De bètatest van Diablo II: Resurrected maakte een heel goede indruk. Van die laatste achtergebleven bugs en schoonheidsfoutjes lagen we echt niet wakker. Want die krijgt ontwikkelaar Vicarious Visions er vast wel uit tegen de release. Of niet misschien?

Gebeten door een bug

Helaas verliepen de debuutdagen van Diablo II: Resurrected op een tegenwoordig maar al te bekende manier. Problemen met de servers zorgden voor een groot deel van de betalende klanten voor heel vervelende problemen. Er waren problemen met character lock-outs, waardoor je urenlang of zelfs meer dan een dag niet kon spelen. Anderen merkten dan weer dat hun ondertussen fel uitgebouwde onruststoker gereset was tot level 1.

Noem het argwaan, jarenlange ervaring of gewoon blind geluk: wij spendeerden het merendeel van onze reviewtijd met een offline character. Daardoor verliepen onze intieme momenten met Diablo II: Resurrected zo goed als zorgenvrij. Toen we toch eventjes switchten naar onze online summoning necromancer, merkten we al helemaal in het begin op dat er iets scheelde. Plots konden we maar 2 skeletten uit de assen van onze tegenstanders doen verrijzen, in plaats van de 3 die we daarnet nog naar onze pijpen lieten dansen. We verloren met andere woorden zomaar een vaardigheidspunt, en dat evenement werd helemaal doodgezwegen, alsof er niets aan de hand was. Genoeg reden om ons te concentreren op onze trapsassin, zoals de build met een assassin die zich specialiseert in traps liefdevol genoemd wordt in de geeky middens waarin ik wel eens vrijwillig vertoef.

Voor we aan het positieve nieuws beginnen, sta ik graag nog even stil bij de technische haperingen die een niet te verwaarlozen deel van de community ook nu nog ondervindt. Zelfs jongens en meisjes met een RTX 3090, die ondertussen waarschijnlijk meer waard is dan jouw linkernier, zijn niet immuun voor een haperende framerate.

Vervelende crashes blijven blijkbaar ook een ding. Zoals dat gaat met technische problemen op een PC, is de helft van de problemen wellicht te wijten aan de gebruiker zelf, maar de meldingen liggen net iets te hoog om het onder de mat te vegen. Zelf ondervonden we buiten iets warmer wordende hardware geen problemen. Toch is het duidelijk dat Diablo II: Resurrected nog wat optimalisaties kan gebruiken.

Oorverdovend mooi

De gloednieuwe graphics zijn uiteraard de blikvanger van deze duivelse remaster. In de hands-on bliezen we al uit volle borst de loftrompet over die verregaande plastische chirurgie. Bij Vicarious Visions moeten er enkele topdokters werken, want de grafische pracht spat werkelijk van het scherm. Door de uiterst sfeervolle belichting ziet deze game er beter uit dan het nostalgische fabeltje dat in je hoofd rondspookte 20 jaar nadat je het origineel speelde. Elke fakkel in een donkere kerker zorgt voor een lichtspektakel waar het van ledreclame vergeven Times Square jaloers op is. Die donkere, dreigende sfeer die we in Diablo III zo hard gemist hebben, is helemaal terug.

De geremasterde muziek is medeverantwoordelijk voor de gesmaakte facelift. Alles klinkt ontegensprekelijk beter. Van loodzware ijzeren laarzen die kletteren op door de maan verlichte kasseien tot woeste explosies die troepen monsters in poelen van bloed laten uiteenspatten. Het leuke is dat hoort hoe groot het verschil is, als je met een druk op de knop schakelt naar de onderliggende, originele versie.

Zonder dat kunstje was deze upgrade gegarandeerd aan onze aandacht ontsnapt. Het is ook pas dan dat je ziet welke stappen de nieuwe animaties zetten. Toch behouden ze nog een sprankeltje van die retro houterigheid, wat op een haast sympathieke manier voor een zekere charme zorgt.

Een maandje geduld

Hardcore fans en terugkerende oude rotten – wij behoren tot die laatste categorie – appreciëren dat Vicarious Visions het been stijfhoudt wat betreft bepaalde moderniseringen. Daardoor heeft deze Diablo II: Resurrected de ziel van het origineel volledig te pakken. Toch hadden we graag enkele extra stukjes quality of life gekregen. Over het ontbreken van een instacast en de oubollige minimap hadden we het al in onze preview.

Met de extra uren die we ondertussen op de teller hebben, bleek dat we een loot filter misten, zoals we die uit bijvoorbeeld Path of Exile kennen. In Diablo II: Resurrected duurt het niet lang voor de grond bezaaid ligt met meer loot dan er vuiligheid te vinden is op een vuilnisbelt. Als je er met een filter voor kan zorgen dat je bepaalde items niet meer ziet, dan beperkt dat het visuele afval in grote mate.

Eigenlijk hebben we Diablo II: Resurrected behoorlijk zitten afzeiken in deze review. Dat kan de verkeerde impressie geven dat ons oordeel negatief is. De waarheid is veel genuanceerder. In de staat waarin deze remaster momenteel verkeert, klasseren we dit als een goede herinterpretatie met enkele serieuze problemen. Als Blizzard en Vicarious Visions de serverproblemen als een dolgedraaide axe barb in de pan hakken en ze de game beter optimaliseren, dan zijn we geneigd Diablo II: Resurrected te bestempelen als een meesterwerk. Een maandje geduld, en ze komen er wel.