Wij hackten er 4 uur op los met Watch Dogs Legion
Ben Allossery |
06 oktober 2020
Met Watch Dogs Legion gooit Ubisoft het lichtjes over een andere boeg. Hacken staat nog steeds centraal in deze openwereldgame, maar nu speel je niet meer met één hoofdpersonage. Bye bye Aiden en Marcus, welkom bouwvakker en hooligan in de kroeg. Elk personage dat je ziet in de straten van Londen – en dan bedoelen we écht iedereen – is gewoon speelbaar. We begrepen ook niet hoe dat kon, dus gingen we al even aan de slag met Legion.
Londen in de fik!
Met dit derde deel verhuist de actie van het zonovergoten San Francisco naar het miezerige Londen van de erg nabije toekomst. En die toekomst ziet er somber uit. De wereldstad is in lockdown gezet na een reeks aanslagen en hermetisch afgesloten van de buitenwereld. Een privéleger moet de orde zien te bewaren. Al slaat dat letterlijk even tegen: de inwoners worden hardhandig aangepakt door totalitaire security, duizenden drones controleren het doen en laten van de burgers en verdomme… ze hebben zelfs het voetbal afgeschaft. Je zou voor minder in opstand komen.
Dat doe je door lid te worden van de verzetsgroepering DedSec om zo de corrupte handhavers te ontwrichten. Maar wie ben jij dan precies? You are legion. Alles en iedereen. Of beter: dat weten we eigenlijk niet. De demo gooit ons ergens zonder veel duiding in het midden van het verhaal op een voetpad bij Piccadilly Circus. Wij besturen Rogan, een blonde, bebaarde tough guy met leren jekker. Bezigheid: getaway driver, dus heeft hij steevast een koevoet in zijn binnenzak. Hij beschikt bovendien over een nieuw soort AR-camouflagetechnologie waarmee hij enkele seconden onzichtbaar kan worden.
Holografisch verleden
Daar maken we handig gebruik van in onze eerste missie. We moeten een zwaarbewaakte plaats delict van een aanslag infiltreren en tussen de brokstukken van een uiteengereten wolkenkrabber bewegen. Doel: uitzoeken wie de aanslag precies pleegde en dus achter de Londen lockdown zit. Door een spiderbot te hacken geraken we op plaatsen waar de Londense rechercheurs nog geen bewijzen hebben kunnen verzamelen. Net zoals in The Division kan je via hologrammen de gebeurtenissen herbeleven en zo aanwijzingen sprokkelen. Om erna terug geruisloos uit het betonnen gevaarte zien te ontsnappen.
Best leuke missie, maar het legt ook het probleem van een openwereldgame als Watch Dogs Legion bloot: het verhaal tijdens die missies blijft niet plakken. Al kan dat ook liggen aan het gebrek aan koffie op de redactie. We bezoeken een ondergronds kwartier van DedSec dat je enkel via een vernuftig valse wand in een pub kan binnentreden. Even later knallen we iedereen omver in een fabriekspand om er in de kelder een orgaanhandel van de maffia te ontdekken. Om nog even later een uit de kluiten gewassen vluchtelingenkamp binnen te breken en er gevoelige intel van beveiligingsfirma Albion te ontfutselen. Veel plotlijnen, veel betrokken actoren, maar op dit moment nog maar weinig emotionele betrokkenheid van ondergetekende.
Watch Dogs Destruction Simulator
Toch wat het verhaal betreft. Terwijl we de verhaalplot van Watch Dogs Legion tijdens de eerste helft van speelsessie niet echt hebben kunnen volgen, hebben we ons tijdens de tweede helft wél kostelijk vermaakt met het experimenteren. Werkelijk alles in deze Engelse zandbak kan gehackt worden en het aantal opties is best overweldigend. En dan komt de ware kracht van Watch Dogs Legion naar boven: dit wordt de ultieme destructiesimulator. Voorbijrijdende auto’s kan onze Rogan in een wip overnemen en zo een kettingbotsing veroorzaken. Of die geparkeerde rode dubbeldekker in zijn achteruit zetten en die de lokale maffiapub laten binnenrijden. Overal vliegen, hangen en rijden drones die je kan hacken om stennis te schoppen. En dat is stukken beter uitgewerkt dan in vorige games.
Ons favoriete trucje tijdens onze speelsessie: zo’n grote transportdrone hacken, erop klimmen en het als vliegend tapijt gebruiken om over Londen City te vliegen. Gecombineerd met een M16 of raketwerper verandert het toeristische ritje snel in een terroristische rampage waarbij je in een mum van tijd verschillende wijken van de stad in de chaos storten. Heerlijk. Tot ze enkele van die sterk bewapende Albion-drones op je afsturen.
Iedereen speelbaar
Tijdens één van die Invader rampage drone tours werden we uit de lucht geknald waarna onze operator Rogan onverbiddelijk naar spoed wordt gestuurd en we moeten overschakelen naar één van onze andere verzetsleden. We beschikken over zo’n zes strijders – gaande van ambulancier tot voormalig oorlogscorrespondent die goed is in infiltreren – maar iedereen die je op straat tegenkomt kan je proberen inlijven. In onze speelsessie gebeurt het inlijven van nieuwe strijders vrij identiek.
Eerst moet je profilen en op straat potentiële kandidaten scannen. De interessante profielen kan je taggen waarna je die later kan benaderen. Je slaat een praatje met ze en moet vervolgens ontdekken wat je moet doen om ze te overhalen DedSec te joinen. Na die obligate rekruteringsmissie staat je nieuwe strijder en zijn abilities tot je beschikking. De permadeath feature schrapte Ubisoft trouwens uit de game: na een kwartiertje was onze doodgewaande Rogan terug opgelapt en konden we er mee verder.
Operator zonder verhaal
Elke operator heeft een andere set vaardigheden. Wij zetten onze missie verder met een graffitikunstenaar die het liever minder dodelijk aanpakt: met verfbommen schakelt hij zijn tegenstanders uit of schiet ze knock-out met zijn paintballgeweer. Onze DedSec-huurmoordenaar kan dan weer John Wick-gewijs een klein leger maffiosi executeren middels een acrobatisch kogelballet. En onze drone-expert kan sneller de infrastructuur hacken en haar eigen drones oproepen. Erg cool allemaal en welk personage je kiest, heeft wel degelijk een impact op hoe je te werk kan gaan. Elke strijder heeft een verschillende combinatie van skills en wapens, en het aanbod lijkt eindeloos.
Al zijn we wel benieuwd welke invloed dit niet alledaagse en best vernieuwende systeem van inwisselbare helden zal hebben op het verhaal. Geen vast gezicht om je plot aan vast te hangen? Geen persoonlijke backstory om als gewicht in de schaal te werpen? Benieuwd hoe Ubisoft de speler op dat vlak geboeid zal kunnen houden. Op 29 oktober komen we het te weten.