Men neme één megalomane booswicht, een in zonlicht badend eiland, en een legertje rebellen dat het schrikbewind koste wat kost een halt wil toeroepen. Ubisofts recept voor zijn succesvolle Far Cry-reeks, die reeds twaalf delen beslaat als je de spin-offs meerekent(!), is al ruim vijftien jaar zo goed als ongewijzigd gebleven. Heugelijk nieuws voor de traditionalisten onder jullie: dat geldt ook voor deel 6.

Call me Gus

Welkom in Yara, een hevig door Cuba geïnspireerd, compleet geïsoleerd Caraïbisch eiland alwaar ‘El Presidente’ Antón Castillo met harde hand heerst. Geen nobele onbekende dit keer, want Castillo wordt vertolkt door Giancarlo Esposito, de acteur die onsterfelijk werd na zijn meesterlijke rol als drugsbaron Gustavo ‘Gus’ Fring in het al even onsterfelijke Breaking Bad.

Nu, wat maakt van Castillo zo’n etterbuil? Wel, ironisch genoeg zijn slimmeriken erin geslaagd om een medicijn tegen kanker te ontwikkelen, Viviro genaamd, op basis van de tabaksplant, die in Yara rijkelijk aanwezig is. De ontginning van dat gegeerde goedje is echter een smerig proces, waarbij een hoop scharlakenrood giftig gas aan te pas komt, en het ‘voetvolk’ ingeschakeld wordt voor de oogst. Juist ja, El Presidente vergiftigt moedwillig zijn eigen volk opdat hij op het internationale toneel met de pluimen mag lopen als kankerverdelger numero uno. Op de koop toe leidt hij zijn tienerzoon Diego, wiens moreel kompas doldraait, op om in zijn schimmige voetsporen te treden.

Revolucion

Far Cry zou Far Cry niet zijn mocht er geen revolutie predikend rebellengroepje zijn dat Castillo een hak wil zetten. Die groepering heet Libertad en daarin speelt jouw virtuele evenknie, Dani Rojas (m/v), vanzelfsprekend een sleutelrol. Hasta la victoria siempre!

 Hoewel deze premisse niet bijster verrast, slaagt Ubisoft er toch weer met verve in om gruwelijke, uit het leven gegrepen scenario’s af te wisselen met het bijna cartoonesk geweld dat de serie al jaren kenmerkt. De guerrillero’s scheppen duidelijk plezier in hun verzetsstrijd, wat nogal contrasteert met het vele bloedvergieten en de soms ijzingwekkende cutscenes.

Ook die dualiteit is typisch Far Cry en komt hier weer ten volle tot zijn recht. Al moeten we grif toegeven: de enigmatische John Seed uit deel 5 wist ons meer bij de keel te grijpen. Het ligt wellicht aan ons, maar een religieuze sekte spreekt dan ook meer tot de verbeelding dan een doordeweekse Centraal-Amerikaanse dictator. Wees desondanks niet bevreesd: de plot neemt voldoende bochten om te blijven intrigeren en Esposito schittert als de tiran die in de waan leeft een hoger doel te dienen.

Eendracht maakt macht

De open wereld die Yara heet bestaat uit vijf op zich staande regio’s, die naar goede gewoonte geheel in eigen tempo en volgorde te doorpluizen (lees: tot puin te knallen) vallen. Hoofdstad Esperanza waar Castillo resideert, Far Cry’s grootste stedelijke gebied uit de reeks, bewaar je maar beter als toetje, gezien de hevige militaire lockdown die er heerst. In de drie hoofdgebieden (Madraguda, Valle de Oro en El Este) verblijven verscheidene rebellenlegers – rapcrew Maximas Matanzas als onze persoonlijke favoriet -, elk met hun eigen motivatie om Castillo omver te werpen. Aan de charismatische Dani – dit keer geen stemloze protagonist, maar een bruisende persoonlijkheid – om al die opstandelingen aan hetzelfde zeel te doen trekken.

Dat doe je, hoe kan het ook anders, door vriendendiensten te volbrengen die zoals steeds meestal neerkomen op knalfestijnen, het ene al wat spectaculairder dan het andere. Dragen daar zéker toe bij: de nieuwe zogeheten Supremo-rugzakken die fungeren als superwapens, met cooldown. Een veelvoud aan raketten afvuren of zelf de lucht in gekeild worden dankzij een allesverschroeiende vlammenscheet: het is allemaal mogelijk en even amusant als het klinkt.

Vriendjes met vacht

Hetzelfde geldt voor de terugkeer van de vriendjes met vacht, of de Amigos (voordien bekend als Fangs for Hire). Een vijandelijke basis binnenvallen met de bijtgrage krokodil Guapo in je zog, of kemphaan Chicharron die zichzelf vanop afstand richting soldaat kan katapulteren: het zal ons nooit vervelen.

Belangrijker dan ooit is het trouwens om voorafgaand aan je infiltratie eerst militairen te markeren met je smartphone. Sterktes en zwaktes van het kanonnenvoer in de gaten houden, en je munitie navenant inzetten – gaande van soft target rounds tot incendiary rounds – is dan ook essentieel deze aflevering. Een toets die een gelaagdheid toevoegt aan shoot-outs en de speler verplicht tactischer te werk te gaan. Deze designkeuze mag wat ons betreft lichtjes overbodig zijn – in een Far Cry knallen we dan ook het liefst zonder al te veel na te denken – al komt ze de diepgang dan weer wel ten goede.

Vrijheid en maatwerk

Het is duidelijk dat vrijheid en maatwerk de spil vormen in dit actievol avontuur. Ubisoft toont zich andermaal heer en meester in het creëren van gigantische en levendige open werelden waarin je voortdurend getriggerd wordt om ieder hoekje en kantje af te speuren. De persoonlijke rpg-toets liet Ubi dit keer achterwege: zo is er geen sprake van een op te vijzelen skill tree. Daartegenover staat dan weer een gigantische hoeveelheid aan schietijzers, die Call of Duty-gewijs minutieus aan te passen vallen. Stelen verreweg de show: de distinctieve Resolver-wapens bestaande uit vlammenwerpers, vuurwerkspuwers, nagelschieters en meer. Dat Far Cry 5’s arsenaal nogal aan de magere kant was, wordt hier ruimschoots goedgemaakt.

Ook Dani’s plunje valt naar believen aan te passen met ornamenten die voordelen allerlei opleveren naargelang jouw favoriete speelstijl, dus experimenteren wordt sterk aanbevolen. Er valt zodanig veel buit bijeen te rapen in Yara die ingezet kan worden om Dani op te waarderen, dat een gevoel van voldoening nooit veraf is. (Pro tip: focus op de luchtafweer die her en der verspreid is over de map, want het felbegeerde uranium dat je daarbij aantreft, is essentieel.) Let wel: als Dani’s rank stijgt, worden Antóns troepen ook sterker en gewiekster. Al zijn die schobbejakken ook niet vies van een steekpenning: ongewapend een soldaat benaderen en een zak vol peso’s aanbieden kan weleens stevige voordelen opleveren…

Misselijkmakend

In zo’n grootse open wereld als Yara zijn voertuigen vanzelfsprekend onontbeerlijk. Het kan alweer aan ons liggen, maar de besturing in eerstepersoonsaanzicht ervaren we al te vaak als misselijkmakend; surtout de versch toegevoegde paardjes. Dat je bij sommige guerrillakampen Dani in vol ornaat mag aanschouwen; dus in de derde persoon, deed ons verlangen naar meer keuze in camerastandpunten. Misschien iets voor de toekomst, Ubi? Hoe het ook zij: ook wat voertuigen betreft gelden overvloed en customization als toverwoorden. Zo’n heerlijke oldtimer voorzien van turret-geweren? No hay problema!

Alsof de hoofdverhaallijn nog niet genoeg te bieden heeft, dan zijn er nog tal van randactiviteiten om je uren, zeg maar dagen bezig te houden, gaande van schattenjachten, mythische beestjes opjagen of zelfs deelnemen aan hanengevechten. Nog cooler zijn de Special Operations-missies, die Dani meevoeren naar ongerepte en gevaarlijke gebieden waar je chemische stoffen moet zien te stelen. Zeker degenen die Jurassic Park een warm hart toedragen, moeten deze modus checken. Dat je die hele zwik dan ook nog eens naadloos met z’n tweetjes kunt spelen – inclusief verhaalmodus – pleit alleen maar in het voordeel van deze Far Cry 6.