Nu de MotoGP op zijn gat ligt omwille van een klein virus, krijgt Milestone onbetaalbare reclame. De echte MotoGP-sterren hebben er op het moment van schrijven al drie virtuele GP’s opzitten. Een unieke kans dus om heel wat extra zieltjes te winnen. Maar is die MotoGP 20 wel goed genoeg om nieuwkomers te verleiden?

In leder verpakte kont

De huidige omstandigheden tonen aan hoe belangrijk multiplayer is voor de groei van deze reeks. Milestone zet ondertussen al drie jaar in op esports. Met de immense lag maakten ze vorig jaar eindelijk komaf. Maar zelfs na die belangrijke stap blijven we op onze honger zitten. De online opties zijn te beperkt. Er is geen onderscheid tussen ranked en unranked, bijvoorbeeld. Je kan enkel racen in een bepaalde motorklasse. Voor de fun MotoGP mixen met Moto 3 of iedereen op een Ducati uit 2004 zetten, is niet mogelijk. En waar zijn die safety ratings die trenden bij vierwielsimulaties? Het grootste probleem blijft echter het beperkte aantal onlinespelers. Races bestaan te vaak uit minder dan een handvol deelnemers. Als dat vlak na release zo is, wat zal dat dan geven binnen enkele weken of maanden?

De grote verandering aan het weggedrag is dit jaar het verhoogde realisme bij remmen. “Verhoogd” mag je letterlijk nemen, want als je te stevig aan jouw trigger trekt, dan tilt jouw motor zijn achterwerk onbeschaamd op. Remmen is doseren. Doe je dat niet, dan beland je in een ongecontroleerde stoppie of vlieg je over jouw stuur het decor in. Het vergroot de skill gap en die kloof was in deze reeks al aardig uitgediept.

Als veteranen van vele oorlogen juichen wij deze nieuwigheid toe, maar toegankelijker voor nieuwkomers is MotoGP 20 zeker niet geworden. Verder valt op dat de motoren deze keer beter van richting veranderen en dat was nodig. In pakweg Mugello of Assen, twee circuits waar je de motor constant van links naar rechts gooit, maakt dit een gigantisch verschil. Je moet niet langer met de setup zitten klooien om een enigzins bestuurbare machine onder jouw in leder verpakte kont te krijgen.

Meer realisme

De blikvanger voor 2020 is de Managerial Career. Milestone besefte dat de droge bedoening van de voorbije twee jaar – een lusteloze opeenvolging van wedstrijden zonder meer – niet meer van deze tijd is. Ze proberen nu leven in de brouwerij te krijgen met uit het MotoGP-leven gegrepen randzaken. De persoonlijke assistent, ingenieur en data-analist maken hun intrede. Je bent dus niet langer een monomane atleet, maar een KMO die een volledig team rond zich vergaart. Milestone kleedt het echter bijzonder saai in.

In de praktijk komt deze managermode neer op door niet eens bijster interessante menu’s bladeren. De enige “strategie” bestaat erin je budget te bewaken en te bepalen welk onderdeel van jouw motor je eerst ontwikkelt. Kattepis in vergelijking met de heel genietbare Managerial Career van 2017, toen je rijder en teambaas tegelijk was. Spiek even bij Codemasters, Milestone! Transfers bij CPU-rijders, wijzigende krachtverhoudingen tussen de teams, interactie met de media. Een killer feature is deze Managerial Career zeker niet.

Slijten doen we assymetrisch

MotoGP 20 brengt gelukkig ook enkele verbeteringen die we meer waarderen. Banden slijten nu asymmetrisch. Op een circuit zoals de Sachsenring, waar linksaf draaien de norm is, voel je echt het verschil in grip, afhankelijk van welke kant je moet opsturen. Bandenslijtage verloopt proportioneel, om het even hoeveel ronden je wil rijden. Motoren hebben verschillende power maps. De ene setting levert meer vermogen dan de andere, maar ook het benzineverbruik stijgt recht evenredig.

Ook de benzineconsumptie is nieuw. Ga je voor een minimum aan brandstof en riskeer je zonder te vallen of begin je de race met een zware, logge motor vol extra liters zodat je de volledige kracht van je motor kan gebruiken? Qua realisme zet MotoGP 20 belangrijke stappen. Dat je de game nu ook kan dwingen om automatisch de echte hulpmiddelen te selecteren, toont dit aan. Geen tractiecontrole bij de Moto2 en al zeker geen antiwheelie bij de klassieke tweetakt 500cc. Eindelijk! Voor de valsspelers: je kan die hulpmiddelen toch inschakelen in de opties, als je dat wil.

Wisselvallige editie

Ook mooi meegenomen: de vernieuwde historische modus, waarbij je een heleboel MotoGP-legendes en hun bijhorende motoren kan ontgrendelen, vormt een leuke afwisseling. Alleen jammer dat het weggedrag van de motoren evenveel varieert. De vroege MotoGP-machines rijden verschrikkelijk, met overdreven veel onderstuur en een versnellingsbak die zo kort schakelt dat een dwerg een reus lijkt. De halveliters zijn dan weer heerlijk ontstuimig. Zonder kleerscheuren de start overleven, is een belevenis op zich.

Het typeert MotoGP 20, dat sterke momenten afwisselt met zwakke factoren. Een argument om deze bevindingen te bevestigen? Dit spel ziet er gelikt uit, maar  van zodra er veel motoren aanwezig zijn, fluctueert de framerate zelfs in de performancemodus op de Xbox One X. Een wisselvallige editie dus die niet genoeg troeven in handen heeft om het merendeel van de extra passanten te overtuigen om jaar na jaar terug te keren. Dat voorrecht blijft voorbehouden aan motorjunkies zoals ons.