Eerlijk? We zaten niet te wachten op alweer een heruitgave van de beste Mega Drive-games. Het lijkt wel of elke generatie consoles zijn verplichte remake krijgt van de games die we als kind kapot speelden. Tot we deze SEGA Mega Drive Classics opstartten en we plotsklaps in het gamewalhalla terechtkwamen.

Trip down memory lane

Boy o boy, wat een heerlijke bal speelt SEGA hier. Nadat je de game hebt opgestart, kom je terecht in een jongenskamer waar posters van oude SEGA-classics aan de muur hangen. Elk onderdeel van de kamer geeft een optie van het menu weer en de centrale blikvanger daarin is de gamekast naast die oude CRT-tv. Daar kan je de 53 games van deze collectie selecteren, de cartridge uit het doosje halen en die vervolgens in de console onder de tv ploffen. Waarna je net als vroeger de heerlijke tonen van je favoriete old school games hoort weerklinken. Oké, dat je de box art van de games niet kan bekijken, vinden we zonde. Maar tot daar onze kritiek.

Streets of Rage

Ook qua titels zit het snor. Je krijgt de grootste kleppers van de 16 bit-generatie, aangevuld met een paar goeie games en een paar… euhm…  vreemde keuzes. Wij doken direct terug in Streets of Rage, Sonic the Hedgehog en Comix Zone en die gouwe ouwe toppers zijn gelukkig nog altijd evenveel fun als destijds. Meer nog: SEGA voegt de optie toe om de actie een beetje door of terug te spoelen, waardoor je zelf het tempo kan bepalen. Ze voegden ook challenges toe en bij sommige titels kan je zelfs een andere regioversie proberen. Een retrocollectie die met bijzonder veel liefde en zorg is gemaakt.

Kunnen we ook smaken: die vele emulator-opties. Met rasterlijnen of zonder? Breedbeeld of vierkant formaat? Je kan het beeld zelfs convex maken zodat het helemaal lijkt op het scherm van je oude CRT-tv. Genoeg opties om je nostalgische trip naar wens te personaliseren. Ook als je al een eerdere SEGA-collection speelde blijft dit een topbundel. Vooral op de Switch was het dikke pret om die klassiekers on the go te spelen of bijvoorbeeld in Streets of Rage in co-op aan de slag te gaan.

Waar blijft die dolfijn?

Oké, nog een persoonlijk punt van kritiek dan: we missen wel enkele klassiekers. Ecco the Dolphin bijvoorbeeld en Sonic & Knuckles. Meer nog: in de hele collectie vinden we niks terug van Capcom of Konami. Bummer. Ook toppers als Wonder Boy in Monster Land en Wonder Boy 3 schitteren door afwezigheid. Virtua Fighter 2 tekent dan wel weer present, maar niet de oude arcadeversie. Wel, de SEGA Megadrive-versie die de console eigenlijk niet aankon en toen ook al onspeelbaar was. Vreemde keuze van SEGA om hun eigen gedrocht hier nog eens te etaleren. The shame, the shame!

Buiten die paar vreemde keuzes is deze collectie een steengoede aankoop. Een toonvoorbeeld van hoe je met veel zorg en liefde oudere gamers stante pede terug naar het verleden kan knallen. Misschien een goed voorbeeld voor Nintendo en Sony om hetzelfde te doen?