoor hij zijn kortzwaard laat vallen. Hij grijpt de goedendag van zijn riem en dwingt ons tot een duel op de rand van de rotsklif.

We kunnen hem enkele keren raken, maar plots grijpt hij ons vast en storten we mee de dieperik in. Als we bijkomen van onze val, hangt de bezorgde smoel van Hans boven onze ogen. ‘Oh godzijdank, je leeft nog’, roept hij uit en helpt ons overeind. Onze blik glijdt af naar de bandiet, die schijnbaar onze val gebroken had. Steunend op Hans proberen we de bossen te verlaten, maar we hebben veel bloed en kracht verloren.

Terwijl Hans ons voort sleept, beginnen we te ijlen. We hallucineren en zien allerlei flashbacks. Aanstormende legers, onze ouders die voor onze neus vermoord werden, onze aartsvijand. Een coole manier om alle gebeurtenissen uit het eerste deel toch nog eens op te frissen. Hans blijft ons ondersteunen tot we eindelijk allebei neerstorten voor de deur van een hutje in het woud. Het begin van een topgame.

Crafting en Alchemie

Wanneer we ontwaken, liggen we op een bed in de hut. Een oud vrouwtje zit aan onze zijde en vertelt dat ze mij en Hans onderdak geboden heeft en verzorgd heeft. Ze vertelt dat Hans nog niet wakker is, omdat hij nog gevochten had met een schurk die ons op de hielen zat. Al kan een gebrouwen drankje mogelijk wel soelaas bieden. Omdat ze merkt dat we aan de beterhand zijn, vraagt ze ons om de nodige kruiden te plukken uit het moestuintje achter de hut. Ook vertelt ze dat we gerust een hap mogen eten uit de pot op het vuur.

Ze leidt ons naar een apart hutje, waar een brouwinstallatie staat. Zoals in de eerste game, kan je opnieuw allerlei drankjes brouwen. Cool is dat je al die handelingen ook zelf moet uitvoeren. En bovendien de juiste ingrediënten moet kiezen. Om het kamillebrouwsel te maken, hebben we een basis nodig van wijn, dus gieten we de vloeistof in de pan voor ons. Daarna voegen we twee kamille toe, die we laten koken. Dan nog gemalen salie erbij en we kunnen het brouwsel bottelen. We leggen ons nog even neer op het bed en als we wakker worden, is ook Hans weer op de been.

Voor een tweede keer aan de dood ontsnapt dus. We danken het oude vrouwtje voor de goede zorgen en als we vertrekken gaat de volledige map van Kindom Come: Deliverance 2 voor ons open. Vanaf nu kunnen we elke richting uit. Zo snel mogelijk in gallop de boodschap brengen naar Von Bergow? De wereld en al zijn middeleeuwse excessen verkennen?Of gewoon de schoft uithangen en brave burgers het leven zuur maken? Wat we ook beslissen, het is duidelijk dat Kingdom Come: Deliverance 2 ons uren spelplezier zal bezorgen. Dus als je nu wil excuseren, we trekken verder de middeleeuwen in.

Kingdom Come: Deliverance 2 verschijnt op 4 februari voor PS5, Xbox Series en pc. Meer weten? Check hier alle nieuws!