Als we eerlijk zijn, moet je ver teruggaan om een objectief slechte Call of Duty op te noemen. Dat de ene misschien minder goed scoort dan de andere, komt vooral omdat hij vergeleken wordt met anderen in de reeks en iedereen intussen zijn favoriete afleveringen heeft. Of omdat de voorganger een absolute topper was. En da’s exact wat hier gebeurt: het grootste obstakel voor deze Black Ops Cold War is de nog steeds ijzersterke Modern Warfare en het immens populaire Warzone.

1 betalen, 4 halen

Wist je gegarandeerd al, maar nog even voor de nieuwkomers: met Call of Duty: Black Ops Cold War koop je eigenlijk vier shooters in één all you can shoot buffet. Er is de campaign, de multiplayer, Zombies en het gratis te spelen Battle Royale-fenomeen Warzone. Dat laatste blijft gewoon bestaan, maar gaandeweg zal het steeds meer Black Ops Cold War accenten krijgen. Hoe dat laatste precies in zijn werk zal gaan is nog afwachten, dus over Warzone doen we in deze review nog geen uitspraak.

Kunnen we wel zeggen: de campaign voert een geslaagde Cold War-setting op en sluit gepast aan op die van de allereerste Black Ops. Een actievolle en aangenaam gevarieerde Koude Oorlogthriller die het mindfuck-gehalte van dat origineel naar een volledig nieuw level tilt. De verhaallijn waarin je via aanwijzingen en flashbacks superspion Perseus te pakken moet krijgen, vinden we sterk en de vele vertakkingen in de missiestructuur zetten aan tot een tweede doorspeelbeurt.

Zoals we het gewoon zijn van Call of Duty ziet de singleplayer er bijzonder gelikt uit en speelt het als een Hollywoodblockbuster. Sommige set pieces – zoals die fantastische missie in het indrukwekkende KGB-trainingscenter – zijn heerlijk bombastisch en komen nog beter uit de verf op next-gen. De triggers van de PS5 controller die het ritme van je kogels volgen, zorgen voor dat extra beleving. Leuke campaign dus, al moeten we ook toegeven dat het allemaal netjes binnen de verwachtingen ligt. Een achtbaanrit van zes uur waarbij de tricks en twists ietwat te veel voorrang krijgen op de gameplay. We geven de campaign daarom een 7 op 10.

Multiplayer: graag wat dikker, aub

De competitieve multiplayer is fast & furious. Daarmee maakt Cold War een bewust en voelbaar verschil met voorganger Modern Warfare. Hier geen mounting, voorzichtig deuren openen of jezelf naar verrassende plekjes parkoeren. Eenmaal je die knop hebt omgezet, ontdek je een op elk punt aangenaam agressieve en strakke shooter.

Oké, er moet nog wat gesleuteld worden aan de aim-assist op consoleversies en sommige marksman-rifles voelen te overpowered aan, maar aan het eind van de rit, gaat het gepast hard. De grotere mappen met voertuigen doen hun ding zoals het moet, ook al is de op papier geweldige Fireteam: Dirty Bomb in de praktijk enkel de moeite als je over drie vaste teammates beschikt om de randomness tegen te gaan. Dat maakt het zoals de Special Ops in Modern Warfare een niche-gamemode.

Het enige echt grote probleem dat we met de multiplayer hebben is het schokkend kleine aantal maps waar je het vooralsnog mee moet doen. Dat ontwikkelaar Treyarch en zijn hulpstudio’s de multiplayer met gratis nieuwe content zal blijven aandikken, blijft een voorbeeld voor de hele industrie. Zo is de publieksfavoriet Nuketown – dat voor de gelegenheid een eighties makeover kreeg – ondertussen al uit. Maar zelfs met die belofte, vinden we het multiplayerstartpakket toch iets magerder uitvallen dan in voorgaanse edities. Daarom voorlopig een 7,5 op 10.

Beste zombiefest sinds lang

De Call of Duty-games van Treyarch zijn groot geworden dankzij hun uit de kluiten gewassen zombiemodus. En die traditie zetten de Californiërs hier gewoon verder. Die Maschine, zo heet de zombiemode van Cold War is sterk. En als jij een van de vele spelers bent die deze aflevering vooral kocht voor deze co-op-kick, dan mag je gerust vijf percent aan onze totaalscore toevoegen. Waarom? Omdat het volgt op Tag der Toten uit de eerste Black Ops Zombies. Omdat je je eigen loadout, inclusief scorestreaks mee kan nemen en de kans groot is dat je daar krachtiger versies van te pakken kan krijgen naarmate je sessie vordert.

Ook niet onbelangrijk: in Zombies kan je voor het eerst overleven door met je team te beslissen om na ronde 10 (en elke vijf ronden daarop) uit dit survivalfest geëvacueerd te worden. Het bloedsimpele vertrekpunt gekoppeld aan de tactische diepgang, teamwork én gegarandeerde intensiteit maken van Zombies opnieuw een modus waar concurrenten zoals de (overigens uitstekende) Zombie Army-games een heel spel uit puren. Over de PlayStation exclusieve modus Zombies Onslaught zijn we dan weer nuchterder: mooi meegenomen, maar te mager om ons van Die Maschine te weerhouden. Zombies: 9 op 10.

We hebben de drie delen afzonderlijk gequoteerd, simpelweg omdat je op PS5 ook kan kiezen welke onderdelen je behoudt en welke je van je SSD verwijdert. Als totaalpakket kan Call of Duty: Black Ops Cold War echter opnieuw tellen. Zeker als het op spelplezier en afwisseling aankomt. Alleen: het succes van voorganger Modern Warfare evenaren is een lastige zaak. Hopelijk kan Treyarch zich de komende weken en maanden verder bewijzen.