Getest op: PC
Ook beschikbaar op: PS5

Marvel’s Spider-Man 2 was een dijk van een game op de PS5, en het is dus een beetje een understatement om te zeggen dat er reikhalzend werd uitgekeken naar de pc-release. Maar wie er al even de Steam-reviews op nasloeg, merkt dat de blockbuster niet echt uit de startblokken schoot. Al in huis halen dus of nog wachten?

Laat ons zeggen dat de game de overzetting naar pc niet zonder kleerscheuren doormaakte. Haperende cutscenes, framerate drop en pop-in, frequente crashes, personages die er plots uitzien alsof ze uit je Super Nintendo zijn gekropen. Nee, technisch hapert er van alles aan deze port. Zo erg zelfs dat de vele mankementen simpelweg de vaart en de fun uit de game haalt.

Zelfs de krachtigste high-end pc is niet opgewassen tegen de vele technische issues, nodeloos te zeggen dat de Steam Deck helemaal niet overweg kan met deze port. Dat was misschien ook enigszins te verwachten aangezien Spider-Man 2 onze PS5 bij momenten deed vastlopen en het dus een huzarenstukje zou worden om dit op een pc handheld te laten draaien.

Maar goed, zelfs op onze peperdure review pc is Marvel’s Spider-Man 2 helaas bij momenten zo onspeelbaar, dat het de spelervaring danig in de weg komt te staan. En eerlijk? Dit probleemgeval lijkt ons onmogelijk om met wat patchwerk te fixen.

Miles & Peter

Voor wie de afgelopen maanden onder een steen leefde: Marvel’s Spider-Man 2 zet het verhaal van Peter en Miles Morales verder waarbij je tussen beide Spideys kan switchen. De sequel is iets duisterder van aard en de baddies zijn heerlijk afschrikwekkend. Zonder het hele verhaal te gaan spoilen, graaf je dieper in het verleden van Harry Osborn, blijkt de jager Kraven een hele coole bad guy en wordt Venom (ons aller held) een derde superheld/superschurk waar je New York mee onveilig kan maken.

De combat en vooral de boss fights in dit deel zijn ongeëvenaard en van gigantische scope. De eerste missie met Sandman zet in dat opzicht al meteen de toon van zowel het verhaal als de achtbaanrit die je kan verwachten, en het wordt daarna alleen maar beter. De main quests bestaan uit missies die zowel voor Peter als voor Miles bedoeld zijn, en meestal kan je ook gewoon gaan wisselen tussen beide personages. Daarnaast is de map ook bezaaid met een smörgåsbord aan side quests, waarvan sommige specifiek voor één van beide personages zijn.

Leuk voor wie de achtergrond van één van beiden wat meer wil gaan uitdiepen, of voor wie gewoon genoeg tijd heeft om zijn tanden in het hele Spidey-universum te zetten. Kleine bemerking daarbij is dat de missies waar je met MJ aan de slag gaat ook terugkeren, helaas, maar anders dan in deel 1 zijn ze niet zo frustrerend dat ze bij een mislukte poging tot stealth meteen een game over opleveren.

Te veel darkness

En van je tanden tonen gesproken, alles aan deze game voelt een pak volwassener aan dan in de vorige games en dat vertaalt zich ook in de combat die een pak uitdagender is. Bosses waar je echt wel een aanvalspatroon voor mag gaan instuderen, grotere hordes baddies die je tegelijk aanvallen en voornamelijk die sob’s van Kraven die je zonder je gadgets en speciale aanvallen maar moeilijk op de knieën krijgt.

Geen idee wat de jongens en meisjes van Nixxes Software hebben mispeuterd, maar deze pc-versie is voorlopig enkel op papier superieur. Zo ziet het er best weergaloos uit dankzij de ray tracing, maar zorgt die bij momenten voor flinke framedrops. Manhattan ziet er op ons ultrawide-scherm best fantastisch uit. Tot het weer verkeerd loopt en de schaduwen plots beginnen flikkeren, of tijdens het slingeren allerlei visuele glitches opduiken. Dit zou niet mogen.