Famicom Detective Club zal bij weinig spelers een belletje doen rinkelen. Toegegeven, van het NES origineel uit 1988 hadden zelfs ouwe rotten zoals wij nog nooit gehoord. Niet moeilijk, zo blijkt: de Japanse reeks kreeg nooit eerder een Engelse vertaling. Toch liet de aankondiging voor deze remakes ons niet koud, gezien we een goeie visual novel op zijn tijd wel kunnen waarderen. En nu we beide spellen achter de kiezen hebben, begrijpen we waarom deze avonturen in thuisland Japan zo gesmaakt worden.

Twee voor de prijs van één

In de online winkel van Nintendo lijkt het alsof je slechts één spel koopt, toch bestaat Famicom Detective Club uit twee verschillende avonturen: ‘The Missing heir’ en ‘The girl who stands behind’. In de rest van de wereld kan je beide visual novels apart aanschaffen, maar wij moeten wat dieper in onze buidel tasten en meteen €60 neertellen voor een double pack.

Het goede nieuws? Als je fan bent van het genre zijn beide games absoluut de aankoop waard. Een eventuele voorkeur voor de ene titel of de andere zal afhangen van de algemene sfeer die ze uitstralen, maar daarover later meer.

Meer boek dan spel

Detective fans weten waaraan ze zich kunnen verwachten. Elke game biedt een lineair verhaal waarbij je als speler een bepaald mysterie probeert te ontrafelen. Vandaag de dag lijkt het genre wat uitgestorven, ondanks succesvolle pareltjes zoals de Ace Attorney: Phoenix Wright spellen of de wat duisterder Danganronpa-trilogie. Die games hebben echter veel meer dan Famicom Detective Club een ‘spelelement’ toegevoegd aan het verhaal. Zo word je verhaalkennis danig op de proef gesteld.

In deze Detective Club gebeurt dat minder. Slechts sporadisch word je hier uitgedaagd om echt na te denken en meestal kan je door alle dialogen aan te klikken gewoon verder met het verhaal. Klinkt als een enorm gemis, maar eigenlijk stoort het niet zo. Je merkt op dat vlak gewoon dat de games hun oorsprong vinden eind jaren 80, waar die extra inbreng van de speler nog niet de gewoonte was. Het verhaal is gelukkig sterk genoeg om boeiend te blijven van begin tot eind, en daar draait het uiteindelijk om.

The missing heir

De eerste titel uit het pakket is The Missing Heir, maar eigenlijk maakt de volgorde waarin je de spellen speelt echt niet uit. The Missing Heir focust op de perikelen van de stinkend rijke Ayashiro familie. Onze jeugdige detective onderzoekt de mysterieuze dood van Kiku Ayashiro, de eigenares van het familie-imperium. Al snel blijkt dat ieder familielid niet echt zuiver op de graat is en ze allen een goede reden hebben om grootje om het leven te brengen.

Hoewel er ook sprake is van een mysterieuze vloek over de familie, voelt The Missing Heir heel erg aan als een klassiek ‘wie deed het?’ detectiveverhaal. Wat deze whodunnit extra boeiend maakt, is de rol van de protagonist in het gebeuren. Hij kampt door een bizar ongeval namelijk met geheugenverlies, wat het onderzoek extra bemoeilijkt.

The girl who stands behind

Hoewel The Girl Who Stands Behind pas later verscheen, is deze verhaalgewijs een prequel op The Missing Heir. Nogmaals: het boeit echt niet zoveel welke je eerst oppikt. Wij kozen deze als eerst omdat het horrorsfeertje ons nog net iets meer aansprak. Je onderzoekt de brute moord op Yoko Kojima, een studente aan de Ushimitsu hogeschool. Niet je typische school trouwens, want de leerlingen en leerkrachten zijn er al vele jaren in de ban van een hardnekkig spookverhaal.

Uiteraard blijkt al gauw dat de moord en het spookverhaal aan elkaar gelinkt kunnen worden, waardoor het klassieke detective verhaal plots een heel andere wending krijgt. Liefhebbers van assistente Ayumi zullen blij zijn dat zij in dit verhaal een actievere rol toebedeeld krijgt aangezien zij zelf ook studente is aan de beruchte hogeschool.

Een geslaagde remake

We zijn onder de indruk van de moeite die Nintendo in de remakes heeft gestoken. Wat het grafische aspect betreft, laat het spel gelijkaardige titels in het genre achter zich door meer randanimatie toe te voegen: een toevallige voorbijganger, een auto die voorbijscheurt, etc. Verwacht geen ‘Breath of the Wild’ pracht natuurlijk, maar dat weten fans van het genre uiteraard wel.

Ook de originele muziek werd volledig herwerkt en als je dat wenst kan je ook de klassieke tunes afspelen. Verder is het spel helemaal ingesproken in het Japans, er is geen Engelse vertaling. Aangezien beide avonturen heel erg op de Japanse cultuur gestoeld zijn, ervaarden we dit niet als een gemis. Bovendien is het stemmenwerk meer dan prima. De originele gameplay en verhaallijnen zijn dan weer onaangeroerd gebleven, maar die blijven zoals gezegd na al die jaren nog best goed overeind.

Wij brachten elk avontuur na ongeveer acht uur gamen tot een goed einde. Hoewel we eerst wat sceptisch stonden tegenover de hoge aankoopprijs, moeten we besluiten dat Famicom Detective Club zijn geld meer dan waard is. Jammer genoeg is er weinig reden tot herspelen eens je uitgespeurd bent, want je dient nergens belangrijke keuzes te maken die de lineaire verhalen enigszins zouden veranderen. Wij hopen dat dankzij deze remakes de franchise een tweede leven mag beginnen en er misschien ooit nog een eigentijds vervolg komt.