Er zijn zo van die games waar je verliefd op bent van de eerste minuut. Vaak ebt dat gevoel weg wanneer je aan het spelen bent. Irritante besturing, slecht acteerwerk, allerlei kleine foutjes die je uit de beleving halen. Maar soms, héél soms, wordt die verliefdheid sterker met elk uur dat je speelt. Wordt je bewondering voor de game en zijn makers steeds groter. En blijf je na het einde verbijsterd achter. Red Dead Redemption 2 is er zo eentje. Na een week in Rockstars bijna getemde westen te hebben vertoefd, kunnen we stellen dat deze sequel bij de allerbeste gameproducties ooit behoort.
Bendelid met bendeleed
Wie houdt van een goed verhaal, zit gebeiteld met Red Dead Redemption 2. De tijd van gaan is gekomen voor Dutch Van der Linde en zijn outlaws. Ze draven te paard door een Amerika dat aan het begin van een nieuwe eeuw staat. Het jaar is 1899 en de geordende samenleving haalt hen – bijna letterlijk – in. Het verhaal van Red Dead Redemption 2 is dan ook een zestig uur durende vlucht. De boeven worden opgejaagd door de oprukkende industriële maatschappij en de nieuwe machten die daarin spelen. Zoals een self-made-oliemagnaat die eigenlijk een groter stuk uitschot is dan je hele gang samen. Of een machtsgeile baas van het veel te machtige Pinkerton Detective Agency die in opdracht van de staat alle outlaws moet uitroeien. Of die rivaliserende O’Driscoll-bende die om één of andere reden toch niet dezelfde strubbelingen ondervindt als Dutch en zijn outlaws.
Welgekomen weerzien
Moet je zijn voorganger gespeeld hebben? Helemaal niet. Al zal je wel enkele oude bekenden tegenkomen. Want deze sequel is eigenlijk een prequel: het speelt zich negen jaar voor de gebeurtenissen van de vorige game af. Vele boeventronies herken je, zoals die van de toenmalig hoofdrolspeler John Marston. Maar hij is hier niet de sterspeler. De hoofdrol is hier weggelegd voor Arthur Morgan, een van de oudere leden van de Van der Linde-gang en in zekere zin de luitenant van de leider, die de bende stilaan uit elkaar ziet rafelen. Want meer nog dan al die invloeden van buitenaf gaat de bende eigenlijk ten onder aan de hebzucht én domme streken van enkele leden. Die op elke plaats waar ze hun kamp opzetten het weer te bont maken. En wanneer zowel het charisma als de ideeën van Dutch stilaan op geraken, scheurt alles aan een versneld tempo uit elkaar. Om maar te zeggen dat Rockstar voor een plot zorgt waar zelfs de rabiate westernhater verliefd op wordt.
Waar voor je dollars
Rockstar heeft niet gelogen wanneer het in de waak van de Battle Royale-gekte vertelde dat verhaalgedreven games niet ten dode zijn opgeschreven. En Rockstar loog ook niet over de speelduur. Je hebt inderdaad minstens 60 uur nodig om alleen de verhaalmissies in Red Dead Redemption af te ronden. Een ontzettend lang avontuur, maar geen enkele van de missies vat je tegen je goesting aan. En dat komt vooral door het verhaal. Bedenker en hoofdscenarist Dan Houser overtrof zichzelf door ons een onnavolgbaar western-epos voor te schotelen, waarin de bende verder en verder op de vlucht gaat, terwijl de karakters van de leden naarmate ze dieper ingesloten geraken ook feller met elkaar gaan botsen. Ook het ijzersterke acteerwerk en het retestrakke tempo van het verhaal maken van Red Dead Redemption 2 een tijdloze videogameklassieker. Wanneer vanaf ongeveer de helft van het verhaal de bende stilaan wordt uitgedund, treur je diep om ieder lid dat de pijp uitgaat.
Ultragedetailleerd
Die grootsheid van Red Dead Redemption 2 manifesteert zich vooral in de deksels geloofwaardige en gedetailleerde gamewereld die de Rockstar-ontwikkelaars gedurende zeven jaar in elkaar hebben gezet. Het is de wereld van de eerste Red Dead Redemption (oorden met inmiddels bekend klinkende namen, zoals de stad Blackwater, liggen opnieuw op de kaart), maar veel ruimer én tjokvol details. Dat laatste is nog een understatement: het niveau van detail is duizelingwekkend. De manier waarop je paard zich gedraagt bijvoorbeeld is afhankelijk van hoe je het behandelt, je wapens worden merkelijk beter bij elke upgrade en je kan met elke voorbijganger een praatje slaan, hem uitdagen of overvallen. Druk op de L2-knop en het interactiemenu toont je wat je opties zijn. En die gaan behoorlijk ver.
Het mooie is dat al die minuscule gameplaydetails op geen enkel moment het spelplezier in de weg staan. Een niet gekuiste revolver geeft iéts minder accuratesse tijdens het schieten, maar niet in die mate dat je de strijd niet meer aankan. Hetzelfde geldt voor je paard: je moet wel érg de beul uithangen vooraleer je hengst zich niet meer door je laat berijden of doodvalt. Wie regelmatig tijd steekt in het onderhouden van zijn wapens, lichaam, paard en kamp, plukt er de vruchten van. Doe je het niet, dan wordt de game ook niet onspeelbaar. En delicaat evenwicht waar Rockstar de perfecte balans heeft voor gevonden.
Schitterende set pieces
En dan hebben we het niet eens over de actie gehad. Red Dead Redemption 2 schittert alweer in zijn momenten van onversneden gameplay-glorie. Want ja, het blijft natuurlijk een Rockstar-game: bovenop het strakke misdaadverhaal en de enorme, gedetailleerde spelwereld doen er ook heel wat dingen boem. Exploderende olie-installaties, brandende landhuizen, halve legers tegenstanders die omver worden gemaaid met een Gatling Gun: bij momenten vliegt het vuur, bloed en de ingewanden uit je 4K-tv. Een schril contrast met de soms paradijselijke en bloedmooie panorama’s die de game op je scherm tovert. Qua grafische en technische prestaties, kunnen we enkel nederig knielen voor de voeten van Rockstar: nooit eerder zag een openwereldgame er zo vlot en gelikt uit.
Extra kudos voor de designers bij Rockstar Games: ze hebben enkele typische hoofdelementen uit het westerngenre – waaronder bijvoorbeeld het revolverduel en de zogenaamde Mexican Standoff – op een geslaagde manier naar gameplay weten te vertalen. Geloof ons, de game zal je regelmatig klamme handpalmen bezorgen. Tijdens enkele retespannende bankroven bijvoorbeeld of die ijzingwekkende sequentie in het moeras. Bij momenten lijkt het ook alsof de actie zo overweldigend wordt dat ze de intimiteit van het verhaal in gevaar brengt.
Maar de adrenalinemeter wordt gelukkig op die momenten nét op tijd weer naar beneden getrokken. Het design van Red Dead Redemption 2 is precisiewerk, zoals een Zwitsers horloge. Op schaarse momenten is dat ook een element dat een lichte frustratie opwekt: er zijn zeer zeldzame ogenblikken waarop twee dynamieken in de besturing eventjes met elkaar botsen. Maar dat soort euvels ben je snel vergeten. En je mag op beide oren slapen: op geen enkel moment stellen ze het plezier van Red Dead Redemption 2 op de proef.
Mocht je de boodschap nog niet begrepen hebben: Red Dead Redemption 2 is een absolute topgame. Een op-en-top Rockstar-titel die op alle vlakken kwaliteit uitademt en tegelijk het haast leeggeroofde westerngenre een nieuw smoel bezorgt. Want al die westerninvloeden worden gewoon door de Rockstar-mangel gehaald. Bepaalde personages, missies en onverwachte gebeurtenissen zijn overgoten met een forse laag satirische humor. Zo stootten we plots op een Ku-Klux-Klan-bijeenkomst die vroegtijdig eindigde op een manier die een brede glimlach op ons gezicht toverde. Wat een heerlijke game, die Red Dead Redemption 2. Of je ook Grand Theft Auto in het wilde westen mag zeggen? Tuurlijk, al weten wij dat het eigenlijk veel méér is dan dat.
