Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC

Na een ontwikkelingsperiode van 10 jaar, is Skull and Bones eindelijk aangemeerd. Maar of Ubisofts zwalpende galjoen de bijzonder woelige oceaan heeft overleefd? Nauwelijks.

Ray Tracing of Framerate?

De eerste indruk die je krijgt van Skull and Bones boezemt niet veel vertrouwen in. De talloze uitstellen hebben duidelijk hun sporen achter gelaten. De visuals lijken weggelopen uit het vroege PS4-tijdperk en het valt op dat Skull and Bones nog steeds draait op dezelfde engine als die van zijn inspiratiebron: Assassin’s Creed IV: Black Flag.

Dat vertaalt zich in enorm wisselvallige prestaties. Zowel op visueel als technisch vlak. Kies je Performance Mode is de framerate vloeiend, maar nemen de visuals een stevige duik. De texturen zijn wazig, zeegolven zijn plots pixelated en je baard, wenkbrauwen en de rest van je lichaamsbeharing ziet er helemaal niet uit. In deze modus lijkt Skull and Bones eerder op een alpha-build dan een volwaardige game.

Schakel je over naar de Graphics Mode, dan krijgen de visuals een flinke boost – inclusief ray tracing – maar zinkt de framerate naar de haaienkelder. Aanvankelijk lijkt de game met 30 fps onspeelbaar, maar eens je hersenen wennen aan de lagere framerate, vallen de vele visuele details op. De Indische Oceaan oogt mooier, maar ook attributen op je schip vertonen plots veel meer detail. Nooit eerder was het verschil tussen beide modes zo frappant.

We vonden het zelfs moeilijk kiezen in welke modus we deze Skull and Bones wilden verder spelen. Gevolg: wij hebben voortdurend gewisseld tussen beide modi. Tijdens een gevecht op een woeste zee is 60 fps een must. Maar een zeetochtje in de warme gloed van de zonsondergang, voelde dan weer beter aan met ray tracing. Misschien toch een grafische tussenmodus voorzien, Ubisoft?

Pitstop

In tegenstelling tot Assassin’s Creed IV: Black Flag, focust deze piratengame uitsluitend op schepen en zeegevechten. Je gaat aan wal om missies aan te nemen of voltooien, een nieuwe sloep te bouwen, beter wapentuig te fabriceren of je smokkeloperatie te overzien. Je schip is je vrijheid in de wereld van Skull and Bones, zoals dat in Red Dead Redemption 2 je paard was.

Helaas betekent het ook dat er op het vasteland weinig te beleven valt. Je kan grondstoffen aanschaffen, je roversbuit verkopen of gerechten klaarmaken die de stamina van je crew op peil houden tijdens een zeereis. Hier en daar pik je ook schatkaarten op, waarvoor je op zoek naar een steen met een specifiek symbool om extra loot op te graven. Maar daarmee heb je alles op land wel gezien.

Geslaagde zeeslagen

Gelukkig valt in het ruime sop meer te beleven. Spelers die Black Flag speelden, hebben de besturing meteen in de vingers. De gameplay is nog altijd even eenvoudig als doeltreffend. Met blaffende kanonnen een vijandig schip confronteren tussen metershoge golven in een razende storm? Het voelt best geweldig aan. Ook een vijandig bolwerk aan flarden knallen en tegelijkertijd de inkomende kogelregen van geschuttorens vermijden, zorgt voor epische confrontaties.

De overzichtelijke UI tijdens de battles verdient ook een vermelding. Dankzij diverse richtkruizen voor de wapentypes, kan je de overgang van Long Guns op de boeg naar je zijdelings geschut perfect zien. Gezien het herladen tijd in beslag neemt, is de feature vooral handig tijdens verhitte zeegevechten, zodat je niet per ongeluk de verkeerde lont afsteekt.

Drijvend fort

Aan wapenvariatie trouwens geen gebrek, want Skull and Bones biedt een belachelijk uitgebreid wapenarsenaal om de Indische Oceaan te overleven. Zoals in Black Flag kan je je schip uitrusten met een waaier aan kanonnen, mortiers, pantsers, helend schiettuig voor co-op play en zelfs harpoenen of raketten. Het enige wat wij missen is een stormram. Tegenstanders rammen is altijd een offensieve optie, maar de stormram is om onbekende reden niet opgenomen in de scheepsdesigns. En dat is zonde.

Naast functionele onderdelen biedt Skull and Bones ook enorm veel cosmetische items. Dat gaat van emblemen en kleurpatronen voor je zeilen, tot scheepsornamenten, boegbeelden en zelfs de outfit van je crew. Cool is dat je elk van je schepen zelfs een naam kan geven, waardoor je complete vrijheid hebt in het design van je schip. Hetzelfde geldt voor je personage: je kan een volledige outfit samenstellen, alsook de emotes van je kapitein bepalen. Veel te ontgrendelen dus, alleen rest de vraag: houd je hiervoor de piratengrind vol?

Grindgame

Want daar wringt het schoentje van deze live-service game. Wil je alle mogelijke opsmuk voor je driemaster verzamelen, dan heb je enorm véél tijd nodig. Elk wapen of accessoire vereist een blauwdruk, die verspreid liggen over de map. Heb je eindelijk zo’n bouwplan in handen? Dan moet je alle grondstoffen bijeen sprokkelen. Die verzamel je via ongeïnspireerde ritmische mini-games die uit het PS3-tijdperk lijken te komen. Waardoor je al snel overschakelt op het kapen van handelsschepen of plunderen van forten.

Aanvankelijk is de jacht op telkens sterkere wapens en schepen een leuke drijfveer. Al steekt herhaling na enkele uren de kop op als je de cyclus weer maar eens opnieuw begint. Bovendien introduceert Ubisoft enkele vreemde mechanics, die haaks staan op vlotte gameplay. Voor je smokkeloperatie sluit je verschillende contracten af, waarbij je goederen moet ophalen of leveren. Zijn dergelijke opdrachten actief, dan blokkeert de game alle vormen van fast travel. Behoorlijk vervelend, vooral als je uit efficiëntie meerdere contracten tegelijk aanneemt, maar voor enkele nog niet sterk genoeg bent.

Geen vriendschap tussen piraten

Ook het co-opkantje van Skull and Bones heeft enkele vreemde designkeuzes. Zo kan je de hulp inroepen bij het vernietigen en plunderen van een zwaarbewapend fort of kelderen van ijzersterke eliteschepen. Andere spelers kunnen wel deelnemen, maar hebben geen tools om jou daarvan op de hoogte te brengen. Ook is er geen fast-travel optie om samen te komen vóór je de activiteit start, waardoor je vaak op je eentje aangewezen bent. Allemaal best onpraktisch voor een online game.

Toegegeven: tijdens onze volledige reviewsessie hebben we geen enkele piraten-posse opgestart. Nochtans kruisten we voldoende spelers op ons pad, maar vaak deed ieder zijn eigen ding. Ook conflicten met andere spelers komen weinig voor. Uit vrees om je verzamelde loot te verliezen, maar ook omdat er voor de verhaalmissies simpelweg geen nood is aan het samenspannen met bondgenoten.

Sea of Thieves achterna

Begrijp ons niet verkeerd: de core gameplay van Skull and Bones is lang niet slecht. Alleen heeft dit piratenavontuur de pech dat het jaren na Sea of Thieves verschijnt. En belangrijker: 10 jaar na zijn inspiratiebron Assassin’s Creed IV: Black Flag. Daardoor voelt deze Skull and Bones beperkt aan in alles wat het doet en zit je constant met het knagende gevoel dat Ubisoft nog tonnen gameplayfeatures moet toevoegen om van Skull and Bones de ultieme piratenervaring te maken.

Voor Ubisoft is het nu een kwestie van doorzetten en blijven investeren in de evolutie van Skull and Bones. De game kan nog een hoop toevoegingen verdragen, zoals een schattenjager update, alsook een walvisvaarder update. Een optie tot enteren – inclusief vijandige crew afslachten op het dek van hun eigen schip – missen we hard in deze piratengame. Een rudimentair combatsysteem moet toch implementeerbaar zijn? Spookschepen en zeemonsters staan al paraat, maar dat mogen er gerust meer zijn. Zodat we de schedel aan de boeg van ons schip kunnen hangen als trofee. Waar wacht je nog op, Ubisoft?