fbpx

Review The Dark Pictures Anthology: Little Hope – Een sterke comeback

Little Hope review

Na het lichtjes tegenvallende Man of Medan brengt Supermassive Games een nieuw verhaal uit in de The Dark Pictures Anthology-reeks. Dit keer verhuist de horror naar een Amerikaans dorpje in de ban van een heuse heksenjacht. Kunnen ze daarmee weer hun niveau richting Until Dawn-sterrenstatus opkrikken?

Little Hope


Halloween

Toegegeven, de timing is perfect. Een klassieke horrorgame uitbrengen op Halloween, da’s sowieso al punten scoren voor sfeer. En in dit tweede deel van de The Dark Pictures Anthology maken we kennis met een compleet nieuwe cast en setting om even mee aan het huiveren te gaan. De Anthology waarvan sprake is, wil in totaal acht standalone games uitbrengen die telkens een ander subgenre horror belichten.

Little Hope focust daarbij op verschillende verhaallijnen om te verkennen: de schoolbus van leerkracht John en zijn vier studenten wordt omgeleid via het stadje Little Hope wanneer plots een spookmeisje midden op de weg opduikt. De bus veroorzaakt een ongeluk, de chauffeur verdwijnt en het gezelschap staat moederziel alleen in de dikke mist. Of zoals ze zeggen: shit just hit the fan.

Little Hope review 10

Meisjes in de mist

Little Hope gaat van start op vrij klassieke wijze, met de nodige horrorclichés: kleine mysterieuze meisjes die in beeld opduiken, enkele jump scares en een dreigende setting vol mist waar je liever niet te lang in vertoeft. Gelukkig ligt het tempo laag zodat je de kans krijgt om alle personages te leren kennen en het mysterieuze dorpje Little Hope te verkennen.

Zonder spoilers te droppen: inspelen op de waargebeurde heksenprocessen van Salem vinden we een geslaagde insteek. Niet alleen vanuit historisch oogpunt, maar ook omdat de makers de personages enkele extra laagjes persoonlijkheid geven. En dat maakt het maken van keuzes extra interessant. Net als in het vorig deel, krijg je doorheen het verhaal verschillende dialoogopties die het verhaal in een andere richting sturen.  Wat je ook kiest, het heeft zijn gevolg op het verhaal, waardoor je nooit echt zeker bent of je het ‘echte’ einde te zien krijgt. En dat zorgt voor tonnen herspeelplezier, vooral in co-op.

Niet geschikt voor gamers die vaak last hebben van keuzestress dan? Valt best mee. Er zijn verspreid over het stadje Little Hope overal hints te vinden – bijvoorbeeld in de vorm van foto’s – waarbij je een visioen te zien krijgt van wat er zou kunnen gebeuren. Het maakt het ontdekken van het verhaal en de verschillende pistes er enkel geslaagder op. Ook The Curator die het geheel aan elkaar praat, werpt je sporadisch een aanwijzing toe.

review little hope

Bioscoopervaring

Een game als Little Hope legt eerder de klemtoon op het verhaal dan op de gameplay, en dan moet de ervaring natuurlijk immersief genoeg zijn om je in dat verhaal geboeid te houden. Little Hope doet het naar onze mening stukken beter dan Man of Medan: de setting is een stuk boeiender, het ziet er allemaal best afgelikt uit en cinematografisch wijze waarop ontwikkelaar Supermassive alles in beeld brengt, is geslaagd. Tip van Invader: gebruik een headset om het allemaal nog intenser te maken. En misschien een pamper voor de zekerheid.

De verhaalbeleving primeert en dat heeft ook zijn nadelen. Net als zijn voorganger is Little Hope op gameplayvlak nogal beperkt. Dit lijkt vaker een interactieve film dan een game. Zo moet je aanduiden waar je heen wil, erg vaak quicktime events tot een goed einde brengen en keuzes maken in een shitload aan dialogen. En dat blijft het sterkste punt van deze horrorserie: in een vijftal uurtjes heb je de game doorlopen, maar je bent al snel een 15 uur bezig om alle verhaalpistes, eindes en geheimen te ontdekken.

little hope co op

Leuker in co-op

En net zoals een horrorfilm kijken leuker is met gezelschap, levert ook Little Hope een sterkere ervaring af in co-op. Dat kan zowel lokaal (tot en met vijf spelers) warbij je de controller aan elkaar moet doorgeven, maar in deze tijden van virale besmettingen is online co-op misschien meer aangeraden. Zo moet je om de beurt spelen en bepaal je met twee hoe het verhaal zich afwikkelt.

Deze Little Hope heeft qua sfeer veel weg van de Silent Hill-cultreeks en slaat na het minder gesmaakte Man of Medan de bal weer helemaal juist qua sfeer en setting. Een geslaagde comback van Supermassive Games. Oké, de horrorclichés en jump scares zijn dik gezaaid, maar toch geven de keuzemogelijkheden je echt wel het gevoel dat je in deze interactieve film in de regisseursstoel zit. En da’s een betere plaats dan in Little Hope zelf. Als je Until Dawn het einde vond, moet je zeker deze een kans geven.

7.4
  • dreigend sfeertje
  • de gevolgen van jouw keuzes
  • geslaagd historisch verhaal
  • meer film dan game
  • die cliché jump scares

BESLUIT

Met Litttle Hope levert Supermassive Games een sfeervolle horrorgame af die rijkelijk put uit het vat met horrorclichés. De cinematografische ervaring, de consequenties van je keuzes en de historische link met het verhaal zorgen er echter voor dat je vaak op het puntje van je stoel zit. 

Een reactie achterlaten