Getest op: Switch

Enkele maanden geleden was de trailer van Emio eventjes trending. Op het officiële YouTube-kanaal van Nintendo verschenen mysterieuze beelden van een lugubere man met een papieren zak over zijn hoofd. Het leek erop dat ofwel Nintendo’s social media tijdelijk gehackt was, of dat Nintendo effectief leek te suggereren dat het aan een heuse horrorgame aan het werken was.

De waarheid volgde enkele dagen later. De Emio-trailer was een ietwat duistere aankondiging van een nieuwe game in een klassieke franchise: Famicom Detective Club. Voorvelen een flinke teleurstelling, voor fans van ietwat obscure Nintendo-reeksen een aangename verrassing.

Famicom Detective Club is sinds zijn start in de jaren ’80 haast niet in het Westen speelbaar geweest. En na de remakes voor Switch in 2021, heeft Nintendo beslist de reeks visual novels verder ook hier te zetten met deze Emio-The Smiling Man.

Genoeg gelachen

Emio behandelt enkele pikdonkere thema’s. Niet zo duister als wat sommigen hadden verwacht op basis van die eerste trailer, maar toch nog steeds behoorlijk zorgwekkend. Onderwerpen als alcoholisme, zelfmoord, kindermishandeling, zelfverminking en seriemoord komen hier aan bod. En da’s ongezien voor een Nintendogame.

Jij speelt de rol van zowel Ayumi Tachibana als een zelfgekozen mannelijke protagonist. De twee werken voor een detectivebureau en worden verzocht om de lokale politie bij te staan bij een onrustwekkend sterfgeval. Een schooljongen wordt dood teruggevonden in een afgelegen bos. Van het moordwapen en de dader geen spoor.

Extra zorgwekkend: over het hoofd van het slachtoffer werd een papieren zak geplaatst met daarop een lachend gezicht. Exact als een aantal moorden achttien jaar geleden. Het mysterie bestaat er in eerste instantie uit om te achterhalen of de kans bestaat dat dezelfde dader van twee decennia geleden plots terug actief geworden is.

Zo moet je op gameplayvlak vooral verschillende mensen ondervragen en op locaties speuren naar aanwijzingen. Veel dialogen aangaan met politieagenten, schoolkinderen en leerkrachten dus en de zaak proberen op te lossen.

Geen paniek

Beetje bij beetje wordt duidelijk dat de moorden van toen en nu minstens thematisch met elkaar verbonden zijn. Onder jongeren leeft een urban legend genaamd ‘The Smiling Man’. Een volwassen man die eenzame meisjes doodt en een papieren zak over hun hoofd trekt zodat ze ‘voor eeuwig kunnen lachen’. Maar is het een verzonnen verhaal of is er echt een creepy killer aan het werk?

Het is maar één van de vele details die je zelf moet ontdekken. Of je deze game in huis moet halen? Dat mysterie hebben wij al opgelost voor je. En in 99% van de gevallen zal het antwoord ‘nee’ zijn. Emio is een visual novel en bevat qua gameplay niets anders dan dialogen voeren en heel af en toe op locaties klikken om bepaalde elementen te inspecteren.

Voor sommige gamers is dit één van hun favoriete genres, al kunnen we ook daar deze Emio niet blindelings aanraden. Vanwege zijn relatieve eenvoud en korte duur dient deze game vooral als kennismaking met het genre. Ben je een meer ervaren speler? Dan moeten we Emio afraden. De game bevat geen verschillende tijdlijnen, is bijzonder rechtlijnig en biedt een erg kort verhaal.

Visueel en virtueel geweld

In vergelijking met games als Danganronpa, The House in Fata Morgana of Paranorma doet Emio alles met minder. Minder personages, minder intriges, minder eindes (voor zover wij konden ontdekken was er slechts één einde met een optionele epiloog) en minder gekke plottwists. We wilden het spel zeker uitspelen eens we in de plot zaten, maar bleven uiteindelijk teleurgesteld achter.

Dat komt grotendeels door de keuze van de ontwikkelaar om de dialogen waanzinnig lang te laten doorgaan. Als speler word je ook nog eens gedwongen om elke vijf regels een keuze te maken. Meestal moet je gewoon terug op de Talk/Listen knop drukken, of een bepaald onderwerp uitkiezen om over te praten, maar in andere gevallen moet je de gevoelens inschatten van je gesprekspartner of nadenken over je volgende vraag. Wie bekend is met de Ace Attorney games, weet hoe frustrerend het kan zijn wanneer een gesprek plots stokt omdat de game van jou een obscure zet verwacht. In Emio voelt dit soms aan als de enige gameplay.

Begrijpend lezen vereist

De beste momenten zijn die waarop Ayumi en het naamloze hoofdpersonage samen zitten om de vergaarde kennis over de zaak samen te vatten. Dan hangt het een klein beetje af van jouw detectivevaardigheden (lees: je vermogen om begrijpend te lezen) om de juiste oplossing te vinden.

De verhaallijn zelf kent enkele twists, is bij momenten best spannend, maar dat volstaat niet. Van een visual novel uitgegeven door Nintendo verwachten we veel meer. De makers slagen er ook niet in om voldoende variatie in de gameplay te leggen en de ervaring is simpelweg te kort en te eenvoudig om een aanschaf te rechtvaardigen.