Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC

Bloober Team was ooit de belichaming van ‘ambitieus maar gebrekkig’, een studio die tonnen sfeer op het scherm kon toveren, maar bleef haperen bij enigszins oubollige of hoogstens middelmatige gameplay (cfr. The Medium, Layers of Fear, Blair Witch,…). Vorig jaar wisten ze echter de grootste criticus de mond te snoeren met hun fantastische remake van gruwelklassieker Silent Hill 2. Nu, met hun eerste originele IP in jaren, Cronos: The New Dawn, moeten de Polen bewijzen dat het geen toevalstreffer betrof. Het resultaat? Een verademing voor het survival-horrorgenre, ondanks enkele technische haperingen.

Reis door tijd en trauma

In Cronos: The New Dawn vertolk je een zogeheten Traveler, een agent van een schimmige organisatie. Jouw missie? De zielen te oogsten van overlevenden die gestorven zijn tijdens The Change, een catastrofale gebeurtenis die de mensheid transformeerde in wanschepsels allerlei, Orphans geheten. Je missie brengt je van een desolate, toekomstige woestenij terug naar het communistische Polen van de jaren tachtig. En daar is het zo beklemmend als je zou verwachten.

Deze unieke setting is geen oppervlakkig decor. Bloober slaagt erin de onderdrukkende sfeer van het Oostblok op unieke wijze te verweven met body horror en tijdparadoxen. De niet bijster veel om het lijf hebbende plot weet toch van begin tot eind te boeien. Er wordt zelfs her en der met je verwachtingen gespeeld, waardoor niets is wat het lijkt.

Geen Silent Hill 2

Van psychologische diepgang, zoals bij Silent Hill 2, is hier evenwel minder sprake. Cronos is een eerder actie-georiënteerde helletocht, al zijn ook morele dilemma’s van tel bij het oogsten van Essences – noodzakelijk om te overleven. Hoe meer zielen je meetorst, hoe meer je geplaagd wordt door visuele en auditieve hallucinaties. Allemaal zaken die de ijzige sfeer ten goede komen, dus angsthazen wezen gewaarschuwd.

Gelukkig zijn er voor die laatsten ook lichtpuntjes in de duisternis, in de vorm van snoezige katten (gemodelleerd naar de echte huisdieren van de ontwikkelaars!) die je beloningen of upgrades geven wanneer je ze aait. Bizar, maar een welgekomen afwisseling.

Overleven met strategie

Gameplaytechnisch is Cronos: The New Dawn een klassieke third-person survival-horrorgame met agressieve, zij het lichtelijk strategisch schiet- en mêléegevechten. Je beweegt je op logge wijze voort, te wijten aan je stevige pantser, en moet continu rekening houden met het unieke Merge-systeem. De monsters fuseren te pas en te onpas met de lijken van hun verslagen metgezellen om zo godbetert nog afschuwelijkere en gevaarlijkere mutaties te creëren.

Dit dwingt je om constant je omgeving in de gaten te houden en verslagen vijanden in lichterlaaie te zetten om zo een kettingreactie te voorkomen. Hierdoor moet je niet alleen je schaarse munitie beheren – typisch voor het genre –  maar ook je beperkte brandstoffen.

Daarnaast is de variatie aan vijanden indrukwekkend. Van snelle runners tot zware bruisers en vierbenige wezens die als groteske spinnen op de muren kruipen; elke confrontatie voelt aan als een soort puzzel. Door de beperkte inventarisruimte moet je bovendien tactisch nadenken over welke wapens en items je meezeult. Vooral de bazen zijn een hoogtepunt, met meerfasige gevechten die je dwingen alles wat je geleerd hebt in de praktijk te brengen.

Sterk staaltje body horror

Vormgeeflijk schittert Cronos het meest. De brute, betonnen structuren uit het Sovjet-tijdperk zijn biologisch-mechanische nachtmerries. De vergane woestenij van de toekomst, badend in hard licht, biedt dan weer een heerlijk contrast. En bovenal de misselijkmakende designs van de Orphans – denk aan de goorste wezens uit Dead Space of Resident Evil – leveren een sterk staaltje body horror af.

Nog wilder – of liever: angstiger – worden we van Bloobers geluidsontwerp, een opnieuw meesterlijke mix van van industriële ambientgeluiden, organisch gekweel, her en der vergezeld van een donkere streep synths.

Op de PS5 presteert de game grotendeels solide, al zijn er helaas wel enkele technische ruwe randjes. Tijdens intense confrontaties durft de framerate al eens te haperen. Bovendien kwamen we ook soms vast te zitten in de omgeving of vielen er zelfs voorwerpen door de muren heen.

Ook de mêlée-aanval is niet altijd honderd procent accuraat, wat ons meer dan eens een enkeltje richting eeuwige jachtvelden opgeleverd heeft. Extra frusterend, aangezien Cronos niet eens moeilijkheidsopties bevat. Toch een belangrijk weetje voor de schijtlijsters onder ons, al wordt het nooit echt teringmoeilijk, of toch zeker niet voor wie een beetje thuis is in het genre.

Met Cronos: The New Dawn bewijst Bloober dat ze meer zijn dan zomaar remake-specialisten. Hoewel de kern van de gameplayloop – zoeken naar sleutels, beheren van de inventaris en gedrochten neerkogelen – erg vertrouwd aanvoelt, voegen de Merge- en Soul Harvesting-mechanieken een frisse twist toe aan het genre. Ondanks enkele technische tekortkomingen en een soms te lineaire structuur, is dit simpelweg een ijzersterke survival-horrorervaring.