Wat is Project CARS 3? Na onze hands on wisten we al dat de makers een radicale koerswijziging hebben doorgevoerd. Deel 3 is niet langer de simulatieracer die zijn voorgangers probeerden te zijn, maar een arcaderacer. Wil ontwikkelaar Slightly Mad Studios snel cashen door te profiteren van de naambekendheid van zijn reeks? De keuze is alvast erg verwarrend voor de fans, die online massaal reageren op de beslissing. Terecht, want Project CARS 3 blijkt ook gewoon een heel zwakke game.

Grafisch ondermaats

Het is jaren geleden dat we nog eens een racegame reviewden die er zo slecht uitzag. En we speelden ondertussen zowel de pc- als PS4-versie. De texturen zien er wazig uit, alsof ze nooit helemaal inladen. Als ze per ongeluk toch scherp ogen, lijken ze weggelopen uit de vorige consolegeneratie. Op pc is de game instabiel. Op PS4 schiet de anti-aliasing schaamtelijk tekort. Screen tearing komt veelvuldig voor. Bovendien hadden we ook her en der last van grafische glitches. En het lijstje met ongenoegen over de grafische kwaliteiten, is erg lang. Er is duidelijk een probleem met de belichting van de spelomgeving en het regenweer ziet er verschrikkelijk uit. Eenmaal het water uit de hemel begint te vallen, lijkt het alsof er stof over het donker asfalt dwarrelt. Pas wanneer het kletsnat is, ziet deze Project CARS 3 er een beetje overtuigend uit. Maar dan is het kalf al lang verzopen.

Het oog wil wat, maar de handen nog meer. Enkel de handen dan, want Project CARS 3 met een stuurwiel én pedalen spelen, is de moeite niet. Geen gevoel, geen verfijning, weg ermee. Niet dat het met de controller veel beter voelt. Op zijn best doet de wegligging van de wagens ons denken aan een heel flauwe versie van wat het helaas ter ziele gegane Project Gotham Racing deed. Of misschien deden de constante meldingen na weer eens een perfecte bocht ons denken aan het Kudos-systeem van laatstgenoemde. Wat die succesmeldingen betreft: het scheelt niet aan onze rijkunsten. Ook als je een bocht compleet verkeerd aansnijdt, kan het zijn dat je volgens Project CARS 3 een perfecte bocht reed. Om maar te zeggen dat de simulatieziel er helemaal is uitgeknepen.

Klein lichtpuntje

De lijst met beschikbare auto’s is lang, maar van de weet ik hoeveel exemplaren zijn er ongeveer een handjevol de moeite. De Porsche 935 2019 bijvoorbeeld. Het is wellicht geen toeval dat ze ons onder lichte dwang die wagen aanbevolen tijdens onze previewtest. Met die flinke jongen is zoeken naar de grens tussen grip en snelheid wel een aangename bezigheid. Maar de meerderheid van de wagens is even opwindend als de voorwielaangedreven Peugeot waarmee jouw oma elke week boodschappen doet. Je krijgt nauwelijks feedback van de remmen. Vol gas een bocht uitknallen, deed ons minder dan een oude syllabus doorbladeren. Even terzijde: de waarheidsgetrouwheid van de circuits is soms even groot als die van een uitspraak van Donald Trump.

Project CARS 3 heeft een heel klein lichtpuntje. In het systeem om de ideale lijn aan te geven, zit potentieel. Een roze icoon geeft je rempunt aan, een gele wegwijzer het punt waar je naartoe moet sturen en een blauw exemplaar markeert het ideale punt waarop je de bocht verlaat. Dat die iconen niet overal even accuraat de ideale lijnen en rempunten aangeven, vergeten we er voor het gemak even bij. Goed gevonden, dat systeem, maar verder dan dat geraakt deze game niet. Wat dacht je bijvoorbeeld van tam klinkende auto’s? Een peperdure racewagen moet opgefokt, agressief of indrukwekkend klinken, niet als een staafmixer uit de Action.

Gigantische mislukking

Het zal je niet verbazen dat de carrièremodus minder uitstraling heeft dan de mantelpakjes van Angela Merkel. Je moet gewoon een aantal races afwerken, af en toe een kampioenschap betwisten en als je geluk hebt hier en daar een ritje rijden tegen de chrono. Heel vervelend vinden wij het trouwens dat je na elke race gewoon weer terechtkomt in het menu om de vorige race te starten. Je moet dus elke keer onnodig wegklikken voor je aan een nieuwe race kan beginnen. Dat zal je gegarandeerd meer bloed, zweet en tranen kosten dan de ontwikkelaar liet voor deze game. Hadden we je trouwens al verteld dat pitstops, bandenslijtage en brandstofverbruik geschrapt zijn? Van die felgesmaakte endurance races niets meer te bekennen.

We vinden Project CARS 3 een mislukking. Niet door het oneigenlijke naamgebruik en de daardoor misplaatste switch van simulatie naar arcade. Wel door de bijzonder belabberde kwaliteit van deze race-ervaring. Project CARS 3 probeert Forza Horizon te zijn, maar eindigt als iets dat qua niveau meer wegheeft van E.T.: The Extra Terrestrial, een spel dat de gameindustrie begin de jaren 80 eigenhandig in een recessie stortte. We kunnen ons niet ontdoen van de indruk dat Slighty Mad Studios nog zeker een jaar extra had kunnen gebruiken om er iets van te maken. Nu is Project CARS 3 niet meer of minder dan de karaktermoord van een voorheen succesvolle reeks. Begrijpe wie begrijpe kan. Wij verstaan deze problematische release alleszins niet.