Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC

De soulslike-hype blijft aanhouden, met steeds meer studio’s die in de voetsporen van FromSoftware willen treden. Maar lang niet allemaal zijn ze memorabel of vernieuwend. En deze Chinese Wuchang: Fallen Feathers is daar eentje van.

Vervloekt in vervlogen tijden

Wuchang: Fallen Feathers mag je niet verwarren met Black Myth: Wukong. Maar we begrijpen waar het vandaan komt. Het zijn beiden Chinese soulslikes met een historische invalshoek. Waar de makers van Wukong kozen voor Chinese mythologie vol bombastische bosses, gooit deze Wuchang het over een duister-realistische boeg.

Jij speelt als de titulaire Bai Wuchang, een vrouwelijke piraat die ronddoolt in het land van Shu, een nachtmerrieversie van Sichuan op het einde van de Ming-dynastie. De regio is niet alleen verscheurd door oorlog, maar ook getroffen door een mysterieuze epidemie die de inwoners krankzinnig maakt en ze in monsterlijke gedaantes transformeert.

Ook jij bent besmet met de ziekte: je geheugen is aangetast en je bovenarmen vertonen plots veren. En de rest? Dat moet je zoals het een echte soulslike betaamt maar zelf uitvogelen. Verwacht hier geen uitgebreide verhaalcutscenes of lange dialogen, wel vage NPC’s, cryptische documenten en lore die je vooral uit objectbeschrijvingen moet plukken. Lekker afstandelijk en doe-het-zelf, net als in Wuchangs grote voorbeeld Dark Souls.

Gevechten met een twist

Het Chinese team van Leenzee speelt met Wuchang een behoorlijk veilige wedstrijd. Veel vernieuwing op niveau van combat hoef je dan ook niet te verwachten. Pareren, ontwijken, stamina beheren, aanvalspatronen herkennen en tegen een steile leercurve botsen: het zijn de typische basiselementen van een soulslike. Al voegt Wuchang hier en daar een kleine twist toe aan de gekende formule.

Het Skyborn Might-systeem is er een van. Door aanvallen op het nippertje te ontwijken of pareren, verzamel je energiepunten waarmee je magische spells of speciale aanvallen kan uitvoeren. De ene al wat effectiever dan de andere. Die spells/attacks vind je op het lijk van een overwonnen baasvijand, zien er spectaculair uit, maar zijn niet altijd even nuttig of performant. Sterker, we durven zelfs te stellen dat veteranen het ook zonder deze magische rimram zal redden.

Maar goed, agressief spelen en met een onberispelijke timing last minute ontwijken: deze aanpak loont duidelijk in Wuchang. Al zijn de gevolgen ook desastreus als je bij sommige bosses te veel risico gaat nemen. Een best leuk risk/reward-systeem dat een extra laagje strategie toevoegt aan de al pittige gevechten.

Impetus Repository

Het wapensysteem is ook uitgebreid: je krijgt zwaarden, speren, kolssale bijlen en allerlei pijnlijk oosters wapentuig voorgeschoteld, elk met hun eigen moveset. Niet elk wapen kan blocken of pareren, dus moet je echt met die bepaalde build leren spelen. Cool is dat je de special move van elk wapen wél kan aanpassen, wat iets meer vrijheid naar je favoriete speelstijl brengt.

De makers geven je bovendien talloze manieren om skills en buffs te ontgrendelen. De skilltree is ook resetbaar, wat experimenteren voor bossfights aanmoedigt. Alleen jammer dat de moeilijkheidsgraad, die over het algemeen best pittig is, voor bosses niet consistent opgebouwd wordt. Sterker nog: in het begin kan je boss fights soms cheesen door specifieke aanvallen te spammen, maar in sommige duels krijg je niet eens de kans om aan te vallen. De moeilijkheidsgraad list dus all-over-the-place.

Madness, zeg ik u!

Ook het Madness-systeem vinden we best oké. Telkens je sterft of een mens verslaat, stijgt je gektemeter. Stapel je teveel waanzin op? Dan breng je meer schade toe, maar wordt inkomende schade ook verhoogd. Door gevederde vijanden af te maken haal je die Madness-meter opnieuw naar omlaag. O ja, en sommige items en wapens bevorderen je Madness of houden die net tegen.

En hier komt het: als je sterft in volle waanzin, spawnt op die plek je eigen demonische dubbelganger. Je moet haar verslaan om je loot volledig terug te krijgen en je Madness op nul te zetten. Gezien je psychopathische tweeling met rode ogen alles in haar omgeving aanvalt, kan je ze ook lokken naar lastige vijanden (uitgezonderd bosses) en ze als bondgenoot inzetten.

Leuke twist, al begint dat systeem hoe verder je gaat, op wankelere pootjes te staan. Jouw spiegeldemoon kan best glitchy zijn en ook de schadebalans van dit systeem is niet altijd in evenwicht. De jongens en meisjes van Leenzee mochten hier alvast meer tijd in de uitwerking hebben gestopt. En dat geldt ook voor andere zaken.

Technisch ondermaats

We reviewden deze Wuchang op PS5 Pro, maar vinden de performance bijzonder wisselvallig. Hoe hard je ook met de verschillende grafische opties experimenteert, het geheel blijft er muddy en uitgeveegd uitzien. Op visueel vlak is dit gewoon niet sterk genoeg voor deze consolegeneratie.

De nieuwste patch 1.4 heeft de frameratedips en screen tearing wat verholpen, maar het is duidelijk dat de makers de PS5-versie niet even fijn hebben geoptimaliseerd als de Xbox Series-versie. Daar ziet de actie er stukken vloeiender en gedetailleerder uit. Heb je beide consoles onder je tv? Kies dan voor de Xbox-versie.

En nu we toch bezig zijn: de post-apocalyptische setting, kerkers en omgevingen zijn gevarieerd en sfeervol, maar de NPC’s voelen stijf en zielloos aan. En ook de vijanden scoren qua characters design laag op onze meter. Oké, sommige monsters zien er best angstaanjagend uit, maar we hadden we al snel een generiek been there, done that-gevoel.

In deze tijden van overaanbod moeten we hard zijn: deze Wuchang voelt te vaak aan als een soulslike op budget. Best vermakelijk, maar het komt ondanks de kleine gameplaytwists nooit ofte nimmer in de buurt van zijn grote inspiratiebronnen.