Hollywood-actie

De kop bovenaan deze review verklapte het al: absoluut. De productiewaarden van deel 8 zijn zo hoog en de visuele upgrade dankzij de Unreal Engine 5 zo groot dat we bij momenten dachten dat we naar de betere Hollywood-actiefilm zaten te kijken. En dat komt vooral in de filmische verhaalmodus tot uiting.

Die zet de gewelddadige familiegeschiedenis van de Mishima-clan verder. Duivel Kazuya is neergestreken op aarde om de mensheid te onderwerpen. Hij organiseert een nieuw Iron Fist-tornooi en wie wint, mag mee op de troon. Zijn eigen zoon Jin probeert daar eigenhandig een stokje voor te steken, al worstelt die vooral met zijn eigen powers.

De Story Mode heeft meer regie, spektakel en body dan we gewoon zijn van Tekken, ook al is het naar goede gewoonte best campy en van de pot gerukt. We spoilen niks, maar alle personages komen tijdens de wereldtour aan bod. Wie na enkele uurtjes door het hoofdverhaal zit en hongert naar meer, kan van elk personage ook de Character Episodes checken. Je vecht telkens een vijftal matches en als beloning krijg je een filmpje te zien met wat extra achtergrond. Door het groot aantal beschikbare vechtjassen, is ook dat best een hele kluif.

Arcade Quest

 We zijn ook aangenaam verrast door Arcade Quest, waarin je een cartoony avatar maakt om die vervolgens als noob los te laten op een aantal arcadehallen. Hoe meer opponenten je verslaat, hoe hoger je klimt in de ranking en hoe meer customization items je unlockt. Een ware tijdverslinder. Niet alleen een coole manier om kennis te maken met het typisch Japanse fenomeen van arcadetoernooien, maar ook de plek bij uitstek om gradueel alle Tekken-mechanics onder de knie te krijgen.

Helpen daar ook enorm bij: de Ghost Battle met AI-ghosts die niet alleen fighting pro’s assimileren, maar ook via AI-learning jouw vechtgedrag gaan bestuderen en bijsturen. Liever iets wat luchtiger? Dan kan je aan de slag met Tekken Ball. We waren het sinds Tekken 3 een beetje vergeten, maar heerlijk vreemde Japanse shizzle.

Sterk in de aanval

Op vlak van vechtsysteem borduurt Tekken 8 voort op deel 7, maar het nieuwe Heat-systeem dwingt je om agressiever te spelen. Wanneer je het extra Heat-metertje activeert, kan je 10 seconden lang de Goku op steroïden uithangen. Je berokkent procentueel meer schade, kan nieuwe powermoves uitvoeren en schudt gemakkelijker combo’s uit je mouw.

Al zit er meer strategie achter. Zo kan je jouw Heat op verrassende wijze mid-combo activeren met Heat Engagers en je tegenstander helemaal geen kans geven. Of indien hij van het blockende type is: voldoende chip damage bezorgen. Zit je aan de ontvangende kant? Dan zit er niks anders op dan zelf in de aanval te gaan om zo een deel van je health toch te herwinnen. Aanval troef dus, wat de matches er een stuk sneller en spectaculairder op maakt.

Tekken is altijd een best technische vechtgame geweest en daar proberen de makers iets aan te doen. De drempel verlagen voor nieuwkomers bijvoorbeeld met de Special Style besturing. Elke knop activeert dan een combo of speciale aanval, zodat je in geen tijd de meest waanzinnige comboketting op je opponent kan loslaten. Kan handig zijn voor jonge spelers of Tekken-leken, maar wie net zoals ons al een dikke 25 jaar Tekken onder de riem heeft, verkiest gewoon de traditionele besturing: voor elke ledemaat een facebutton.

Unreal 5 is best unreal

 Bandai Namco loodst Tekken netjes de nieuwe generatie in: veel content, weergaloze visuals dankzij de Unreal Engine 5 en een iconisch rooster vechtersbazen. Veel trouwe gezichten zoals Paul, Panda en Hwoarang maken hun opwachting, maar dan in lichtjes verouderde vorm, met getweakte movesets en tonnen customization opties. O ja, en heerlijk schermvullende Heat attacks die van onze OLED afspatten.

Tekken 8 introduceert drie nieuwkomers en die maken een sterke eerste indruk. Reina is een mysterieuze dame die vooral van dichtbij dodelijk uithaalt, de Franse spion Victor Chevalier heeft iets met maatpakken en katana’s en Azucena Ortiz is een aan koffieverslaafde hyperactieve MMA-vechter. Onze favoriete. Iconische koppen zoals stamvader Heihachi en dikke Bob schitteren dan weer door hun afwezigheid. En die hadden ze gerust vanonder de zoden mogen halen.

Roll back

Tekken zou geen Tekken zijn zonder een stevige online mode. Dankzij de rollback-netcode die lag zo goed mogelijk probeert te compenseren, werkt dat opnieuw verrassend goed. De Tekken Fight Lounge belooft verse events vanaf launch, maar het is het aparte replay-systeem dat een speciale vermelding verdient. Zo kan je eigen replays of die van andere fighters bekijken en op elk moment in de huid kruipen van één van de personages. Zo leer je hoe je het beter had aangepakt om uit die netelige situatie te raken.

Kortom, sterk werk van Namco Bandai dat bewijst dat het aloude triumviraat van het vechtgenre nog steeds regeert en Tekken moeiteloos naast Street Fighter en Mortal Kombat mag staan. En ook al houden we niet zo van DLC-fighters, in het geval van Tekken wordt dat vooral een blij terugzien. Met capoeirakoning Eddy Gordo de rest van de Invader-redactie op de zenuwen werken? Hell yes!