We herinneren het ons nog als gisteren: de misprijzende blikken toen we als halfwassen brasems door de straten kletterden met onze skateboards, gehuld in katoenen vuilniszakken-met-capuchon en gespaard van angst. De trapjes voor de huizen van die norse gluurburen liggen er nog steeds gelittekend bij – de schuld van onze vele (pogingen tot) grinds en slides. Maar een gebroken elleboog, twintig kilo en minstens dubbel zoveel rimpels later, grinden we heden louter nog in denkbeeldige skateparken.

Op dat gebied worden we de laatste tijd in de watten gelegd: Tony Hawks klassiekers kregen een nieuwe lik verf, EA werkt volop aan een nieuwe, gratis(!) Skate-aflevering en in het indiecircuit bougeert er van alles met Skater XL, Skate City, Skatebird, Skate Story en Session. Die laatste, gecreëerd door creā-ture Studios, ziet vandaag officieel het levenslicht na een succesvolle Kickstarter-campagne en een Early Access-testfase van ruim drie jaar.

Sim pur sang

Kennelijk om misverstanden te vermijden, voegden de Canadese ontwikkelaars eerder dit jaar nog het suffix ‘Skate Sim’ toe aan de titel, om fijntjes te benadrukken dat het een simulatie betreft, gestut op onversneden realisme.

Wie eindeloos pirouettes in christ air-houding wil draaien in een megaramp checkt dus beter de alternatieven. Hier draait alles om eindeloos op je bek gaan, in de hoop na tig pogingen die hardflip backside tailslide bigger flip out te landen, het liefst zo stijlvol mogelijk.

Net als bij genregenoot Skater XL – dat ondanks grote beloftes van de makers een stille dood gestorven lijkt – zijn beide control sticks gelinkt aan je afzonderlijke voeten, en bestuur je jouw zelf uitgedoste durfal met de schouderknoppen. Vervolgens schud je trey bombs, impossibles en pressure flipsuit je broekspijp met (voor skaters toch) logische knuppelcombinaties.

Oefening baart flips

Die besturing werkt mits gewenning en oefening – héél véél oefening – prima. Maar wees gewaarschuwd: Session is bijzonder pittig, zélfs wanneer je voor de vereenvoudigde Assisted Modus opteert. We zouden zelfs durven te gewagen van deDark Souls onder de extremesportgames.

De ontelbare You Died-meldingen op het scherm mogen dan ontbreken, maar het had evengoed gekund: geen bot valt nog te breken van ons karakter. Frustrerend, soms. Al is de voldoening groot wanneer je er ein-de-lijk in slaagt godbetert drie tricks aan elkaar te rijgen, als was het die bevrijdende doodsteek aan Malenia, Blade of Miquella in Elden Ring. Esthetisch zijn die brute valpartijen dan weer wel overigens, dankzij de uitgekiende lappenpop-physics.

Ode aan de nineties

Qua esthetiek zit het tout court wel snor in de met hubbas en handrails gevulde straten van New York, Philadelphia en San Francisco, zowel overdag als ‘s nachts. Creā-ture worstelt duidelijk met een verlangen naar het verleden, aangezien Session doordesemd is van een jaren 90-sfeertje, getuige de vele belachelijk wijde broeken, het lijstje oudbakken speelbare pro’s (onder wie Daewon Song!) en een optionele VX1000-filter – een iconische Sony-camera die vroeger vaak gebruikt werd in het milieu. Voor nostalgici als wij is het ronduit heerlijk om die skatecultuur van de nineties te herontdekken.

De Unreal-motor levert eveneens puik werk, met zijn enorm waarheidsgetrouwe animaties. Al moet ook wel gezegd: her en der durven bugs en glitches het beloofde realisme te fnuiken, maar zoiets durft wel vaker voor te vallen bij op fysica geënte games. Bovendien zou een day one patch, waarover wij nog niet beschikten, de grootste plooien moeten gladstrijken.

Floes en swag

Het meest onder de indruk zijn we nog van de vele aan aanpassingsopties. Wie zwaartekracht maar niks vindt of liever rondsnelt als Speedy Gonzales kan desgewenst een hoop parameters wijzigen in het Advanced Stats-menu, opdat je een pak invloed hebt op de stijl en finesse van je skater. Vergis je echter niet: uitdagend blijft het sowieso.

In tegenstelling tot Skater XL, dat we destijds berispten om zijn gebrek aan content, heeft Session wel degelijk een verhaalmodus. Nu goed, ‘verhaal’: van karakterontwikkeling is nimmer sprake, noch een begin, midden en einde. Nee, in een de facto lang uitgesponnen tutorial leer je gaandeweg de kneepjes van het vak via uitdagingen allerlei van de pro’s, in ruil voor XP en geld. Die floes kan je pompen in swag – zijn we nog cool? – in de vorm van merkkledij en versche decks bij de diverse skateshops. Maar op wat historische challenges na houdt het daar zowat op.

Steile leercurve

Rest de vraag: aan wie kunnen we Session aanbevelen? De gameskater (of skategamer?) mag zich alvast in de handen wrijven: hij/zij kan eindeloos spots afschuimen, zijn/haar creativiteit vrij spel geven en dat alles op tape zetten in de opmerkelijk uitgebreide replay editor. Maar voor Jan Patat die over minder geduld/talent beschikt, is deze skatesimulatie aan de karige kant, ook al belooft de ontwikkelaar gaandeweg extra, zij het wel betalende inhoud aan te bieden (een eerste update volgt al in december).

Session is een rasechte nichegame en dat is dik oké, die moeten er tenslotte ook zijn. Maar wie niet bereid is een enorm steile leercurve te beklimmen, zien we maar moeilijk plezier beleven. Zij oefenen beter wat geduld uit: EA’s nieuwste Skate belooft dan ook een veel breder publiek aan te boren.