Diablo IV: Vessel of Hatred is een moeilijke game om te reviewen. Aan de ene kant heb je de hypergefocuste Diablo-fanaten die je om de oren slaan met optimale builds, zeer specifieke adviezen voor de end game en meer van die complexe content. Aan de andere kant heb je reviewers van grote publicaties die buiten hun comfortzone moeten treden en runewords als runeswords categoriseren (nee, we noemen geen namen). Wij zitten daar ergens tussenin, als iemand die al sinds eind de jaren ‘90 op een ontspannen manier van de Diablo-games geniet. Zonder te focussen op de meta, zich simpelweg verliezend aan zijn eigen spelplezierzoekende gepruts in de marge.

Waar focust iemand als ons op? Het verhaal en de sfeer van het totaalpakket, uiteraard. De campagne van deze Vessel of Hatred opent met wat eigenlijk een prachtige kortfilm is. Zo zet Blizzard direct en perfect de kenmerkende, macabere toon. Zelden zagen we ledematen zo afgrijselijk overtuigend doormidden splijten. Gelukkig slikken we maagbeschermers, of we kregen er zure oprispingen van.

De rest van het verhaal is zeker niet slecht, maar het haalt niet helemaal het niveau van Diablo IV. Wat mogelijk meespeelde, was dat er nog wat bugs in onze review build zaten. Zo moesten we een verhaalmissie verschillende keren na elkaar doorspartelen, omdat onze progressie niet juist werd bijgehouden. Nefast voor de beleving, zoiets.

Naar de psychiater

De terugkeer naar een veel grimmigere, donkerdere wereld, vonden we het grote pluspunt van Diablo IV. Deze uitbreiding is wat dat betreft een kabouterstap achteruit. De nieuwe regio Nahantu oogt mooi, maar los van de verschrikkingen die je in die dichtbegroeide jungle ontmoet, vinden wij het er eigenlijk best gezellig. En gezelligheid is niet wat wij van ’s werelds bekendste actie-rpg verwachten. We willen dood en verderf, geen fauna en flora. Vooraleer we voor die afwijking onze psychiater bezoeken, geven we wel ootmoedig toe dat de stijl van Nahantu veel beter bij deze franchise past dan de visuele erfenis die Diablo III ons liet.

Vessel of Hatred is een uitbreiding die je net geen 40 euro kost. Dat vinden we veel geld, omdat je al een heel aantal nieuwigheden ook krijgt zonder de uitbreiding te kopen. Alle gameplayveranderingen zijn ook gratis voor wie de uitbreiding niet koopt. Denk aan die runewords, de grondig herziene glyphs of het terugbrengen van het maximum level van 100 naar 60.

Dat laatste vinden wij, als iemand die zich zelden verliest in de end game, de aangenaamste evolutie. Het mindere aantal levels geeft je paradoxaal genoeg immers de kans om 10 extra punten te verdienen voor de skill tree. En die kan je gebruiken, als je jouw Spiritborn, de nieuwe en heel veelzijdige klasse, zo krachtig mogelijk wil uitbouwen.

Junglekrijger

De Spiritborn is een heel beweeglijke junglekrijger, die de hulp van zeer capabele Spirit Guardians kan inroepen. Dat zijn Balazan The Centipede, Kwatli The Eagle, Wumba The Gorilla en Rezoka The Jaguar. Samengevat: een giftige duizendpoot, bliksemschichten schietende vogel, potige aap en een furie van een kat.

Je kan jouw Spiritborn zo opbouwen dat je alle soorten damage – dus poison, lightning, physical en fire – combineert in een uiterst flexibele build en op zoek gaat naar de beste synergie. Wij opteerden echter voor een volledig op gif gefocust moordwijf. Vergiftigd worden in rpg’s haten wij als de pest. Nu is onze wraak niet zo zoet.

De Spiritborn is een heel aangename toevoeging die veel verschillende speelstijlen toelaat. De enige constante is de snelheid waarmee je door de wereld dartelt. Voor de rest kan je er zo ver in gaan als jouw creativiteit toelaat.

Zatte boogschutter

Nahantu en de Spiritborn zijn duidelijk de blikvangers van Vessel of Hatred. Toch is er nog een opgemerkte toevoeging. In de verhaalmodus ontgrendel je gaandeweg enkele mercenaries. Er zijn er vier: Raheir, Varyana, Aldkin en Subo. Raheir is de tank van dienst, Varyana kan van dichtbij snel veel schade uitdelen, Aldkin veroorzaakt problemen met vuur over grote gebieden en Subo is een boogschutter met een drankprobleem.

Je kan één van die vier figuren permanent vragen om je bij te staan terwijl je er solo op uittrekt. Daarnaast kan je er eentje tijdelijk inhuren, zowel solo als in co-op. De grote meerwaarde van die loonkrijgers is dat ze jouw zwaktes kunnen verdoezelen. Speel je zelf met een ranged build, dan zijn Raheir of Varyana bijvoorbeeld de logische keuzes.

Centenkwestie

Diablo IV Vessel of Hatred is een lijvige uitbreiding. Maar met die 40 euro koop je wel maar één klasse, één nieuw gebied en vier persoonlijke assistenten. Je moet voor jezelf uitmaken of de toegangsprijs het ritje op de nieuwe attractie rechtvaardigt. De kwaliteit van de nieuwe content is in ieder geval goed. Maar het is ook gewoon meer Diablo IV, en over die game zijn de meningen verdeeld.

Toch vinden we dat Blizzard met enkele weldoordachte ingrepen een verdienstelijke poging doet om aan de wensen van hun spelers tegemoet te komen. Van ons krijgt Vessel of Hatred dan ook een warme aanbeveling.