Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC

Met Fallen Order bewees ontwikkelaar Respawn (Titanfall, Apex Legends) dat ze naast first-person shooters ook aardig overweg kunnen met lightsabers. Opvolger Survivor is ambitieuzer en grootser op alle vlakken, maar worstelt helaas nog steeds met heel wat issues.

Verdomde holo-map!

Het debuut van Jedi Cal Kestis was een vermakelijk ruimte-avontuurtje geteisterd door slechte designkeuzes. Die verrekt onbruikbare holo-map maakte het navigeren een hels gedoe, het platformen was oneerlijk irritant en de boss battles best frustrerend. Star Wars Jedi: Fallen Order was een matige subtopper op zijn best.

Blij om te zien dat de jongens van Respawn veel van die problemen nu hebben aangepakt. Jedi Cal is enkele jaren ouder en heeft een tikje meer ervaring. En persoonlijkheid. Na een mislukte heist-missie wordt hij samen met zijn kleine strijdmakker BD-1 in een nieuw en grootser avontuur gedropt. Een avontuur met meer afwisseling, semi-open levels, quests en een graad van customization die menig Star Wars-fan een staalharde saber zal bezorgen.

Als Cal ga je opnieuw planeethoppen om de wurggreep van The Empire losser te maken en breng je daarvoor je oude bende samen. Maar eerlijk? Jouw motieven en die van je kompanen zijn een stuk minder sterk. Het verhaal van Survivor voelt niet alleen minder dringend en dramatisch aan, het komt ook ontzettend traag op gang.

Het verhaaltempo wordt deels afgeremd door de nieuwe wereldstructuur die meer aanzet tot verkennen en spielerei allerhande. Jouw thuisbasis is nu een semi-open gebied met aardig wat zijmissies, collectibles en activiteiten van het frivolere soort. Zoals een plantentuin aanleggen op het dak van je safe house. Ook al is het geen openwereldgame, het maakt de Star Wars-ervaring een stuk lichthartiger.

  

Stapje voorwaarts

Nog een aardige stap voorwaarts: het verkennen van planeten gebeurt nu veel vlotter. De holomap is duidelijker gemaakt en geeft aan welke gebieden je nog moet verkennen, waarmee je kan interageren en welke gebieden nog niet toegankelijk zijn. Door de vele Meditation-points (lees savepoints met extra opties) en shortcuts hoef je nu ook niet langer nodeloos te backtracken of hele stukken overnieuw te doen.

De besturing en platforming is ook aangepakt: Cal beweegt stukken preciezer en het acrobatisch klim- en springwerk is minder slordig. Dankzij zijn nieuwe grappling hook (zowat de trademark van ontwikkelaar Respawn) en uitmuntende muurloopskills is Cal zowat de meest behendige Jedi ooit. En ook al zijn de animaties nog steeds niet even vloeiend en donder je bij het plafondklimmen af en toe naar beneden, na het geklungel van Fallen Order speelt dit als een verademing.

Sekiro light combat

Respawn heeft ook zijn combat een stevige opsmuk gegeven. Cal beschikt nu over vijf verschillende stances: van een double bladed lichtzwaard zoals Darth Maul die geschikt is voor crowd control tot Kylo Ren’s Cross Guard dat van Cal een trage, maar allesvernietigende beuker maakt. Om Cal niet te overpowered te maken, kan je tijdens combat slechts switchen tussen twee actieve stances.

Welke stances je ook kiest, het vechtsysteem houdt midden tussen een Sekiro light waarbij de balansmeter cruciaal is en een God of War light waarbij een grote focus ligt op goed getimede parry’s en finishers. Alleen is het vechten nooit zo bevredigend als in één van de twee aangehaalde games.

Een Stormtrooper naar je toe trekken met The Force, hem een lightsaber door de borst steken en vervolgens zijn buddies met een Darth Maul-combo gezwind afmaken: geslaagd. Maar tegen sterkere vijanden en mini-bosses is defensie de boodschap: de block-knop indrukken en voortdurend ontwijken. Door aanvallen te pareren maak je de balansmeter van je vijand leeg zodat hij open staat voor aanvallen. Klinkt goed, maar het voelt best onnatuurlijk voor een Star Wars-game.

Oneindig veel parries

Terwijl in God of War een geslaagde parry niet alleen een visueel indrukwekkende en pijnlijke afstraffing van Kratos tot gevolg heeft, wordt hier gewoon een stukje van de balansmeter afgeslagen. Krijg je uiteindelijk na een opeenvolging van succesvolle parry’s de balansmeter leeg, dan kan je jouw tegenstander openlijk aanvallen. Dodge, parry, attack, repeat. Is de levensmeter leeg, dan hoop je op een filmische executie, maar die wordt in meer dan de helft van de keren niet geactiveerd. Of is er gewoon niet. Veel werken voor weinig resultaat dus.

De combat heeft ondanks heel wat coole combo’s moves, nog enkele zwakke punten.  Op de vijand locken bijvoorbeeld is onontbeerlijk, maar wanneer je tegenover een groepje sterkere vijanden staat, is dat een verloren zaak. En breekt de chaos los. De aanvallen komen uit elke windrichting waardoor locken garant staat voor een snelle dood. Sterven tijdens combat voelt dan – net zoals bij Fallen Order – bijzonder unfair en arbitrair aan.

De combat lijkt te ontoegankelijk voor het grote publiek en niet diep genoeg voor wie zijn skills echt wil verfijnen. Nieuwe moves en aanvallen die je ontgrendelt in de skill trees hebben weinig noemenswaardige impact en zijn eerder iets sterkere variaties van bestaande moves. Er is zelfs een Jedi Mind Trick skill tree waarbij je vijanden tegen elkaar kan opzetten. Maar ook daar is het eerder een leuk idee dat erbovenop gegooid werd, dan een goed uitgewerkte tak van de combat.

Boner time

Respawn heeft duidelijk een boner voor FromSoftware-games, maar de die Soulslike light elementen voelen overbodig aan. De meditatiepunten die terug alle vijanden respawnen (als je rust), de verloren XP die je na je dood kan terugwinnen door je moordenaar te killen: het lijken eerder toevoegingen gedreven door de populariteit van FromSoftware-games, dan weloverwogen designkeuzes die passen binnen het Star Wars-epos.

En dat gevoel komt vaak terug. Gamedesign dat eerder vertrekt vanuit populariteitspolls, dan vanuit de Star Wars-logica. Waarom kan Cal The Force enkel op bepaalde sleutelobjecten gebruiken en op andere niet? Waarom verbruiken bepaalde speciale aanvallen The Force en andere dan weer niet? En waarom voegt Respawn uit het niets – hou je vast – een Blaster toe zodat je als intergalactische ridder gewoon je vijanden kan afknallen? Totaal overbodig en zelfs Jedi-onwaardig. En da’s het verhaal van Survivor: voor elke verbetering, lijkt het ook een nieuwe misser te serveren.

Blauwe of gele lightsaber?

Respawn overschat ook onze goesting om te personaliseren. Om de haverklap stoot je op een werkbank waar je elk onderdeeltje van jouw lichtzwaard en je kompaan BD-1 kan aanpassen. Puur cosmetisch welteverstaan. We begrijpen dat het de Heilige Graal van Star Wars is, maar de behoefte om ons lichtzwaard voortdurend van look te veranderen, hebben we niet. Temeer omdat je er tijdens het spelen – buiten de kleur van je lichtzwaard dan – er toch geen reet van ziet.

Het gaat ook verder: willen we echt dat handvol planeten opnieuw gaan doorkruisen om alle verborgen schatkisten en items te gaan vinden? Enkel en alleen om Cal een ringbaardje te geven of BD-1 een lichtjes verweerde metaallook? Wij alvast niet. Buiten de passieve combat skills die je kan kopen in de shop, vinden wij de cosmetische motivering voor wereldverkenning en voltooien van backtrackende fetch quests bijzonder lichtzinnig.

Technisch ondermaats

Er zullen ongetwijfeld wel Star Wars-fans zijn die het verzamelen van die puur cosmetische items heerlijk vinden. En daarom meer dan de 20 noodzakelijke uren zullen spenderen aan Star Wars Jedi: Survivor. Al zullen ook die moeten afrekenen met de technische problemen. Wij reviewden de game op PS5 en hebben geduldig gewacht op de beloofde Day 1-patch voor we ons finale verdict uitschreven. Maar helaas bracht die update weinig soelaas.

Op PS5 neemt de framerate vaak stevige duiken, vooral in openwereldgebieden. En vreemd genoeg heeft de performance modus – die een vloeiende 60 fps belooft – het een stuk lastiger. De framerate dips worden bovendien vergezeld van een stevige dosis screen tearing die we niet meer sinds 2017 hebben gezien. En da’s ongehoord voor een next-gen only titel.

Op visueel vlak is het wisselvalligheid troef. We hebben ons vergaapt aan de indrukwekkende ruimtestations en Jedi-tempels met tonnen details. Maar terwijl de ene keer Cals gezicht in een waas verhuld is en de omgeving er ontzettend gedetailleerd uitziet, is het de andere keer omgekeerd. En dan is er nog de regelmatige clipping waarbij Cal zijn armen dwars door muren steekt, de HDR-belichting die voor problemen zorgt en jawel, enkele hardnekkige gamecrashes. Problemen die nog frequenter voorkomen op pc. EA belooft de komende weken heel wat updates om die euvels recht te zetten. Laten we hopen dat ze hun werk doen.

Los van die technische problemen hebben we ons best wel vermaakt met Star Wars Jedi: Survivor. Alleen voelt het vaak allemaal te veel als een ‘net niet’-verhaal. Een subtopper met een gebrek aan focus die verschillende gameplayelementen uit andere topgames met elkaar probeert te combineren. Respawn doet een gooi naar het meest epische Star Wars-avontuur ooit, maar landt ergens tussen een Uncharted-kloon in a galaxy far, far away en een onbevredigende Sekiro light met lightsabers.