Getest op: Xbox Series
Ook beschikbaar op: PC

Waarom die ouwe knar Indiana Jones terughalen wanneer opvolgers zoals Lara Croft en Nathan Drake hun afdruk al stevig op het avonturengenre hebben gezet? Een terechte vraag die ook wij stelden. Al hebben we na deze wereldse reviewtrip alvast één les geleerd: onderschat nooit de OG.

Nazi’s als gemene deler

Om met de tombedeur in huis te vallen – in dit geval wegrennend van een gigantische rollende kei: Indiana Jones and The Great Circle moet je gespeeld hebben. Ja, ook als je alle Uncharted- en Tomb Raider-games verslonden hebt. Want ontwikkelaar MachineGames levert zowat het coolste Indiana Jones-avontuur van de afgelopen 30 jaar af. Een lekker lang en uniek avontuur dat alle ingrediënten van de films bevat: spanning, mysterie, humor en heerlijke nazi-slechteriken. En dit allemaal in tot verbeelding sprekende settings die je bij momenten door enkele indrukwekkend geregisseerde set pieces katapulteren.

Huh, MachineGames? Zijn dat niet die Zweden van de nazishooter Wolfenstein? Klöpt. En dat verklaart meteen waarom je deze Indiana Jones in first-person speelt. Een aparte keuze voor een avonturengame, vonden wij aanvankelijk. Maar nu begrijpen we waarom ze hiervoor kozen. En niet enkel omdat het in het DNA van de studio zit. Maak je van deze Indiana Jones-game een third person adventure, zou het onherroepelijk vergeleken worden met Indy’s spirituele opvolgers Tomb Raider en Uncharted. En de vergelijkende strijd met die topgames zou bijzonder lastig worden.

Nee, MachineGames koos voor een gedurfde aanpak om deze avonturengame een eigen smoel te geven. Je beleeft alles in first-person waarbij de camera enkel overschakelt naar third-person wanneer Indy klimt, klautert of aan zijn zweep slingert. En dat werkt. Oké, de animaties van de klimmende en slingerende Indy zien er niet altijd even geslaagd uit, maar wanneer je tientallen meters diep in de tombe van een of andere farao met je aansteker een nest pissige schorpioenen probeert van je af te houden, vergeet je die scherpe kantjes snel.

Net als in de de film

Dit avontuur start verrassend: tijdens het korte openingslevel speel je de iconische scène uit Raiders of The Lost Ark na. Inclusief valstrik met drukplaat, de daaropvolgende rollende reuzenkei en je door karma gespieste reisgezel. Niet enkel leuk voor filmfans en nostalgici, het maakt meteen de opzet en ambitie van MachineGames duidelijk.

De ontwikkelaar wil met deze Indiana Jones ontzettend hard de muur tussen film en games slopen. De settings zien er stuk voor stuk indrukwekkend uit, de dialogen zijn snedig en het acteerwerk fantastisch. Met die typische humor en slapstickmomenten tijdens gevechten. Deze game evenaart op vlak van verhaalvertelling zo goed de films, dat je tijdens cutscenes soms vergeet dat je niet naar een film aan het kijken bent. Ook al verraden de soms levenloze ogen dat het om een game gaat.

Graag ook een award voor de nazislechterik Dr. Voss die in het rijtje van iconische filmvillains niet mag ontbreken. En dan is er nog het puike werk van stemacteur Troy Baker (Joel uit The Last of Us) die Indiana Jones speelt. Geen idee hoe hij het in godsnaam geflikt heeft om exact als Harrison Ford te klinken (wij vermoeden AI), maar het lijkt alsof je naar de echte filmheld aan het kijken bent. Om maar te zeggen: missie geslaagd, MachineGames.

De wereld rond

The Great Circle speelt zich een jaartje na de eerste film af en stuurt Henry Walton Jones Jr. (Indy voor de vrienden) na een onzachte confrontatie met een boomlange inbreker naar Vaticaanstad anno 1937. Daar zijn Mussolini’s zwarthemden net binnengevallen en tussen de fascisten en Rooms-katholieke beeldhouwwerken loop je Gina tegen het lijf. Jij op zoek naar een gestolen Egyptische kattenrelikwie, zij naar haar verdwenen zus die toevallig linguïstische experte in een eeuwenoude taal is. Dat beide mysteries met elkaar te maken hebben, blijkt geen toeval.

Zonder veel te spoilen: die gezamenlijke zoektocht stuurt het duo de wereldbol rond waarbij ze verschillende iconische settings verkennen. Steevast omsingeld of op de hielen gezeten door een of ander fascistisch regime. Van het Vaticaan naar de piramides in Gizeh tot diep in de jungles van Siam. En laat net die prachtig vormgegeven werelden de échte sterren van dit avontuur zijn.

Zandbaklevels

Wie hier een gejaagde achtbaanrit vol knallen en explosies verwacht, is aan het verkeerde adres. Het tempo van Indy’s avontuur ligt (op enkele geschifte set pieces na) een flink stuk lager dan je gewoon bent van het genre. En dat heeft alles te maken met het leveldesign. Dit is geen lineaire actiegame zoals Uncharted, maar een rasechte avonturengame waarbij je met de plattegrond en kompas aan de slag moet om hints en objecten bijeen te scharrelen.

De makers droppen je elk level in een grote zandbak die je geheel op eigen tempo kan ontdekken. Gezien de talrijke aanwezigheid van patrouillerende nazi’s is sluipwerk aangeraden, al koop je met een vermomming een stuk van je bewegingsvrijheid en gemoedsrust terug. De lijvige verhaalmissies serveren een gezonde mix van sluipwerk, nazi’s bewusteloos meppen en vernuftig omgevingspuzzels waarbij het schattenjager-DNA van de films nooit uit het oog wordt verloren.

Powertrip

De echte kracht van deze Indiana Jones zit hem echter in het rustig verkennen van die bloedmooie omgevingen en het ontdekken van de vele zijmissies en mysteries. Veel van die zijmissies verrijken het verhaal zo hard, dat een ongezonde dosis FOMO opsteekt wanneer je aan de finale verhaalmissie van dat gebied wil beginnen. Zo mag je in de geheime kerkers van Vaticaanstad afdalen of radiofrequenties ontcijferen van nazi’s die dan weer geheime locaties opleveren. Of wat dacht je van een ondergrondse nazi-vechtclub waar je enkel met een swastika op de bovenarm binnen mag? Geloof ons, met vijf uurtjes kom je er niet wil je alle geheimen van één level ontrafelen. Wat van deze Indiana Jones meteen ook het lijvigste en langste avontuur van MachineGames maakt.

Die zijmissies sturen je ook vaak in de richting van handleidingen waarmee je nieuwe skills kan ontgrendelen. Of beter: die bestaande een boost geven. Meer uithouding bijvoorbeeld, nog harder meppen of de vuisten van je tegenstander vlotter ontwijken. Dat deze Indy met gemak Tyson in zijn prime tegen het canvas zou slaan, klopt ook. Met een 2-1- combo mep je zo goed als elke nazi bewusteloos. Verdedigen mag, maar is vaak niet nodig. Leuk zo’n powertrip, maar op vlak van vuistwisselen mocht het voor ons iets uitdagender.

Slow burner

Ook verrassend: het aantal verplichte schietsegmenten – zowat eigen aan het action/adventure genre – zijn niet talrijk. En da’s dubbel verrassend gezien het palmares van de makers. Sluipen, puzzels oplossen en schedels inslaan met een spade (of ander gebruiksvoorwerp) is hier de modus operandi waarbij je steevast op een heerlijke doch pijnlijke finisher wordt getrakteerd. Nazi’s afknallen met je revolver kan altijd, maar verwacht je dan – zeker in de latere levels vol sterk bewapende vijanden – aan een gewisse dood. Indy is een archeoloog, geen soldaat.

Toegegeven: stealth in first-person is aanvankelijk wegens het beperkte gezichtsveld wennen, maar het werkt. De vijandelijke AI is gelukkig niet te scherp afgesteld waardoor Indy gemakkelijk enkele nazi’s in een tentenkamp kan neer meppen zonder dat het volledige regiment gealarmeerd wordt. Dat je kompaan Gina soms potsierlijk in het vijandelijk vizier loopt, maar de vijand daar niet eens op reageert, is daar ook een gevolg van: beter vermakelijk dan realistisch, net als de films.

Zoals we al vermeldden: Indiana Jones is geen perfecte game – met de soms knullige third-person animaties als voorbeeld – maar dropt genoeg sfeer, suspense en beleving in je nek om die kleine foutjes door de vingers te zien. En dan hebben we het niet eens gehad over de wel erg verrassende flitstrip naar Azië, enkele Siberisch koude doodstaferelen of de sidderende jungleconfrontatie die ons oprecht bijna een hartverzakking gaf. Nooit gedacht dat de game ooit in de buurt zou komen van de de iconische films. Wat ons betreft een niet te missen avontuur en late kansmaker voor de Game of the Year-trofee.