Getest op: PS5

Met Final Fantasy VII Remake deed Square Enix het onmogelijke: de iconische oerklassieker op succesvolle wijze herwerken. Met Rebirth – het tweede deel van deze remake trilogie – gaan de meesters van Square nog een stap verder.

Midgar voorbij

In Rebirth maken de benauwde steegjes en straten van Midgar plaats voor een indrukwekkende open wereld. Toegegeven, de futuristische metropool van Remake zag er indrukwekkend uit, maar we misten afwisseling in het decor. Dat is hier anders.

Zo kan je vrijwel meteen na het opstarten aan de slag in de grote open wereld van Gaia. Je reis brengt je van de paradijselijke stranden in Costa Del Sol, tot de groene vlaktes vlakbij het middeleeuwse Kalm en de rotsgebergtes van Cosmo Canyon. Als überfans van de PlayStation 1-klassieker viel onze mond geregeld open bij het aanschouwen van de ettelijke herwerkte steden en dorpen.

Waar we bij Remake af en toe dachten dat het origineel sommige zaken beter aanpakte, hebben de makers dit keer alles uit de kast gehaald om ons van het tegendeel te overtuigen. Met succes! Je kan deze Rebirth in Graphics mode aan 30 frames per seconde beleven of kiezen voor Performance en in een vloeiende 60fps te spelen.

Meestal raden we de Performance mode aan, maar in Rebirth is de andere optie absoluut een valabele keuze. Ook in (geüpscalede) 4K loopt alles grotendeels lekker vloeiend. Zelfs tijdens de visueel indrukwekkende battles. Geen zorgen trouwens voor wie tijdens de vroege demo schrok van de wazige beelden: in de finale game die wij testen ziet alles er bijzonder crispy en gedetailleerd uit.

Controversieel plot

Moet je het voorgaande deel gespeeld hebben voor je aan Rebirth begint? Best wel, aangezien dit een rechtstreeks vervolg is. Square Enix voorziet in het hoofdmenu wel een korte recapvideo, maar wij raden aan niet enkel op basis daarvan in te stappen. Remake kan je trouwens voor nog geen 30 euro aanschaffen, dus laat ook dat geen hindernis zijn.

Remake was nogal controversieel door enkele bijzondere toevoegingen, vooral naar het einde van de game toe. Puristen die hopen dat het daarbij zou blijven, moeten we waarschuwen: Rebirth gaat nog een stap verder. Zonder veel te verklappen kunnen we meegeven dat Square Enix al van het begin enkele wijzigingen aan het originele verhaal doorvoert. Niet alleen hebben wij het een plaats kunnen geven – we wisten al langer dat dee trilogie geen zuivere remake zou worden –  maar we zijn zelfs fan geworden van de wijzigingen.

De originele Final Fantasy VII verraste destijds met enkele emotionele plottwisten en deze Rebirth poogt dat op zijn beurt ook te doen. Uiteraard willen we dat jullie vooral zelf kunnen ontdekken wat het verhaal zo bijzonder maakt. Maar geloof ons: je zal geboeid blijven tot het einde. De ontwikkelaars nemen bovendien meer dan ooit de tijd om diepgang in de plot te stoppen. Zo is Sephiroth niet alleen meer de villeine slechterik van vroeger. Ook verscheidene zijfiguren zoals de duistere Gi hebben nu veel meer achtergrond en diepgang gekregen. Topwerk van Square.

Sterke cast

In Remake kon je aan de slag met Cloud, Tifa, Barret en Aerith. Het viertal is nog steeds van de partij en krijgt het gezelschap van ninja Yuffie, wolf Red XIII en de kat Cait Sith die vijanden het liefste te lijf gaat vanop een grote plushen Moogle. Fans van Vincent en Cid moeten dus nog tot het derde en finale deel moeten wachten. Toch zullen ook zij niet teleurgesteld zijn over hun rol in dit verhaal.

De vier hoofdrolspelers uit Remake spelen nagenoeg identiek als in het vorige deel, maar hebben uiteraard verschillende moves bijgekregen. Het tienermeisje Yuffie is een sterke allrounder die zelfs zonder Materia over krachtige elementaanvallen beschikt. Zo kan je vijanden in een wervelwind doen draaien of neerbliksemen.

Red speelt dan weer eerder agressief-defensief in vergelijking met de anderen. Wanneer de rode wolf aanvallen incasseert, vult de meter van zijn ‘Vengeance Mode’. Die meter zorgt ervoor dat Red een stuk sterker en sneller wordt.

Kater Cait tenslotte is wellicht de leukste van het nieuwe drietal. Je weet nooit wat je mag verwachten met hem op het slagveld. Zijn aanvallen zijn gebaseerd op geluk (of pech). Zo kan je het speelveld vol Moogle mijnen leggen die zeer effectief zijn tegen mensen en wolven, maar totaal nutteloos tegen vliegende vijanden.

Of Yuffie, Red en Kater Cait de enige nieuwe speelbare personages zijn in Rebirth? Nope! Maar ontdek vooral zelf met welke andere personages je verder aan de slag kan.

Let the battles begin!

Gevechten spelen grotendeels zoals in Remake. Je hebt de keuze uit een gemakkelijke of normale moeilijkheidsgraad, na het uitspelen unlock je ook een hardere modus. Wij speelden gewoon op normaal en konden prima door de gevechten heen komen. Het spel is ook zo lief om je telkens te laten weten welk level aangeraden wordt om verder te gaan, maar echt grinden hoeft nooit.

Summons zijn opnieuw van de partij in Rebirth en dit keer wordt de groep bijgestaan door krachtige entiteiten als de vuurvogel Phoenix en de imposante Alexander. Volledig nieuw in Rebirth zijn de toevoeging van Synergy Skills en Synergy Abilities. Synergy skills zijn snelle aanvallen of verdedigingstechnieken samen met een teamgenoot. Je activeert ze door R1 in te drukken en je kan ze zo vaak inzetten als je wil. Naarmate je band met je teamleden beter wordt, worden deze skills ook sterker.

Eerlijk? Tijdens onze reviewsessie vergaten wij soms het bestaan van deze tandemmoves. We vinden ze een prima extra optie, maar ze zijn niet essentieel, tenminste in een normale playthrough. Nee, dan zijn de Synergy abilities meer geslaagd. Die zijn een stuk krachtiger, maar kan je niet zo vaak spammen als de skill-varianten. Vergelijk ze eerder met de bekende Limit Breaks, maar dan met twee personages. Deze abilities doen vaak meer schade of zorgen ervoor dat je ATB-balk sneller volloopt.

Zoveel te doen

Gaia is geen lege open wereld zoals Eos dat was in Final Fantasy XV. Bovendien kom je geregeld boeiende zijmissies tegen, van een andere soort dus dan de quests uit het recente Final Fantasy XVI. Deze quests kan je spelen wanneer je maar wil en hangen dit keer niet vast aan een bepaald hoofdstuk. Een geslaagde aanpassingen ten opzichte van Remake.

De wereld wordt traditiegetrouw bevolkt door Chocobo’s die onderweg graag een handje helpen. Zo kan je met je trouwe gevederde metgezel op een heuse schattenjacht. De items die de vogels opgraven, kan je dan weer gebruiken om te craften.

Toegegeven, elk nieuw gebied wordt na een tijdje best voorspelbaar. Zo weet je dat elk area enkele gevechtsuitdagingen bevat, een Moogle in problemen en je steevast op zoek moet naar de summons van dat gebied. Interessanter is de zoektocht naar de Protorelics, net omdat die in elk gebied helemaal anders verloopt.

Zo moet je in de ene area aan de slag met het Fort Condor bordspel om de relic te bemachtigen, terwijl je elders robotgevechten in goede banen leidt door ze optimaal te programmeren. Meer van dat, Square Enix. Vooral omdat het verzamelen van alle Protorelics een episch gevecht oplevert met een bekende figuur in het Final Fantasy-universum.

Muzikaal meesterwerk

Even tussendoor moeten we ook onze kudos overmaken aan het audioteam van Square Enix. De soundtrack van Final Fantasy VII staat (volledig terecht) bekend als één van de beste uit het genre. Het valt dan ook niet te verbazen dat ook huidige devs met veel liefde voor het werk van Nobuo Uematsu zijn omgegaan. De herwerkingen van de nummers zijn meer dan geslaagd en de tracks komen nog beter tot hun recht zonder de beperkingen van de oude hardware.

Bovendien bevat Rebirth naast herwerkingen en remixes van de oude songs ook een heleboel nieuw materiaal. Die varieren van harde rock tijdens colloseumgevechten tot Afrikaanse gezangen in de jungles van Gongaga. Waar we in het vorige deel nog onze twijfels hadden over bepaalde muzikale keuzes – en dan hebben we het met name over de jukebox varianten – scoort Square hier voltreffer na voltreffer. Wij kunnen niet wachten tot deze herwerkingen hun weg vinden naar de Distant Worlds-concerten die nog steeds de hele wereld afreizen.

Gold Saucer

Wij hebben intussen meer dan honderd speeluren op de teller en zelfs na de aftiteling hebben we nog lang niet alles afgevinkt. Wie dacht dat Like A Dragon de koning van de minigames was, heeft Rebirth nog niet gespeeld. Van Chocobo races tot ruimtegevechten, van vechten met 3D-poppetjes tot het neerhalen van piratenschepen: de mogelijkheden zijn eindeloos.

Het gros van onze mini-gametijd hebben we echter gespendeerd aan Queen’s Blood, een volledig nieuwe kaartgame die Square op de spelers loslaat. Wij durven nu al zeggen dat Queen’s Blood even leuk is als Triple Triad uit Final Fantasy VIII, misschien zelfs iets leuker. Bovendien hangt er een duistere en boeiende verhaallijn aan vast, dus zeker niet te missen. Dat geldt trouwens voor alle minigames, want ze belonen je vaak met betere wapens, uitrusting of zakken vol Gil.

Waar voor je geld

Met Final Fantasy VII Rebirth krijg je absoluut waar voor je geld. Omwille van de sterke ervaring, dat spreekt voor zich, maar de speelduur. Na meer dan honderd uur, hebben wij niet eens de Hard mode aangeraakt. Ook mooi meegenomen: nadat je de game hebt uitgespeeld, kan je elk hoofdstuk herspelen en krijg je de kans om eerdere keuzes anders in te vullen en te zien hoe het verhaal er dan uitziet.

Bovendien speel je in deze extra speelmodus nieuwe (en moeilijkere) gevechten vrij, zijmissies en minigames, dus wie niet genoeg kan krijgen na een eerste speelbeurt, zal zich bij de tweede absoluut niet vervelen. Een ongelooflijk basispakket, waar geen sprake is van betalende DLC. Pure klasse van Square Enix en absoluut meer dan je geld waard.