fbpx

Middle-earth: Shadow of War – Definitive Edition

Ook zo’n grote fan van Lord of the Rings? Dan heb je Middle-earth: Shadow of War ongetwijfeld kapot gespeeld. Orks aan je zwaard rijgen of je dolk vanuit de schaduw tussen hun ribben ploffen? Heerlijk. En dankzij het ingenieuze Nemesis-systeem had je altijd een nieuwe voorraad griezels om over de kling te jagen. Ondertussen zijn we een jaar verder en gooit Warner Bros. een Definitive Edition op de markt, compleet met alle updates en uitbreidingen. Of de game zijn charme nog heeft? Even kijken…

Ring of Power

Voor wie de originele release gemist heeft: Shadow of War pikt meteen op waar zijn voorganger eindigde. Zwaardvechter Talion en zijn spectrale maat Celebrimbor hebben een nieuwe Ring gesmeed om een leger orks naar de voordeur van Sauron te marcheren. Tijdens je avontuur ontmoet je bekende figuren als de sluwe Shelob en de machtige Witch King. Toegegeven, Monolith springt vrij om met het bronmateriaal, maar dit blijft een briljant fantasy-verhaal.


Ook de gameplay speelt opperbest, want het Nemesis-systeem zorgt voor een dynamische wereld met eeuwig conflict. Pak jij een Ork niet aan? Dan doet zijn collega dat wel. Door de machtsstrijd raken vacatures in Saurons leger snel gevuld. Godzijdank kan jij de ploerten ook domineren met de Ring of Power, zodat ze bloed vergieten in jouw naam. Cool is dat elke onderdaan uniek is, met specifieke vaardigheden en zwaktes. De Definitive Edition introduceert zelfs twee nieuwe clans. De Slaughter Tribe zaait angst met zijn sadistische vechtstijl, terwijl de Outlaw Tribe de rebellen met superioriteitscomplex huist. Als je een gezellig zootje orks bijeen hebt, is het tijd om Saurons forten te bestormen. Resultaat is een veldslag van jewelste, waarbij de schurken mekaar al schreeuwend aan stukken hakken. Zelfs een jaar na release blijft het geweldig entertainend.

En toen was er licht

Ook de uitbreidingen verdienen aandacht. Blade of Galadriel breit een vette epiloog aan de campagne van Shadow of War, maar biedt op gameplayvlak minder diepgang. Spelers kruipen in de huid van Assassin Eltariel. Dankzij haar twee vlijmscherpe wapens heeft de elf een soepele vechtstijl en ook haar Light-vaardigheden zijn geslaagd. Orks te lijf gaan met lichtexplosies? Cool! Probleem is dat Eltariel de griezels niet wil domineren, waardoor het Nemesis-systeem buitenspel wordt gezet. Logische keuze voor een kleinere uitbreiding, maar het blijft een gemis. Nu goed, hier en daar is de Elf Assassin verplicht om samen te werken met het gespuis van Mordor. Die scènes introduceren een paar leutige orks, maar de verhaalsegmenten met Talion blijven je het meest bij.

The Desolation of Mordor zet daarentegen volledig in op gameplay en duwt het verhaal naar de achtergrond. Orkdoder van dienst is soldaat Baranor uit de hoofdgame. Leuke twist: deze kerel heeft geen Ring of Power, dus zijn dood luidt meteen het einde van je avontuur in. En laat de zengende woestijnvlaktes van Lithlad nu net een dodelijke regio zijn. Gelukkig beschikt Baranor over een shitload aan gadgets. Als een ware Rico Rodriguez navigeert-ie de omgeving met grijphaak en parachute, terwijl-ie vijanden te lijf gaat met vuurpijlen en rookbommen. Een leuke afwisseling op de swordplay. Het coolste deel? De introductie van de Oosterlingen uit Return of the King. Baranor kan de huurlingen inhuren als lijfwacht of infiltratiepartner. En dat zorgt voor een leuke twist op het Nemesis-systeem. Eentje die wat ons betreft meer aandacht verdiende dan een cameo in dlc-uitbreiding. Ideetje voor de sequel?

8.7
  • ultieme versie
  • Nemesis-systeem
  • 2 nieuwe Ork-killers
  • hoofdgame blijft hoofdattractie

BESLUIT

De Definitive Edition is meteen de meest complete ervaring. Blade of Galadriel voegt een coole verhaaluitbreiding toe, terwijl Desolation of Mordor leuke afwisseling biedt op het Nemesis-systeem. Al blijft Shadow of War zelf de hoofdattractie.

Een reactie achterlaten