Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: PS4/Xbox One/Xbox Series/PC

The number of the beast? Dat moet wel 11 zijn. Want sinds Diablo II moeten we telkens zo lang wachten op de opvolger. En 11 jaar in de gameindustrie is lang. Zo kon de concurrentie het afgelopen decennium Blizzards actie-rpg rustig bijbenen en ondertussen ver achter zich laten.

Dat er in Diablo IV allerlei demonen en andere helse gedrochten ontwaken, dat kon zelfs je grootmoeder voorspellen. Maar wekt Blizzard met Diablo IV ook een slapende reus, die hoog boven alles en iedereen uittoornt? De helse comeback die de wereld verwacht? Betaal 5 euro om verder te l…

Money, money, money

Grapje. Bij Invader doen we niet aan betaalmuren. Blizzard daarentegen is niet vies van wat moderne monetization, getuige het veilinghuisfiasco van zijn voorganger. Maar vrees niet, beste duiveluitdrijvers: volgens Blizzard komt er geen pay-to-win aan te pas. Het blijft bij cosmetics en een battle pass. Daar plaatsen we twee kanttekeningen bij. Bij een game waar je de volle prijs voor betaalt, blijven we Battle Passes een vreemde praktijk vinden. Bovendien vormen die vele mooimakers een groot deel van de charme van deze reeks.

Weet je hoe je demonen tot leven wekt? Het volstaat dat je de woorden ‘always online’ uitspreekt. Indertijd zorgde die verplichting in combinatie met de vele serveroprispingen ervoor dat alle nekbaarden ter wereld – de onze incluis – gezamenlijk steigerden. Nu horen we zelfs geen briesje protest opstijgen. Het bewijst dat 11 jaar een eeuwigheid is in deze industrie. Al hopen we ten stelligste dat we niet meer zoveel server timeouts krijgen als 11 jaar geleden. Maar genoeg geschiedenislessen. Hoe speelt het ding eigenlijk?

Meedogenloos moordwijf

Voor Diablo IV gaat Blizzard voluit voor een sterke verhaalcampagne. Ditmaal beslist Lilith, dochter van Mephisto, om de inwoners van Sanctuary in een bloedrood terreurbad onder te dompelen. Het verhaal is pikdonker, de setting immer gothisch en de CGI-cutscenes behoorlijk episch. Bloederige rituelen? Foltersessies waar je maag gaat van keren? Allerlei sektes die naast het hels gespuis opdraven? Het verhaal focust op de personages en de duistere lore van het Diablo-universum en dat vinden we een geslaagde keuze.

Wat Blizzard ook heeft verkondigd om de jonge generatie gamers aan te trekken: Diablo IV is opnieuw op-en-top Diablo. Je vindt hier een onvervalste dungeon crawler waarbij Blizzard de moeilijkheid gestaag optrekt, de skill trees ontrafelt en je steeds dieper in hun spiraal van verslavende gameplay trekt. Horden demonen verslaan, looten en baasdemonen decimeren: het is een gameplayloop die je wilt blijven doorlopen. En ook al brengt deel 4 geen baanbrekende innovaties, het is verdomd heerlijk om te spelen.

Build it

Al moeten we ook meegeven: het spelplezier valt – nog meer dan in vorige games – hard samen met jouw build. Je hebt de keuze uit vijf klassen, maar wij stoeiden vooral met twee ervan. De eerste was een tot een beer transformerende druïde: ziet er ontzettend cool uit, maar ons bracht hij haast in een winterslaap.

Nochtans zouden we volgens Blizzard – eenmaal we de imposante, hyperagressieve grizzlybeer in ons loslieten – keihard kunnen uithalen met onze vlijmscherp geslepen klauwen. In de praktijk zag het er echter uit alsof we met beertje Paddington de natgeregende bladzijden omdraaiden van een krant die we in de metro vonden.

Nee, wij beleefden veel meer plezier aan onze aalvlugge rogue. We wilden ons aanvankelijk specialiseren in vanuit de schaduwen giftige pijlen afschietend wicht. Om dat voornemen te benadrukken, verfden we onze haren gifgroen. En toch zaten we na een tijdje volledig vrijwillig opgescheept met een jonge deerne die alles en iedereen supersonisch snel kon ventileren met haar dartele dolken. Dat je de tegenstand nu kan ontwijken met een goedgetimede klap op de spatiebalk, paste bovendien perfect bij ons meedogenloos moordwijf.

Thee of bloed?

Hulde aan Blizzard: technisch liep onze reviewcopy perfect op onze ondertussen zijn tanden wat tonende game pc (Ryzen 3600, GTX 1080). Wij haalden in 1440p alvast vlot speelbare framerates zonder haperingen of vastlopende software, zonder al te veel grafische toegevingen. En daarmee toont Blizzard hoe het met: met wat gepriegel aan de grafische settings krijg je Diablo IV altijd opgestart en lopende, ongeacht de kracht van je systeem.

Hadden we al verteld dat het er allemaal ontzettend goed en realistisch uitziet? Die sfeervolle kerkers en donkere geheimen verbergende herberg, zien er zelfs iets te gezellig uit. Voor ons part mocht Blizzard de sfeervolle decors nog donkerder hebben gemaakt. Want bij deze reeks past enkel bloed, verderf, horror en stinkend, al dan niet in verre staat van ontbinding verkerend, langharig, werkschuw tuig.

Diablo IV imponeert ons op nog een manier. De game is filmischer dan alle vorige delen bij elkaar opgeteld. Het verhaal was vroeger wat als voortkabbelende achtergrondmuziek in de supermarkt: eerder bijkomstig en vooral niet opvallend. Deze keer komt het prominenter in beeld door op de juiste momenten meeslepende en bloedmooie CGI-tussenfilmpjes te laten passeren. Ze zijn net frequent genoeg om je helemaal in de wereld onder te dompelen, zonder dat ze storend vaak voorbijkomen. En we moeten toegeven: wat is die Lilith toch een charismatische griet, een angstaanjagende, moreel complexe, intrigerende antagoniste. Topvillain!

Evenwichtsoefening

Diablo IV zet bovendien grote stappen vooruit in de skill tree. Je kan jouw personage veel gedetailleerder uitbouwen. De opties houden het midden tussen de povere keuzevrijheid van Diablo III en de overweldigende mogelijkheden van Path of Exile. Dankzij de innovatieve manier waarop je jouw uitrusting de look kan geven van eerder verzamelde roerende goederen, verandert jouw held ook vrij snel in een visueel spektakel.

O, en wanneer je jouw mount krijgt verandert de ervaring helemaal. En dat bedoelen we positief. Enkel zonde dat Blizzard de skill tree zo ingezoomd presenteert en je dus nooit een volledig overzicht krijgt. Ook de aanpassingen aan het gezicht en lichaam van jouw protagonist mochten van ons nog wat uitgebreider.

Diablo IV is reusachtig en we moeten nog behoorlijk wat elementen testen, waaronder bijvoorbeeld de PvP. Bovendien volgen we met argusogen hoe Blizzard de monetization de komende maanden gaat uitrollen. Maar toch vinden onze eerste wittebroodsweken ontzettend geslaagd.

Diablo IV heeft niet de hyperrauwe kant van Diablo en het is ook geen lichtend voorbeeld voor het genre zoals Diablo II dat was. Maar het is wel een verademing in vergelijking met het veel te makke Diablo III. Het leunt dichter aan bij de eerste twee trendsetters, behoudt de toegankelijke aard van Diablo III en is toch complex genoeg voor de hardcore fan. Die mooie evenwichtsoefening resulteert in een game die niet revolutionair is, maar wel ontzettend heerlijk speelt.