Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC

Han, Luke of Leia? Als het aan ons ligt, kiezen we resoluut voor de rebelse ruimtesmokkelaar met leren vest. Dat Ubisoft nu een Star Wars-openwereldavontuur met blasters in plaats van lichtzwaarden heeft gemaakt, is een jongensdroom die uitkomt. Al schiet deze Han Solo simulator niet altijd even raak.

Sigourney Solo

Een Star Wars-game zonder lichtzwaarden? Halleluja! Terwijl de focus van Star Wars-games doorgaans ligt op duels met feilloos ontworpen slechteriken, krijgen we met Outlaws de kans om een andere kant van George Lucas’ universum te ontdekken. En dat werkt verfrissend. De oorlog van The Empire met de rebellen maakt hier plaats voor de machtsstrijd tussen allerlei ongure criminele kartels. Waar jij je als een gladde paling tussen beweegt.

Jij speelt de professionele dievegge Kay Vessel – denk Sigourney Weaver die Han Solo’s kleerkast heeft geplunderd – die in een verloederde goktent in Canton Bight hokt. Na een uit de hand gelopen jatpartij en een niet zo koosjere ontmoeting met enkele rebellen – krijg je een prijs op je hoofd. Sliro – de nieuwe en ambitieuze leider van het nietsontziende Zerek Besh-kartel – wil jouw hoofd boven de schuifdeur van zijn witte, riante bergvilla. Tijd om een ruimteschip te jatten en het samen met je kleine (en enige) vriend Nix op een rennen te zetten.

Megaheist

Met Sliro’s premiejagers op je hielen, strandt Kay op de savanneplaneet Toshara. Daar krijgt ze een voorstel om de ultieme heist te plegen zodat ze ergens diep in een Galaxy Far Far away kan gaan rentenieren. Je krijgt de hulp van ex-oorlogsdroid ND-5 die meermaals je lijf en leden redt. En laat nu net die sidekick ook het verhaal van deze Outlaws redden.

Kays zoektocht naar de experts om die megaheist te doen lukken, schotelt verschillende plotwendingen voor maar blijft best voorspelbaar. Outlaws is een typisch anti-heldenverhaal dat vooral aan de oppervlakte blijft en nooit de grote thema’s van de originele films benadert. Vermakelijk, maar nooit echt beklijvend.

Gelukkig is er nog de voormalige moorddroid ND-5 die zijn AI-persoonlijkheid in de schaal werpt en dit intergalactische overvalverhaal van wat meer diepte voorziet. Kay mag er dan uitzien als de ultieme eighties heldin, ze mist simpelweg de flair van haar grote voorbeeld. Al waren we eerlijk gezegd te druk in de weer met het omleggen van Jabba’s gepantserde trawanten op Tatooine om daar écht een probleem van te maken.

Een eigen smoel

Hoewel Outlaws op gameplayvlak niets vernieuwend doet, brengt het een geslaagde mix van vertrouwde ingrediënten. Klim- en klauterwerk zoals Uncharted (zij het iets ruwer afgewerkt), stealth en shootouts waar je de blauwdruk van The Division ziet, een flinke portie openwereldverkennen zoals Assassin’s Creed, maar dan op heerlijke speeder bike. Het voelt allemaal erg vertrouwd aan, al doet Outlaws er ook zijn eigen ding mee.

Het reputatiesysteem waarbij je tussen de verschillende criminele clans moet schipperen, geeft je het gevoel dat je jouw criminele opmars enigszins zelf bepaalt. Je kleine viervoeter Nix die je bevelen kan geven, geeft de stealthsegmenten dan weer een leuke twist. En ook al vonden we de opgelegde sluipsessies in de tweede helft te overheersend, toch hebben we ons ontzettend vermaakt tijdens onze 30 uur durende ontdekkingstocht.

En dat komt vooral omdat de liefde voor Star Wars hiervan afdruipt. De eerste keer dat je rondstruint op de drukke marktplaats van Toshara of in de Cantina van Tattooine, kijk je je ogen uit. Sluipend de banale gesprekken van Stormtroopers of ingenieurs opvangen, de streng bewaakte basissen van The Empire binnendringen en je moeten verschansen voor een bipedale AT-ST Walker die voor de poorten patrouilleert. Of de dubbele zon zien opkomen bij het huis van Luke Skywalker. Die momenten hielden we ons Star Wars-hart even vast. Ben je nog maar een zweempje fan van de originele Star Wars-trilogie? Dan moet je Outlaws absoluut proberen.

Open wereld building

Dat Ubisoft ervaring heeft met openwereldgames zie je ook. De lijst met zijmissies waar je intel kan sprokkelen of materialen om je schip of speed bike te upgraden, groeit al snel aan. En ook al zijn niet alle missies even intrigerend, ze dragen stuk per stuk bij aan de best fantastische world building.

Ook kudos voor het skillsysteem. Nieuwe skills en subskills koop je niet gewoon met verdiende XP (de game doet niet aan XP), maar hangen vast aan verhaalmissies, challenges of verzamelmissies. Het zorgt ervoor dat Kays arsenaal aan mogelijkheden op een meer organische manier uitgebreid worden.

Een ritje op je speeder (heerlijke bike trouwens!) leidt gegarandeerd naar nieuwe ontdekkingen, of allerlei random events. Zo zie je vaak een Imperial schip laag overvliegen om een piratenkamp op te ruimen. Dan is het kwestie van het schip snel te achtervolgen naar de landingsplek en sluipend tussen de blasterkogels de buit te jatten. Of gewoon zelf je blaster trekken – of granaatwerper jatten – en de witte helmen aanpakken.

Ook de ruimte-exploratie en gevechten met de Trailblazer zijn op zich best eenvoudig, maar het navigeren tussen gigantische meteorieten in een ruimtemist en het kapot knallen van TIE-fighters, biedt de perfecte afwisseling voor het racen, sluipen en blasters knallen op de begane grond. Als openwereldervaring vinden we Star Wars Outlaws geslaagd, al mocht de laag polish nog een heel stuk dikker liggen.

Visueel wisselvallig

Op grafisch en technisch vlak vlak hadden we liever meer gezien. Of beter: meer consistentie. Wij speelden de game op PS5 en daar merk je dat Massive Entertainments eigenste Snowdrop Engine (waar ook The Division-serie op draait) nog moeilijk kan wedijveren met Unreal Engine 5. Kays kapsel danst zelfs als het windstil is, haar ogen (en die van de rest) zijn vaak levenloos en haar gezicht is soms bedekt met een wazige laag blur zodat enige vorm van expressie ontbreekt.

Ga je de ruimte in met de Trailblazer, dan word je omvergeblazen van de visuele overload. Hetzelfde geldt voor binnenomgevingen die bulken van de kleine details. Dat terwijl de makers je buiten op Toshara en Tatooine op vergezichten of set pieces durven trakteren die hun effect missen door de wazige graphics. Star Wars Outlaws is wat grafische performantie betreft gewoon te wisselvallig. En van een blockbuster van deze grootorde verwacht je meer polish. Zonde, zeker omdat de retrofuturistische wereld met zoveel oog voor detail en liefde zijn opgetrokken.

Niet perfect

Het rommelen met de grafische settings helpt wat. Op PS5 kan je kiezen tussen drie verschillende grafische modi, al vinden wij de Quality-optie de enige valabele. Die biedt het meeste grafische detail, maar dan aan een lage 30 fps. Kies je voor Performance dan krijg je 60 fps, maar ziet de open wereld er stukken minder uit. Ook de tussenoptie Favor Quality die de teller op 40 fps zet, vinden we eigenlijk ondermaats. Het contrast met first-party PS5-games zoals Spider-Man 2 is bij momenten groot.

We hopen dan ook hard dat Massive Entertainment net als CD Projekt Red en zoveel andere developers zijn eigen engine op pensioen stuurt en voor een mogelijke Outlaws 2 overstapt naar Unreal Engine (fingers crossed!). Ook de occasionele technische euvels en weirde glitches met de belichting zouden hiermee opgelost zijn.

Star Wars Outlaws is geen perfecte game, maar slaagt in zijn opzet: jou de ultieme Han Solo-trip laten beleven. Het vervult een Star Wars-verlangen waarvan we niet eens wisten dat die nog zo vurig zou zijn. En stiekem hopen we dat Massive Entertainment met een verse update alsnog de performantie op consoles kan opkrikken. Misschien nog voor de Wild Card-verhaalexpansie deze herfst dropt?