Had je ons tien jaar geleden verteld dat we anno 2018 een review zouden pennen van Valkyria Chronicles 4, zouden we vol ongeloof naar je hebben staan staren. De originele Valkyria Chronicles was in 2008 zowat de definitie van een nichetitel. Enkel verkrijgbaar voor PS3, op anime gebaseerde graphics en muziek, plus uitdagende strategische gameplay. Dit was jaren voordat titels als XCOM: Enemy Unknown, Banner Saga of Fire Emblem: Awakening de deur naar het grotere publiek op een kier hadden gezet. Valkyria werd op handen gedragen door een select groepje gamers, maar grotendeels vergeten. Toch is het net mede dankzij deze zeer trouwe groep aanhangers, dat SEGA de reeks in stand gehouden heeft. Met deze prima terugkeer naar de PlayStationconsoles als nieuwste wapenfeit.

Niet zomaar Wereldoorlog

Deeltje vier dus, en meteen ook goed nieuws voor zij die vorig jaar de remake van de eerste game op PS4 speelden. Deze editie speelt zich namelijk af in dezelfde tijdsperiode. We zien opnieuw de oorlog tussen het boosaardige Eastern Empire en het verzet van de Atlantic Federation, maar dit keer vanuit een ander perspectief. Het is die semi-realistische setting die Valkyria Chronicles uniek maakt. Alles wordt vrij duidelijk geïnspireerd door de historische Tweede Wereldoorlog, maar dan met lichtjes andere technologie en zelfs een minimale bovennatuurlijke toets. Het zorgt voor een wereld die vertrouwd aanvoelt, maar dan gezien door de ogen van oer-Japanse developers.

Qua opbouw volgt VC4 dezelfde structuur als heel wat andere strategiespellen. Je start met tankbestuurder Claude Wallace, de luitenant die de plak zwaait bij Squad E. Je kan hem een typische gameheld noemen met, aanvankelijk, weinig echte persoonlijkheid, maar het hart op de juiste plaats. Samen met enkele jeugdvrienden en een aantal bijkomende soldaten, krijgt hij de ene zware opdracht na de andere. In de loop van de game ontmoet je steeds neiuwe personages, waaronder de nieuwe class Grenadier. Elke figuur heeft zijn eigen sterkes en zwaktes. Sommigen zijn bijvoorbeeld lone wolves die liever alleen het slagveld verkennen, terwijl anderen een hekel hebben aan vechten in de natuur. Speel je die plus- en minpunten goed uit, dan kan je je troepen allerlei boosts bezorgen.

Planning

Net dat op voorhand plannen van je strategie (wie zet je waar? welke personages laat je thuis?) vormt, wat ons betreft, de kern van deze game. Eens de veldslag start, krijg je elke beurt een zekere hoeveelheid actiepunten om je eenheden mee te bewegen. Scouts gebruik je om de locatie van vijandelijke troepen zo snel mogelijk te achterhalen, Shocktroopers kunnen het meeste schade toedienen, maar zijn een pak trager. Engineers zijn zeer veelzijdig: ze herstellen barricades en tanks, en bezitten over een heus magazijn aan kogels om de rest van het team mee te bevoorraden. Een goeie mix van types is cruciaal om de vaak pittige gevechten mee tot een goed einde te brengen.

Valkyria Chronicles 4 is een bijzonder begeesterend strategiegame waar je tientallen uren zal inpompen. Maar ook verre van perfect. De gameplay voelt vaak aan de trage kant. De bewegingen van je tegenstanders nemen redelijk wat tijd in beslag, en na een paar uur ben je de meeste tussenanimaties wel beu gezien. En het upgradesysteem waarmee je zowel je troepen als hun wapens en uitrusting kan levelen, stamt ook nog uit een ander tijdperk. Het is weinig dynamisch en het komt over als een verplicht nummertje. Los daarvan: zware aanrader voor eenieder die kaas van strategie heeft gegeten.