fbpx

Zelda: Tears of the Kingdom is alweer een episch topavontuur

legend of zelda tears review

Getest op: Nintendo Switch

Er is maar één vraag die op ieders lippen brandt: slaagt Tears of the Kingdom erin om voorganger Breath of the Wild – voor velen één van de beste games ooit gemaakt – te evenaren? Misschien zelfs te overtreffen? Na twee weken met Link in de lucht hebben wij het antwoord.


5 jaar in de maak

Er zijn heel wat redenen waarom Tears of the Kingdom het moeiteloos beter zou moeten doen dan zijn voorganger. Vijf jaar extra ervaring, een veel betere kennis van de technische capaciteiten én beperkingen van de Switch en een van de meest magische game-avonturen waarop de makers kunnen verder bouwen.

En voor de doorsnee Zelda-fan hoefde Nintendo eigenlijk maar één ding te doen: gewoon voortborduren op alle elementen die Breath of the Wild zo fenomenaal maakten. Velen zouden al een vreugdedansje maken mocht Tears of the Kingdom enkel meer van hetzelfde bieden. Maar het doet meer. Veel meer.

zelda tears of kingdom review 7

Linke reboot

Tears of the Kingdom opent bijzonder filmisch: we volgen een lichtjes oudere Link en Zelda die diep onder Hyrule Castle afdalen. Ze onderzoeken een verdachte substantie die sinds kort lijkt op te stijgen van onder het kasteel. Algauw ontdekken ze dat er heel wat meer verborgen zit. De confrontatie die het tweetal daar heeft met een sinister wezen, zorgt ervoor dat Link een groot deel van zijn vitaliteit en uitrusting verliest. Zelfs zijn Master Sword breekt in stukken alsof het uit was bestond. En ook Zelda geraakt verloren.

Link wordt alleen wakker op een zwevend eiland hoog boven Hyrule Castle. Tijdens zijn blackout heeft er zich een catastrofe voorgedaan die de Upheaval wordt genoemd. Vliegende eilanden zijn zichtbaar boven Hyrule en tegelijk hebben zich enorme kloven in de aarde gevormd, die kilometers diep lijken te reiken. Ook de monsters zijn opnieuw een stuk actiever geworden en overal zie je een rode substantie en lucht die Gloom genoemd wordt. Die maakt mensen ziek, doet wapens afbrokkelen en lijkt zich steeds meer te verspreiden. Je hoort het al: Hyrule heeft opnieuw een held nodig, en dat is het punt waarop jij de controle overneemt.

Deze manier van rebooten voelt aanvankelijk wat cliché maar is tegelijk broodnodig. Nintendo moest nu eenmaal een manier verzinnen waarop Link terug zwakker werd, en er terug dreiging in de wereld kwam. Doordat Link bovendien een korte periode buiten strijd was na de Upheaval, is Hyrule intussen heel wat veranderd. Ook al voelt het nog deels vertrouwd aan. We zien tal van terugkerende personages en gebieden. Tears of the Kingdom is wel degelijk een rasecht vervolg, al voelt het bij momenten ook als een remix van de eerste game.

zelda tears of kingdom review 1

Wandelende LEGO Master

Zo zal je de eerste uurtjes opnieuw je uiterste best moeten doen om te overleven. Met drie luttele hartjes en niet meer dan een tak om je verdedigen, leer je de nieuwe spelmechanismen kennen op een vliegend eiland genaamd Great Sky Island. Deze zone is duidelijk bedoeld als een tutorial, maar is daarom niet minder verraderlijk.

Al vrij snel bezoek je de eerste drie shrines, nodig om de poort te openen naar de Temple of Time. Zodoende leer je al drie van de vijf grote vaardigheden kennen waarmee je de Gloom kan bestrijden. Ondertussen ken je ze misschien ook al: de meest eenvoudige heet Ascend en laat Link toe om doorheen de meeste oppervlakten omhoog te klimmen, of dat nu rotsen, stenen platformen of daken van gebouwen zijn. Handig om te ontsnappen tijdens een moeilijk gevecht, maar vooral extreem nuttig om sneller doorheen omgevingen te bewegen en geheime locaties te ontdekken.

zelda tears of kingdom review 10

Lasers en raketten

De meest opvallende kracht is echter de Ultrahand. Deze laat Link toe om voorwerpen in de omgeving op te pikken en te manipuleren, maar ook om deze voorwerpen aan elkaar vast te plakken. Al vrij snel leer je op deze manier een zeil en wat houten balken te combineren tot een vlot.

Helemaal interessant wordt het wanneer je Zonaite toestellen en voorwerpen begint te ontdekken. Dat zijn overblijfsels van een oude beschaving die duidelijk technologisch voorop zat. Je vindt ventilatoren, wielen, vleugels, vlammenwerpers, springveren, zwevende platformen, laserstralen, batterijen en nog veel, véél meer. Elk van deze voorwerpen kan je vastmaken aan zowat alle andere elementen in het spel.

Dus wil je een zware steen de lucht in knallen door er een raket aan vast te maken? Het kan. Wil je de wielen van een hoefkar eraf halen en het voertuig voorzien van een luchtballon en een vliegstick zodat je het in de lucht kan besturen? Kan ook. De mogelijkheden zijn misschien niet eindeloos, maar veel scheelt het niet. We zijn nu al benieuwd wat voor complexe constructies en physics based stunts gamers zullen bedenken.

De derde kracht heet Fuse en laat je toe om al je wapens en schilden te kruisen met andere voorwerpen. Dit maakt de uitrusting ten eerste een stuk steviger, waardoor je wapens minder snel kapotgaan. Maar het zorgt er ook voor dat je bijzonder creatieve wapens kan craften. Een laserstraal op je schild? Een vlammenwerper op je bijl? Pijlen met bommen of vleermuisogen waardoor ze hun doelwit achtervolgen? Ook hier zal de tijd uitwijzen hoe diep de mogelijkheden zullen gaan.

zelda tears of kingdom review 5

Creativiteit versus realiteit

Bij heel wat Zelda-fans ontstond een lichte paniek bij het zien van deze nieuwe gameplayelementen. Niet iedereen vond het survivalgedeelte van Breath of the Wild even geweldig of wou dat Link Fortnite-gewijs zelf gebouwen, voertuigen en wapens in elkaar kon knutselen.

De cynische gamer die een meer standaard Zelda-avontuur verkiest, kunnen we geruststellen. Voor het overgrote deel beslis je zelf in welke mate je van deze nieuwe opties gebruik maakt. Nintendo heeft er door het design van de wereld voor gezorgd dat je nooit verplicht wordt om Ultrahand te gebruiken, behalve bij sommige shrines en de grote tempels die een terugkeer maken. Voor ongeveer 90% van de tijd kan je de game spelen met enkel de gameplay die we al kennen uit Breath of the Wild.

Voor wie wél enthousiast is om deze revolutionaire nieuwigheden uit te proberen, kunnen we bevestigen dat het ontzettend vlot en intuïtief werkt. En soepel draait. We vreesden aanvankelijk voor een hakkelende framerate en andere performance issues. Een immense open wereld met nu ook nog eens een consistent aanwezige bovenwereld (de eilanden in de lucht) én onderwereld (de spelonken onder de aardkloven), en daar dan nog eens onmetelijk veel opties tussen om chaos te creëren? Het leek ontzettend veel voor de Switch, maar in onze +50 uur reviewtijd met Tears of the Kingdom kraakte het spel geen enkele keer. Daarvoor verdient Nintendo absoluut een applaus, want op enkele kleine frameratedipjes na – enkel tijdens de echt intense momenten – draait de game perfect op onze Switch.

zelda tears of kingdom review 2

A whole new world?

Er zijn zoveel topmomenten om over uit te weiden, maar zoals altijd ontdek je die best zelf. Voor wie niet kan wachten is er deze spoilerfree bloemlezing: het plezier ontdekken van mijnkarretjes in de Fire Temple, de ietwat onnozele en tegelijk erg vieze boss fight in de Water Temple, onze eerste ontmoeting met een Frogox, de terugkeer van enkele oude vrienden, een gevecht tussen Construct vijanden (zeg maar antieke robots) en een kamp Moblins waarbij de Constructs uitpakten met een kanon dat we nog nooit eerder zagen. En zo kunnen we blijven voortgaan.

Net als Breath of the Wild weet deze game je om de tien minuten te verrassen en je tussendoor steevast te verblijden. De gameplay wijkt nauwelijks af van vorige keer, inclusief schildsurfen, paragliden, Flurry Rush-aanvallen en het doorkruisen van de wereld in het algemeen. Maar de talloze extra mogelijkheden zorgen ervoor dat elke situatie nu op minstens tien verschillende manieren kan aangepakt worden.

Ons enige puntje van kritiek? Dat de game wel heel erg schatplichtig is aan zijn voorganger. Opnieuw zal Link de vier grote zones van het land moeten bezoeken, en de vier rassen (Zora, Rito, Goron, Gerudo) moeten helpen alvorens ze mee de wapens opnemen tegen het grote kwaad. Opnieuw zal je torens moeten zoeken die je helpen om je landkaart te vervolledigen, en opnieuw zijn er honderden shrines, Korok Seeds, zijmissies en andere verzamelobjecten om achterna te jagen. Ja, elke zone kampt met nooit eerder geziene problemen en door de Upheaval zijn bepaalde geografische herkenningspunten anders dan je ze zal herinneren. Maar het déja-vu steekt af en toe lichtjes de kop op, waardoor wat ons betreft het gevoel van verwondering ietsje minder groot was dan bij Breath of the Wild.

zelda tears of kingdom review 12

Dungeon diep in het hart

Gelukkig zijn er de nieuwe luchteilanden en de donkere dieptes om te verkennen. Deze verticaliteit in de wereld doet wonderen voor de afwisseling. Vooral ondergronds slaagt Nintendo erin om een heel andere sfeer neer te zetten met creepy en atmosferische muziek. Het is er pikkedonker, waardoor je voldoende lichtbronnen zal moeten meebrengen om te overleven. De hele ondergrondse wereld ligt bezaaid met Gloom en Gloom-vijanden. Raak je het rode goedje aan, dan verlies je niet zomaar één of meerdere hartjes. Nee, die hartjes zijn geblokkeerd en kunnen niet hersteld worden tot wanner je terug bovengronds komt of een andere oplossing vindt.

Dus om op onze oorspronkelijke vraag terug te komen: kan Tears of the Kingdom één van de beste games ooit evenaren? Duidelijk wel. Onze enige kritiek is dat de game qua structuur, gameplay en verhaallijn net iets te hard lijkt op zijn voorganger. Maar als Messi een perfecte vrije tap in de winkelhaak krult, en iets later een tweede perfecte vrije trap scoort, is die tweede dan minder perfect? Wat ons betreft niet: Nintendo slaagt er alweer in een game af te leveren waar zo goed als niets negatiefs over te vertellen valt.

zelda tears of kingdom review 3

Eenzaam aan de top

Tears of the Kingdom zal je tientallen, of zelfs honderden uren entertainen. De gameplay, muziek en zelfs graphics halen een niveau waar andere ontwikkelaars simpelweg niet kunnen aan tippen. Link besturen was al verslavend en bijna perfect, maar de extra vaardigheden die hij nu leert maken het nog zo veel beter.

Voertuigen maken met de Ultrahand (en later zelfs bijna instant via Auto-Build), vallende voorwerpen terug de lucht inschieten via de Rewind skill, of gewoon de meest maffe constructies op poten zetten, het zijn allemaal vernuftige ideeën die de Zelda-ervaring verrijken. En wil je toch liever een klassieke Zelda zonder die creatieve tools? Neem dan van ons aan dat je ook op dat vlak aan je trekken zal komen. Breath of the Wild zat een tijdlang eenzaam op een troon aan de top. Die eenzaamheid is met Tears of the Kingdom eindelijk voorbij.

9.4
The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom
  • ontzettend verslavende gameplay
  • nieuwe abilities wennen snel
  • technisch zo goed als vlekkeloos
  • ondergrondse terreur
  • waanzinnig goede soundtrack
  • voelt tikje minder uniek aan dan BoTW

BESLUIT

Perfectie bestaat niet, maar sinds Breath of the Wild kwam er nog maar zelden een game zo dichtbij in de buurt als deze Tears of the Kingdom. Koop hem, laat jezelf verrassen en geniet met volle teugen.  

Een reactie achterlaten