Volgend jaar viert Final Fantasy zijn 30^ste verjaardag. Een opsteker voor de trouwe fans, al hebben veel gamers waarschijnlijk nog geen titel uit de reeks gespeeld. Sterker nog, de Call of Duty-generatie begrijpt waarschijnlijk alle heisa rond deeltje XV niet eens. Iets waar Square Enix een mouw aan wil passen met World of Final Fantasy. Die game mixt klassieke elementen uit de reeks met een volledig nieuw design, zodat ook jongere spelers kunnen genieten van het wondere universum van Final Fantasy.

Hoofdpersonages in deze kleurrijke game zijn de energieke Lann en zijn zus Reynn, die eerder serieus en berekend te werk gaat. Door een mysterieuze gebeurtenis komen ze terecht in de magische wereld van Grymoire, die elementen uit alle Final Fantasies samenbrengt in één setting. Wij beginnen ons avontuur bijvoorbeeld in Cornelia, dat gebaseerd is op de gelijknamige stad uit de de allereerste Final Fantasy.

De kindvriendelijke art direction sprint meteen in het oog. Alle personages in Grymoire zien eruit als Nendoroid-poppetjes met een sprookjesachtige sfeer als resultaat. We slaan een praatje met de burgers van Cornelia, maar ze voelen zich niet op hun gemak. Door onze grotere gestalte lijken wij op Jiants en die komen alleen voor in het Bahamutian Army. De Cornelians vrezen een aanval van dit dodelijke leger en iets zegt ons dat we al snel betrokken zullen raken bij het conflict.

Maar goed, de prinses had ons gevraagd de nabije dungeon Nether Nebula eens uit te pluizen, dus verlaten we de stad. In de wildernis komen we in aanraking met een klassiek element uit Final Fantasy: random encounters. Yup, monsters lopen niet op de maps zoals in Final Fantasy XIII, maar je kan op elk willekeurig moment naar een gevechtsscherm gebracht worden om daar de confrontatie te beslechten. Enerzijds een vreemde keuze, want voor veel fans was het een bron van ergernis. Anderzijds is de random encounter onlosmakelijk verbonden met Final Fantasy.

We bereiken de Nether Nebula: een vrij rechtlijnige dungeon met een occasionele omweg om een schatkist te bereiken. De gevechten zijn meteen een stuk pittiger, maar gelukkig vechten monstertjes, Mirages genaamd, aan de zijde van Rann en Leynn. Het doet verdacht veel denken aan Pokémon, want tijdens battles kan je Mirages zelfs vangen met een Prismarium (lees: PokéBall) en op die manier gebruik maken van hun skills.

De gevechten verlopen wel heel anders dan in de Pokémon-games. In World of Final Fantasy stapelen Lann en Reynn Mirages op hun hoofd. Aanvankelijk een bizar gezicht, maar het maakt de personages wel sterker omdat HP, Attack Power en zelfs Skills gedeeld worden. Wanneer je bijgevolg twee Mirages op je hoofd zet met Fire, een level 1 magische spreuk, kan dat resulteren in een sterkere Fira, afhankelijk van de magische aanvalspunten van je monstertjes. Vet cool!

Erg geslaagd is dat elke Mirage trouwens zijn eigen skilltree heeft in de vorm van een Mirage Board, die sterk doen denken aan de Sphere Grid uit Final Fantasy X of het License Board uit Final Fantasy XII. Eenmaal de mirages sterk genoeg zijn, kan je ze zelfs doen evolueren via Transfigurations. Zo kan een Chocobo Chick transformeren in een volwassen Chocobo, zodat je HP en skills meteen een ferme boost krijgen. Een erg diepgaand systeem dus, dat alleen maar uitgebreider wordt als je je lijst Mirages aandikt. En dat juichen wij met handen en voeten toe.

Rann en Leynn kunnen trouwens ook extra skills krijgen door ze uit te rusten met verschillende accessoires die door het leven gaan als Mirage Jewels. Kenners snappen meteen de verwijzing naar het Skill-systeem van Final Fantasy IX, waarbij je nieuwe vaardigheden aanleerde dankzij je uitrusting. Het is dus geweldig om te zien hoe World of Final Fantasy al deze systemen samenbrengt in één game. Toegegeven, in ’t begin is het een beetje zoeken, maar na een uurtje ben je er zo mee weg.

Verder nu met de verkenning van Nether Nebula, want anders geraken we niet aan het einde van de dungeon voor het einde van de tekst. We volgen rustig het pad terwijl Lann en Reynn hier en daar een beetje kibbelen, maar even later worden we gestopt door een puzzel. We moeten een mechanisme activeren door er het juiste gewicht en het overeenstemmende elementaire type op te plaatsen. Een Copper Gnome lijkt de ideale oplossing, maar aangezien we het wezentje nog niet hebben, moeten we op jacht.

De gevechten zijn geïnspireerd op het oudste gevechtssysteem dat Final Fantasy kent: de Active Time Battle. Dat wil zeggen dat er op basis van de snelheid van je personage een metertje volloopt dat bepaalt wanneer je mag aanvallen. Voor de vijanden geldt hetzelfde, waardoor het meer is dan slechts om de beurt aanvallen. De gevechten tegen de robuuste Copper Gnomes zijn vrij pittig, maar uiteindelijk kunnen we er eentje vangen slagen we erin de puzzel op te lossen.

Net voor het einde van de dungeon komen we een barrière tegen. Onze Mirage Tama vertelt dat het een Treshold is, opgericht door een zeer sterke tegenstander. Om ze neer te halen, zullen we de Mirage die ze veroorzaakt moeten verslaan. We lopen erin en ontmoeten tot onze verbazing drie klassieke summons: de ijsgodin Shiva, de dondergod Ramuh en de vuurdemon Ifrit.

Om de een of andere reden noemen ze ons de beschermers van Grymoire en willen ze ons testen. Toch moeten we het slechts opnemen tegen één van hen, aangezien onze krachten nog niet volledig op punt staan. Geen idee wat ze daarmee bedoelen, maar aangezien we tot nu enkel de overmacht hebben op Shiva door onze vuurmirage Tama, dagen we haar uit. De dame slaagt erin om twee keer haar ultieme aanval Diamond Dust te gebruiken, maar uiteindelijk krijgen we haar toch klein.

Het is leuk een paar oude summons terug te zien, maar iets doet ons vermoeden dat we nog tal van andere Final Fantasy-helden zullen tegenkomen. We keren terug naar de prinses om te vertellen wat er gebeurd is en hier moeten we dan spijtig genoeg ons verhaal ook afronden. Badasses die we zijn, hebben we de game nog een heel stuk verder gespeeld, maar daarover hebben we zwijgplicht gekregen van Square Enix…

Geloof ons, World of Final Fantasy mag dan een kinderlijk voorkomen hebben, het wordt een enorm leuke game. Fans die Final Fantasy al sinds de eerste game volgen zullen heerlijk nostalgisch worden tijdens het spelen, maar toch voegt de game genoeg nieuwe en eigen elementen toe om nieuwe spelers aan te trekken. World of Final Fantasy wordt volgens ons dan ook superschattige game van epische proporties.