Getest op: Xbox Series
Ook beschikbaar op: PS5/PC

1. Zoveel Yakuza-games heeft SEGA de afgelopen 2 decennia op ons afgevuurd. Het authentiek Japanse gangsterdrama waar alles mee startte heeft ondertussen al heel wat zijsprongen gemaakt. Maar nog nooit was die zo gewaagd als deze Pirate Yakuza in Hawaii. Een van de pot gerukte spin-off die het beste van Yakuza en Black Flag combineert? Nou, niet helemaal.

Bodemloos vat

Was de inspiratie bij ontwikkelaar Ryu Ga Gotoku Studios op? Of hebben ze tijdens een nieuwjaarfeestje een weddingschap afgesloten om te zien hoe ver ze bij uitgever SEGA konden gaan? Geen idee, maar dat deze piraten spin-off van de doorgaans best serieuze Yakuza-serie ooit goedgekeurd werd, vinden we opmerkelijk. Dit avontuur stond aanvankelijk gepland als expansie voor Like A Dragon: Infinite Wealth, maar werd uiteindelijk als volwaardig Yakuza-avontuur in de markt gezet. En dat zie je. Niet alleen heeft dit piratenavontuur erg korte zeebenen, ook op verhaalvlak pakt ontwikkelaar RGGS minder sterk uit.

Jij speelt met de geschifte publieksfavoriet Goro Majima, die met geheugenverlies wakker wordt op een onbekend strand. Je blijkt op het Hawaïaanse archipel beland en wordt al snel kapitein van de Esperanza, een eeuwenoud piratenschip waarmee je een schat gaat zoeken. Geen vragen stellen, gewoon aan boord van je driemaster klimmen en je de volgende 15 uren laten overdonderen door ontvoerde apen, driekoppige piraten, geschifte gevechten met dekzwabbers en kanonnen waarop lasers gemonteerd zijn.

Even serieus nu: naast compleet wacko, vinden we het verhaal in vergelijking met zijn voorgangers minder sterk en best langdradig. Deze Yakuza Pirates mist het typische melodrama van de reeks en de intriges tussen misdaadfamilies. De oorsprong van deze titel schemert op verhaalvlak door en voelt niet echt als een volwaardig hoofdstuk van serie. Eerder als een uit de kluiten gewassen zijmissie.

Geen zwarte vlag

Wie hoopte dat deze Pirate Yakuza eigenlijk Assassin’s Creed: Black Flag met een Japanse hoek af zou zijn, zal ondertussen teleurgesteld liggen dobberen in de Stille Oceaan. Jawel, ook hier moet je je schip door de beukende golven loodsen, haar upgraden tot varend fort en vijandelijke schepen enteren en/kelderen. Maar in vergelijking met Ubisofts piratentopper pakt deze Japanse vrijbuiter op gameplayvlak erg oppervlakkig uit.

Het zeilen gaat bijvoorbeeld gaat ontzettend langzaam, ondanks de boosts en de windtunnels. Je kan je schip voorzien van machinegeweren, laserkanonnen en allerlei andere militaire wapens. Maar al snel merk je dat sommige wapens best slordig zijn uitgewerkt en niet goed aanvoelen. Het merendeel van de vijandelijke schepen blijkt na enkele upgrades zelfs niet langer opgewassen tegen jouw schip. Het evenwicht is zoek, net als de uitdaging.

Ons lijkt het duidelijk dat de zeegevechtmechanics combineren met de combat eigen aan de serie, gewoon te ambitieus bleek. Zo kan je ook aan boord klappen uitdelen aan de vijandelijk piratencrew. Terwijl de vuistgevechten opnieuw barsten van de vette moves en gelikte animaties blijft kapitein spelen te arcadey. Natuurlijk valt er best wat te ontdekken en kan je allerlei minigames spelen tot je erbij neervalt, alleen hadden wij stiekem gehoopt dat het als piratengame beter uitgewerkte schipmechanics zou hebben.

Gevecht op het dek!

De combat blijkt ook hier opnieuw de sterkhouder, al vinden we het een stukje minder uitdagend dan in de voorgangers. De vijanden zijn minder gevaarlijk, hebben een beperkter arsenaal aan aanvallen en de stereotiepe piratenpersonages voelen na een tijdje bijzonder eendimensionaal. Ook hier laat RGGS de uitdaging in het midden van de game flatlinen. Als immer brute en efficiënte Majima walsten we zowat door elke tegenstand. En dat zijn we niet gewoon van een Yakuza-game.

Ben je op zoek naar een lichtvoetige en eigenzinnige piratenfantasy? Dan zal je met deze Pirate Yakuza wel wat plezier beleven. Zo moet je jouw scheepskok bijvoorbeeld aan een date helpen, waarna je ziet hoe hard hij het verprutst. Of een zoektocht naar een kinderboerderij opzetten waar je verliefd wordt op een kip die gedoemd is om op de pot te gaan. En dat is nog maar een kleine greep uit de van de pot gerukte missies die je als piratenbaas moet voltooien. Best geestig bij momenten en we hebben ons niet echt verveeld, maar de spoeling van deze exotische Yakuza-zijsprong is gewoon te dunnetjes.