Toen we vorige maand Dragon Ball FighterZ reviewden, vonden we de tutorial aanvankelijk niet erg duidelijk. Alles is nu helemaal vergeven en vergeten, DBZ, want nu we deze Dissidia achter de kiezen hebben, beseffen we dat FighterZ echt uitstekend is. En herinneren we ons weer het grootste obstakel waar deze makers mee worstelen. Deze Dissidia heeft écht moeite om zichzelf en zijn talloze onderliggende vechtsystemen te verkopen. Gelukkig speelden wij in een ver verleden nog de PSP-versies van Dissidia, waardoor wij enigszins wisten wat te doen.
Maar voor de absolute nieuwkomers is Dissidia Final Fantasy wellicht één van de meest verwarrende vechtspellen ooit. Je wordt overladen met tekstschermen, het regent uitleg over mechanics en er is geen tijd om ze effectief ook onder de knie te krijgen. Een tutorial waar de speler ook iets van opsteekt? Het is niet elke ontwikkelaar gegeven. Die onkunde mag echter geen reden zijn om deze Dissidia meteen neer te sabelen. Wie genoeg tijd investeert, kan best de veelzijdigheid van de game ontdekken en appreciëren. Al zeggen we er gewoon meteen bij dat er – met titels als Dragon Ball FighterZ, Street Fighter V Arcade en Injustice 2, veel meer toegankelijkere ervaringen zijn binnen het genre.
Waar Dissidia de bal écht misslaat, is bij het aanbod aan game modes. Voor de solitaire gamer waren de oude titels in de reeks perfect entertainment, met unlockables, een verhaalmode, enzovoort. Dit keer lijkt er amper nagedacht te zijn over de singleplayerervaring. Enkele cutscenes, een paar boss fights en… dat is het? Je plezier met deze titel hangt daardoor voor bijna 100% af van hoezeer je de combat kan smaken. En dat is, mede door de warrige tutorial, geen uitgemaakte zaak. Elke fighter heeft grotendeels toegang tot gelijkaardige moves, met enkele unieke kenmerken. Het is het perfect uitbuiten van je klasse, vaardigheden en de combinatie van afstandswapens en close combat, dat tot succes kan leiden. Maar omdat de battles meestal in teamverband gebeuren, verloopt een veldslag vaak erg chaotisch, met aanvallen en spreuken vanuit alle richtingen.
Voor wie zich daartoe geroepen voelt, brengt het online luik wel voldoende uitdaging en afwisseling. Het coördineren van je team verloopt hier een pak vlotter dan met de vaak nutteloze AI. Dissidia heeft wel Final Fantasy in zijn naam staan, maar naar ons gevoel is dat slechts een laagje lak op wat uiteindelijk een zeer matige brawler is geworden.
