Een review over The Outer Worlds schrijven zonder Fallout te vermelden. Dat stond gelukkig niet in de briefing van de Invader-opperbaas. Deze first-person RPG is namelijk van de hand van Fallout: New Vegas-ontwikkelaar Obsidian Entertainment en dat laat zich redelijk hard merken. Fallout in de ruimte is dan ook de korte samenvatting van deze The Outer Worlds.

I did it my way

Voor de langere versie nemen we je graag even mee naar Halcyon, een zonnestelstel ver weg van thuis. Als tijdelijk ingevroren kolonist beland je er na een hobbelige ruimtetrip. Met dank aan ene Phineas Welles, een op de vlucht geslagen wetenschapper die jou graag wil inschakelen om andere kolonisten te bevrijden. De corrupte bedrijven die ginds alle macht hebben, hangen hem namelijk een beetje de keel uit. Hoe je dat allemaal gaat aanpakken, ligt volledig in jouw handen.

En dat proces begint al bij het aanmaken van je personage. Je kan je punten verdelen over redelijk wat skills, die ervoor zorgen dat je gespecialiseerd wordt in pakweg hacking, lockpicking, intimidatie of bepaalde wapentypes. Zin om de boel overhoop te knallen? Laat de ledematen in het rond vliegen! Liever de subtiele sluipaanpak of je overal doorheen lullen? [Persuade] Do it! Gaandeweg kun je bovendien zes kompanen recruteren, waarvan je er telkens tot twee mee op pad kunt nemen. Ze beïnvloeden mee je stats, interpelleren soms tijdens conversaties en praten ook met elkaar terwijl je rondtrekt. En natuurlijk komen hun schietijzers ook van pas. Advies: leer ze wat beter kennen en ga in op hun geregeld ludieke questvoorstellen.

Trage lichtsnelheid

Hoe je het ook aanpakt en welke betekenisvolle keuzes je ook maakt, er zal sowieso heel wat afgebabbeld worden tijdens je pakweg 30 uren durend avontuur en da’s zeker geen straf. De dialogen zijn bijzonder snedig geschreven en de voorgekauwde keuze-antwoorden zijn regelmatig erg geestig. Dat geeft zin om álle zijmissies op te sporen, alleen gaat het uitvoeren ervan na een tijdje vervelen.

En dat heeft alles te maken met de laadtijden tussen de zones. The Outer Worlds speelt zich namelijk niet af in één grote open wereld, maar op verschillende planeten waartussen je kunt reizen met je schip. Omdat je voor een missie vaak op verschillende plaatsen moet zijn, gaat dat gepaard met heel wat lange laadschermen. Ondanks de mogelijkheid tot fast travel. Misschien dat het laden op pc vlotter verloopt, maar wij speelden op console en moesten iets te vaak noodgedwongen naar buiten staren. Naar de echte sterrenhemel.

Moeilijk gaat ook

Ook al is The Outer Worlds op heel wat vlakken vergelijkbaar met Fallout (er is zelfs een slowmo-mechanisme tijdens gevechten zoals het VATS-systeem in Fallout), toch missen we een beetje het avontuurlijke aspect. Door het gebrek aan een echte open wereld zijn er minder geheime plekjes om te ontdekken en da’s jammer. Al heeft het ook een voordeel. De focus ligt hier echt op het verhaal, de verschillende fracties en hoe jij daar mee omgaat. Niets voelt dan ook aan als opvulling.

Nu ja, tenzij dan enkele gameplaymechanismen zoals voedsel of mods voor wapens. Op de normale moeilijkheidsgraad heb je die eigenlijk niet nodig. Vaak zit je dus alles te looten, om er uiteindelijk maar weinig van te gebruiken omdat je personage gewoon al te sterk is. Als je er nog moet aan beginnen, schakel je dus best meteen een niveautje hoger, zodat je nog meer uit de game kunt halen. [Intimidate] Of durf je niet misschien?