Getest op: PC
Ook beschikbaar op: PS4/PS5/Xbox One/Xbox Series/Switch

Het duurt nog wel even voor we mogen meeliften tijdens Lara Crofts nieuwe grote excursie. Maar in de tussentijd serveert ontwikkelaar Aspyr een susser van formaat. Of was het een sisser? De opgepoetste versie van de originele, iconische Tomb Raider-trilogie laat immers nogal wat te wensen over. Al worden vergevingsgezinde nostalgici allicht blij van dit drieluik.

Woelige watertjes

Rond de 25ste verjaardag van de reeks in 2021 zag de toekomst er rooskleurig uit voor Lara Croft met enkele interessante op til staande projecten. Er kwam een nieuwe Netflix-animereeks, een sequel op de best genietbare film uit 2018 en een nieuwe aflevering in de hoofdreeks.

Die bubbel leek evenwel snel te barsten. De film zit inmiddels in niemandsland. Ontwikkelaar Crystal Dynamics verhuisde van Square Enix naar Embracer Group, die daarop een deal sloot met Amazon Games om helemaal van nul te beginnen met de nieuwe game. En ondertussen rollen de koppen bij Embracer, dus even waren we zelfs bang voor het voortbestaan van het project – al geeft de recent vrijgegeven concept art ons goede moed. En ook de anime is vooralsnog niet gecanceld. Oef!

Maar toch, redelijk woelige watertjes voor miss Croft. En dus waren we bijzonder happig op deze remaster, alleen al gezien Lara’s enorme impact op ons geliefkoosde medium – het was immers zij die Nathan Drake de kneepjes van het vak leerde en niet omgekeerd.

Dag en nacht

Ontwikkelaar Aspyr neemt in Tomb Raider I-III Remastered de broncode van het originele drieluik en geeft die een verse lik verf. De opvallendste verbetering is dus verreweg de grafische. Verwacht echter geen visuele hoogstandjes die aanschurken tegen de huidige standaarden: de tijgers, dino’s en gewapend tuig die je tegen het lijf loopt, ogen net als de omgevingen, nog steeds erg basic.

Maar het verschil met vroeger is dag en nacht. Geloof je ons niet? Een druk op de start-toets neemt je per direct mee naar hoe het er vroeger allemaal uitzag, compleet met Lara’s vlijmscherpe voorgevel, platte objecten en gekartelde texturen. Te allen tijde kan je zonder haperen switchen tussen beide visuals. Leuk toemaatje om ons nog ouder te doen voelen. Waarvoor dank, Aspyr.

Dit is zo passé

Een tweede ingrijpende toevoeging is de implementatie van een modern besturingsschema. Geen nood, die verguisde tank controls zijn nog steeds van de partij voor de oldskool puristen, maar zijn wat ons betreft moeilijk aan te bevelen wegens wel héél erg clunky en simpelweg verouderd. De moderne controls doen aardig dienst, al had een tutorial geen overbodige luxe geweest. Nergens wordt uitgelegd hoe je Lara’s typische sierduik dan wel backflip uitvoert, zodat we wel een beroep móésten doen op YouTube.

Nu goed, moderne besturing of niet: de tand des tijds is bepaald niet mals geweest voor Lara’s oorspronkelijke exploten. Natuurlijk was Tomb Raider destijds een mijlpaal die zowel de technische als creatieve grenzen van het medium verlegde, maar er is nogal wat gebeurd in de laatste 28 jaar.

Keerden we met plezier terug naar onder meer Peru, China, Venetië en Antarctica? Ja en nee. Uiteraard blijft nostalgie een verraderlijk sterke emotie die ons meevoert naar simpeler en soms betere tijden. Maar de frustrerende platformsecties, hemeltergende schietsegmenten, voorspelbare leveldesign, continu tegenwerkende camera en gebrek aan checkpoints zijn anno 2024 gewoonweg passé.

Nieuw publiek?

Ondertussen zijn nogal wat remasters de revue gepasseerd en in vele gevallen werken ontwikkelaars de grootste kinken van weleer weg – zoals het hoort. Niet hier, dus. Tomb Raider I-III Remastered is een hondstrouwe revisie die ons helemaal niet geschikt lijkt om een nieuw, jong publiek aan te boren. Voor fans van het eerste uur is dit drieluik dan weer wel een leuk hebbeding – de prijs van om en bij de 30 euro is dan ook relatief zacht. En toch. Wij hadden met veel plezier het dubbele neergeteld voor een volwaardige rentree. Gemiste kans.