Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC

Terwijl Call of Duty de afgelopen jaren steeds meer afdwaalde naar een TikTok-versie van zichzelf, is Battlefield uit de assen herrezen. Maar of Battlefield 6 echt dé remedie is voor shooterfans die hun oorlog terug militair, destructief en grootschalig willen?

Battlefield vs Call of Duty

De oorlog tussen shooters woedt al jaren, maar nooit eerder was het contrast zo scherp. Terwijl Call of Duty zich de afgelopen jaren steeds dieper verloor in flashy operators, betalende battle passes en andere uitmelkerij, zocht ontwikkelaar DICE (en de verzamelde EA-studios) naar de essentie van hun ooit zo geliefde oorlogsreeks. En die vonden ze tijdens nostalgische analyse van Battlefield 2.

Grootschalige veldslagen met ronkende tanks, neerstortende straaljagers en squads die samenwerken om de chaos te overwinnen. In plaats van de einzelgänger uit te hangen tijdens een egocentrische jacht op nieuwe XP of wapenskin. Grootschalig spektakel (lees: chaos) met een vleugje militaire strategie. Daar stond Battlefield voor. En dat weet DICE met Battlefield 6 opnieuw perfect tot leven te roepen. Eindelijk.

Maar goed, tussen het bewieroken door moeten we ook eerlijk toegeven: het was nu of nooit voor de serie. Na de complete afgang die Battlefield 2042 was, had de community het zo goed als opgegeven en waren zelfs de trouwste fans gevlucht naar andere fronten. Van een strijd met Call of Duty was eigenlijk al lang geen sprake meer. En omdat concurrentie veel gezonder is voor de creativiteit dan een monopolie zijn we uitermate tevreden dat Battlefield helemaal terug in vorm is. Klaar om Call of Duty het vuur aan de schenen te leggen.

Hommeles in Georgië

De verhaalcampagne mag je naast vermakelijk en technisch indrukwekkend ook zowaar brandend actueel noemen. Die katapulteert je naar een nabije toekomst waarin de NAVO op bijzonder wankele pootjes staat. Een privémilitie gesteund door verschillende ex-Navo landen – *kuch kuch* Rusland – wil de wereldmacht herschikken en bombardeert plotsklaps een NAVO-legerbasis in Georgië.

Het is het begin van een spectaculaire en bij momenten bombastische adrenalinerit waarbij je als verschillende leden van Dagger 13 – een squad van US Marines-bikkels – het hoofd moet bieden aan de troepen van de Pax Armata-militie.

De campaign doet wat denken aan de hoogdagen van Call of Duty: het is een opeenvolging van set pieces, achtervolgingen en wow-momenten die vooral het spektakelgedeelte van oorlog proberen vatten. Het verhaal is niet bijster sterk en het verplichte emotionele moment zie je al van mijlenver aankomen. Maar toch hebben we ons vermaakt. Vooral omdat Battlefield ook in de singleplayer je af en toe het gevoel geeft onderdeel van een reusachtige oorlog.

Kincaid achterna

Terwijl je het ene moment op een quad door een Oost-Europese bergvallei scheurt, of met je nachtvizier op slechterik Kincaid jaagt in de metrotunnels van Manhattan, bestuur je het volgende een amfibievoertuig als onderdeel van een grootschalige invasie. Of leid je een colonne tanks langs de piramides het hartje van Caïrö in. Klaar om elk gebouw, brugpijler of ander verwoestbaar stuk decor aan gruzelementen te knallen.

En dat je hier niet alleen zelf met drones granaten op nietsvermoedende vijanden mag droppen (die dronevideo’s van Oekraïne komen wel akelig dichtbij nu) maar ook zelf een verscholen drone commandocentrum moet uitschakelen is één van onze hoogtepunten van deze campaign. Samen met de finale missie die – zonder veel te spoilen – een van de vetste veldslagen is die we sinds lang in een shooter hebben mogen spelen. Om maar te zeggen: de verhaalcampagne is lang niet perfect, maar zeker geen verplicht nummertje of tussendoortje wanneer de multiplayerservers te vol zitten.

Grafisch uitmuntend

Visueel en technisch kunnen we Battlefield 6 op PS5 Pro alleen verbluffend noemen. Zelfs in de Performance modus die de framerate vaak boven de 60 fps duwt, pompt de Frostbite-engine ongeziene belichting, stof- en vuureffecten uit je console, terwijl de gezichtsanimaties bijna filmisch zijn. Enkel de soms levenloze blikken tijdens in-game engine cutscenes verraden dat dit nog steeds een computergame is. Maar wel eentje van de grafisch en technisch meest indrukwekkende soort. We hebben zelfs niet één frameratedip meegemaakt. Ook niet wanneer de betonnen stuwdam onder en boven ons als een kaartenhuisje in elkaar stortte.

We weten het: de campaign is lang niet perfect en zelfs enkele keren zal je tegen je zin uit de ervaring worden gesleurd. Vooral door de soms ondermaatse AI van vijanden. Ben je neergegaan en roep je een medic? Dan gebeurt het te vaak dat je AI-teamgenoot met zijn shockpads – en een onnatuurlijke drang om je te redden – komt aangerend om vervolgens netjes voor de neus of zelfs naast je moordenaar te gaan staan. Waarna een soort onwennig AI-moment volgt waarbij ieder zijn eigen weg gaat. Of jij in tegenstelling tot je onsterfelijke medic meteen opnieuw wordt afgeknald. Nee, als we je één advies kunnen geven: gewoon laten uitbloeden en opnieuw beginnen.

Multiplayer in progress

In de multiplayer – toch wel de ziel van serie – toont Battlefield 6 zich op zijn best. Maar eerst een disclaimer: hoewel we al heel wat tijd gepompt hebben in de bèta en onze review, blijft dit een work in progress review. Omdat de servers nog niet toegankelijk waren voor het grote publiek en onze matches nog te regelmatig werden aangevuld met bots. We geven het liever mee.

Maar goed, zelfs met die reviewomstandigheden kwam het oude Battlefield-gevoel snel terug. De overcomplexe specialisten van 2042 zijn ingeruild voor het vertrouwde klassensysteem dat ontworpen is voor één ding. Jawel, teamwork. De Assault als stormram, een Support om je terug op te lappen, Engineer om de voertuigen te lijf te gaan (en te fixen) en een snipende Recon voor dekking op een afstand. Een squad waarin elke klasse aanwezig is, werkt opperbest. Al moeten we die in de praktijk nog tegenkomen.

COD achterna

Dat je de loadout van elke klasse ook nog eens volledig kan gaan aanpassen en verschillende training paths kan kiezen met bijhorende perks, pleit enkel in het voordeel van de speelbaarheid. Al zal het Call of Duty-spelers niet ontgaan zijn dat Battlefield best wat elementen heeft overgenomen. Zoals bovengenoemde perks, het tot in de puntjes customizen van de guns bijvoorbeeld (inclusief trinkets!), close combat maps die het doorgaans slomere Battlefield-tempo stevig opvijzelen en zelfs XP-badges die je kan inzetten om je vooruitgang tijdelijk te boosten. We begrijpen het, Battlefield wil de drempel voor nieuwsgierige COD-spelers zo laag mogelijk houden. En wie zijn wij om dat te veroordelen?

Alleen vinden we het contrast tussen beide multiplayers zo enorm, dat veel shooterfans wellicht beide games naast elkaar zullen spelen. COD met zijn hyperkinetische arcade gunplay voor die snelle dopamineshot. En Battlefield voor zijn destructie, team play en authentiek oorlogsgevoel. Want laat dat laatste nu net zijn waar deze multiplayer het sterkst is.

Rush en Conquest

Terwijl de close combat maps en korte, snelle modes zoals Team Deathmatch en Domination een leuke instapper zijn voor nieuwkomers, moet je deze BF6 simpelweg spelen voor zijn grootschalige oorlogschaos. Je kan kiezen uit een vijftal modes, maar om er wat in te komen na die Close Combat-potjes raden we Rush aan. Hier moet je voorkomen dat het oprukkende team explosieven plant op telkens twee doelwitten. Kan je ze niet tijdig ontmantelen, dan schuift de frontlinie achteruit. Een eenvoudig en duidelijk concept dat de spanning erin houdt en je meteen ook een voorsmaakje geeft van de best hectische voertuigenoorlog.

Heb je al wat resistentie tegen de chaos opgebouwd? Dan is het tijd voor Conquest, de ultieme oorlogszandbak waarbij twee teams van 32 spelers strijden – lees: samenwerken – om de verschillende capture points in te nemen. Jets over je hoofd, helikopters in je kielzog en hopelijk geen vijandelijke tank over de heuvel, want dan is het respawnen geblazen. Tenzij een Engineer naast je loopt die nog enkele anti-tankraketten over heeft.

Totale destructie

De maps zijn groots maar voelen nooit té groot en zijn een stuk verticaler dan voorheen. Vol vernielbare gebouwen en choke points waar tanks elkaar naar de verdoemenis kunnen en zullen schieten. In tegenstelling tot Battlefield 2024 waar je doelloos verloren liep op veel te grote maps, zijn ze hier stuk voor stuk ontworpen voor samenspel en chaos. Onze favoriet? Mirak Valley, het zwartgeblakerde niemandsland waar diepe kraters in de grond je beschermen tegen tankgranaten, je die jet uit de lucht kan knallen met luchtartillerie en er nog net genoeg gebouwen recht staan om de destruction engine aan het werk te zetten.

Want hadden we al gezegd dat ook in de multiplayer de vernieling een onmisbaar element is? Het is zo goed dat we zelfs tijdens een retespannend potje Escalation (een variant op Conquest waarbij het gebied steeds kleiner wordt en de zenuwen steeds strakker) het niet kunnen laten om enkele kogels op die rode gasfles of dat strategisch geplaatst benzinevat te mikken. En vervolgens toe te kijken hoe het decor met een indrukwekkend explosie aan brokken vliegt.

Elke gevel van de binnenstad van Caïro kapot knallen met je tank zodat snipers of onverlaten met een raketwerper op hun schouder geen dekking meer hebben? Of met je sloophamer of C4 de betonvloer op de derde verdieping kapot knallen en de vijandelijke squad onder je verrassen? De destructie zorgt voor een dynamiek en onvoorspelbaarheid waardoor andere shooters plots een stuk sterieler en statischer gaan aanvoelen.

Zonder portaal

Battlefield 6 is een voltreffer. Al houden we voorlopig nog een slag om de arm. Hoe zal de multiplayer en matchmaking verlopen eens de servers massaal volstromen? Heeft DICE een antwoord op crossplay en de vele cheaters op pc. En vooral: wat zal de impact zijn van de Portal-modus?

Zo kunnen spelers met de Portal tool zelf hun eigen maps en modi maken en die delen met de wereld. De tools die DICE aanreikt lijken alvast de mogelijkheden op eindeloos te zetten. Zo zagen we een parkourlevel waarbij spelers een gigantische open gebouw moeten beklimmen. En een brug waarbij teams enkel sloophamers mochten gebruiken.

Klinkt veelbelovend en hopelijk brengt Portal nog meer afwisseling naar de slagvelden. Maar ook zonder is het overduidelijk dat Battlefield 6 een meer dan geslaagde, verse start is voor de serie. Visueel en technisch indrukwekkend en trouw aan de roots van de reeks.  Erg benieuwd in welke richting EA en DICE hun verrezen shooterkoning zullen meenemen.