Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC/PS4/Xbox One/Switch 1&2

Het blijft een lastige opdracht voor ontwikkelaars: een oude klassieker uit het 8- of 16-bit tijdperk nieuw leven inblazen. Te vaak zien we ze terugvallen op generieke remasters of halfbakken reboots die niet begrijpen wat die oude games precies zo goed maakte.

Gelukkig bewijst Shinobi: Art of Vengeance dat het anders kan. De 2D-actiegame treedt in de voetsporen van titels zoals Streets of Rage 4 die ook al eerder het perfecte evenwicht vond tussen retrogevoel en hedendaagse verfijning. Het hoeft dan ook niet te verbazen: ook dit eerbetoon aan SEGA’s vlijmscherpe retroklassieker is het werk van de Parijse studio LizardCube die ook Streets of Rage 4 grotendeels in goede banen leidde.

Ook hier slagen ze Fransen erin om het DNA van de iconische sidescroller uit de jaren ’90 te behouden en het design de nieuwe generatie binnen te loodsen. Het resultaat is wellicht een van de beste 2D-actiegames die je de ultieme badass ninja fantasie laat beleven.

Flinterdunnetjes

De opzet van Art of Vengeance is – zo hoort het voor 16-bit games – lekker oppervlakkig en niet te misverstaan eenduidig. Jij speelt Joe Musashi, de leider van de beruchte Oboro-clan die zijn dorp geplunderd ziet worden. Alle leden van zijn clan waaronder zijn gezin zijn in steen veranderd. Verteerd door woede trek je eropuit om wraak te nemen op Lord Ruse en zijn kwaadaardige corporatie.

Het verhaal is lekker dun en cliché, helemaal over-the-top en wordt verteld via korte en prachtig geanimeerde tekeningen die je snel terug de actie ingegooid. En zo hoort het. Het verhaal dient net als vroeger vooral als excuus om honderden slechterikken op superstijlvolle manier aan stukken te hakken.

De kunst van de combat

De combat is het hart en de ziel van Art of Vengeance en eerlijk? Die is ronduit indrukwekkend: erg vlot en immens bevredigend. Je start bescheiden met een lichte en zware houwaanval die je gaandeweg tot steeds geschiftere combo’s kan combineren, een coole dive kick en een handvol werpmessen. Je kan voortdurend nieuwe moves en speciale aanvallen kopen in de shop, die het aantal aanvalsopties gevoelig verhogen. En het vechtsysteem is verrassend veelzijdig. Je kan combo’s verlengen met een dash, cancellen of je vijand in de lucht katapulteren en daar je combo’s verderzetten.

Daarnaast beschik je ook over speciale Ninpo-aanvallen waarbij je vuur uit je vuisten tovert, je vijanden bestookt met een dodelijke hydro-aanval of een gigantische shuriken werpt. Ze krikken het spektakelgehalte gevoelig op en zijn vooral handig tijdens de soms lastige baasgevechten. Net als de nog imposantere Ninjutsu aanvallen die alle vijanden op het scherm in lichterlaaie zetten.

Ook cool gevonden: je beschikt over een executiemeter waarmee je alle gemarkeerde vijanden in één flits kan afmaken. Zoals we al zegden: de aanvalsmogelijkheden zijn legio en het voelt allemaal bijzonder goed aan. Elke salto, elke houw met je katana en elke uitgekiende dash voelt haast perfect aan. Waarbij de makers de chaotische actie sporadisch heel even vertragen zodat je alle awesomeness beter kan opnemen.

Afwisseling troef

Naast knokken word je ook uitgedaagd met platformstukken die je timing en precisie op de proef stellen. Van klauteren langs torenhoge pagodes tot springen over brandende wrakken: elk level biedt nieuwe obstakels die de spanning erin houden. En de afwisseling. Wat dacht je van een helse achtervolging op de rug van je lievelingswolf? Of een liftlevel die je instant terugbrengt naar 30 jaar geleden? Het is duidelijk dat de makers hebben nagedacht over variatie: geen enkel level van deze 12 uur durende ninjafantasy voelt hetzelfde aan.

Als we dan toch een punt van kritiek mogen aanhalen: er zijn ook momenten waarop het platformen iets te streng aanvoelt en één misstap instant dood betekent. Oké, je spawnt meteen terug en de savepoints liggen goed verdeeld, maar het breekt het gezwinde combattempo soms wat. Maar goed, het was vroeger nog stukken afstraffender en het gevoel van voldoening is dan ook des te groter als je er eindelijk voorbij bent.

Als een levend schilderij

Als retrofans moeten we toch even stilstaan bij de heerlijke visuele stijl die de kunstenaars van LizardCube op je scherm toveren. Alles is met de handgetekend, van de vloeiende animaties van je Shinobi tot de dynamische achtergronden die tjokvol lagen en detail zitten. Gecombineerd met subtiele lichteffecten lijkt dit wel een tot leven gekomen stripverhaal of anime. Elke beweging – hoe klein ook – oogt elegant.

In een tijd waarin veel ontwikkelaars van retrorevivals kiezen voor pixelart, steekt Shinobi: Art of Vengeance er met kop en schouders bovenuit door zijn fantastisch visuele aanpak. Het zorgt niet alleen voor een unieke look, maar versterkt ook het gevoel dat je écht in de huid van een ninja kruipt.

Bommetje jeugdgevoelens

Voor wie net als ons heel wat gamejaren onder de gordel heeft en de originele Shinobi nog speelde op zijn Master System of Mega Drive, is deze Art of Vengeance pure nostalgie. De geluidseffecten, de animaties en de levels roepen herinneringen op aan de hoogdagen van SEGA’s serie.

Tegelijk weet het team van LizardCube dit 2D-nostalgiebommetje te voorzien van een soepel en intuïtieve besturing, een bijzonder veelzijdig vechtsysteem en productiewaarden die zelfs op de PS5 Pro overtuigt. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de soundtrack waarbij SEGA’s Yuzo Koshiro – die de iconische chiptunes maakte van Revenge of Shinobi en Streets of Rage op de Mega Drive – elke bossbattle en achtervolging perfect muzikaal weet te onderstrepen.

LizardCube bewijst nog maar eens de koning van de retrorevival te zijn. Ze begrijpen exact waarom het origineel zo geliefd was, en weten dat perfect te vertalen naar een moderne actiegame. Voor ons part mogen deze Fransen zowat elke iconische 16-bit klassieker van toen onder handen nemen.