De blauwe egel was in de jaren ‘90 verantwoordelijk voor enkele van de meest iconische games, maar leverde erna vooral stinkers af. En hoewel we hard uitkeken naar dit nieuwe 3D-openwereldavontuur, werd de vrees voor een nieuwe flater steeds groter. Niet helemaal onterecht blijkt nu.

Death Sonic Stranding

De eerste uren van de game geven je een bevreemdend gevoel: Sonic komt terecht op Starfall Islands na alweer een gek en geflopt plan van Dr. Robotnik. Dit keer zorgde hij voor een cyberclash van werelden waardoor de vrienden van Sonic verdwenen zijn. Er zit niks anders dan de mysterieuze eilanden te verkennen op zoek naar de Chaos Emeralds en iedereen weer veilig thuis te krijgen.

Sonic Frontiers is een vreemde mix: de wereld ziet er best realistisch uit voor een Sonic-titel en de toon is zelfs wat mysterieus en melancholisch. Bij momenten lijkt dit wel Death Stranding. Het is een schril contrast met de cartooneske Sonic en de typische Sonic-parcours elementen. Op de koop toe heeft Sonic Team deze weirde stijlclash overgoten met een openwereldsaus die geïnspireerd lijkt door Breath of the Wild, maar niet kan beletten dat de wereld erg levenloos aanvoelt.

Schieten met geluid

Op je tocht moet je Robotniks legertje robotvijanden uitschakelen. Middels een vechtsysteem dat best basic start: je kan dashen, een stompaanval uitvoeren en dat is het zowat. Met verzamelde skill points kan je nieuwe moves unlocken zodat je na enkele uurtjes ook Sonic booms (geluidsgolven) kan afschieten of vijanden trakteren op een tsunami aan mep- en trapcombo’s. En wanneer je meter vol is, slaat Sonic zo snel en hard toe dat er een dozijn Sonics op je scherm te zien zijn.

Die skill points verdien je door allerlei activiteiten in de open wereld te voltooien. Zijmissies, parcours freerunnen, gaan vissen… niets echt wereldschokkends, wel best entertainend. De futuristische baddies komen in allerlei vormen, maar de coolste zijn die Shadow of the Colossus-achtige giganten die elk hun eigen aanpak vereisen. Ziet er leuk uit, maar uitdagend worden de gevechten nooit. En de frustraties tijdens zo’n boss battles loeren altijd om de hoek. Val je naar beneden, dan breekt dat net als tijdens het freerunnen je flow en kom je soms vast te zitten. Looks cool, feels clunky.

Vintage Sonic levels

Het meest geslaagde aan Sonic Frontiers vinden we de nostalgische cyberspace levels, traditionele rechtlijnige Sonic-levels met verschillende challenges om te voltooien. Lukt je dat, dan krijg je daarmee Vault keys die je uiteindelijk Chaos Emeralds opleveren. Leuke manier om die oude platformlevels terug te brengen, al moet het gezegd: ze worden snel eentonig.

En dat geldt eigenlijk voor de hele game: ondanks de ambitieuze opzet om van Sonic na al die jaren opnieuw een volwaardige actieheld te maken, voelen wij het niet. De baasgevechten – die er best spectaculair uitzien – worden snel voorspelbaar. De verschillende Starfall Islands dienen vooral als decorafwisseling, en voelen ondanks de bonte verzameling aan activiteiten en mini-games leeg. De aanpak bij elk eiland is dezelfde: eerst de portal keys vinden, daarmee cyberspace levels unlocken en zo die beruchte Chaos Emeralds scoren. Om erna naar het volgende eiland te zippen. Dash, fight, repeat.

Voelt als een grind

Alle inspanningen van Sonic Team ten spijt, voelt Sonic Frontiers echt als een grind. En geen aangename. Nooit gedacht dat we dit zouden zeggen, maar het verhaal in deze Sonic-game vinden we nog het grootste pluspunt. Stap voor stap bevrijd je jouw vrienden en komen in leuke cutscenes de relaties tussen de verschillende personages aan bod. Dat de originele acteurs hun stem hebben verleend helpt ook.

Sonic Frontiers is de meest ambitieuze Sonic-titel van de afgelopen decennia, maar faalt in uitwerking. Los van de irritante pop-ins, levert de openwereldaanpak af en toe een nostalgische momentje op, maar blijkt het uiteindelijk te eentonig, te vreemd en te stroef om er 60 euro voor neer te tellen. En dat zal zelfs de meest gepassioneerde Sonic-fan niet ontkennen. Nu hopen dat Sonic Team nog een herkansing krijgt en zijn nieuwe ingeslagen weg kan herplaveien met een degelijke sequel.